Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

θνητός εαυτός


ζούλα σε μια βάρκα μπήκα
και στη σπηλιά του δράκου βγήκα

Γιώργος Μπάτης

το λίνκι στο στίχο του Μπάτη, πηγή έμπνευσης του στιχοπονήματος,
εξαφανίστηκε από τον δημιουργό του (βλ. σχόλιο νοσφεράτου) -
το στιχοπόνημα, ανάπηρο, παρελαύνει :


στο θάνατο των αλλονών
προβάλλω το δικό μου
γιατί όταν θάρθει θα ’μαι απών
απ’ το θανατικό μου

στα κοιμητήρια τριγυρνώ
στα πέπλα του θανάτου
που μ’ ευωδιά όπως γερνώ
βλύζουνε τ’ άρωμά του

ο χρόνος, η επινόηση
των σκλάβων της ευθύνης
που τάζουν κατανόηση
σαν εκκρεμές αν φθίνεις

όσο μετριέται του καιρού
η πλήξη με ρολόγια
του τέλους του θανατερού
θα μείνουν μόνο λόγια

λέξεις που σάμπως σάβανα
το θάνατο τυλίξαν
άλλοτε ήταν σπάργανα
λέξεις με λέξεις σμίξαν


9 σχόλια:

  1. Η έμπνευση, Νοσφεράτε, δηλώνεται ευθαρσώς δια του Γ. Μπάτη...Μυστηριωδώς, όμως, το λινκ δεν εμφανίζει το περί θνητού εαυτού εν τω σπηλαίω αναρτηθέν κείμενο (πηγή της έμπνευσης). Ψάχνω απεγνωσμένα να το βρω, τίποτα. Μα, πού είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. απεσυρθη ..θα αναδυθει ως εκ θαυματος κατα την Δευτεραν παρουσιαν ..ΛΑΛΗΛΟΥΙΑ ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. παντως Ταμσιστακο μου εισαι μεγαλος ποιητακάκος ..Αληθως συ λέγω.. Χρονια εψαχνα εναν σαν κι εσενα .. Στειλε κανα μεηλι στιχοπλοκε μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. οι μνημες μένουν αθαφτες ,τα μνηματα μας αδεια
    και οι ζωές μας γινονται ολο και πιο ρημάδια
    στον ουρανο ; διαττοντες αστερες σαν σημάδια
    κι ολογυρα α(π)λωνονται τα πιο μαυρα σκοταδια
    ------------------------
    τι θα τις κάμνω ,πεστε μου , τις αδειες μου τις μνημες;
    και που ποναν τα πόδια μου ,οι γάμπες και οι κνήμες
    τι να τον κανω ,πέστε μου τον χρόνο τον αλήτη;
    μου τσακισε το ηθικό ..μου ρημαξε το σπίτι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ο χρόνος είναι αληταράς
    όμως δεν έχει χρόνο
    σα μεθυσμένος κοιλαράς
    βυθίζεται στο θρόνο

    της ανυπαρξίας της ξεμυαλίστρας
    απονενοημένης κλυταιμήστρας

    κι αν βιάζεται ο άχρονος
    χρόνο αν βρεί χρονίζει
    ο χρόνος πάντα άφρονος
    ποτέ δεν συγχρονίζει

    την ανυπαρξίας του το γόνυ
    που έκλινε εμπρός στην αντιγόνη

    γιαυτό και μπουρδουκλώθηκε
    σωριάστηκε σα βλάκας
    ο χρόνος συμπυκνώθηκε
    γίνηκε πιάσμα δράκας

    στην ανυπαρξία σαν τον θάβεις
    γιος αθάνατος θα μένει της εκάβης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ο χρόνος είναι αίσθημα, είναι η ιστορία
    ορίζει τα ανθρώπινα, χαράζει την πορεία
    περιγελά και κάθεται εις την σκιά κρυμμένος
    καθώς εμείς νομίζουμε πως είναι ορισμένος
    μετρούμε όλοι τα τικ τακ τα βάζουμε σε στήλες
    λένε πως σχηματίζουμε και της ζωής τις πύλες
    μα όταν καταλάβουμε πως έχει τελειώσει
    θεούς και μάγους κράζουμε, ποιος τώρα θα μας σώσει,
    από τον μέγα άρχοντα που κάνει τα δικά του
    και μεις πια το ενοιώσαμε πως είμαστ έρμαιά του
    γυρνάμε στο αδράχτι του σαν τρελαμένες σβούρες
    μέχρι να καταντήσουμε γεροντικές φιγούρες
    λοιπόν ο χρόνος το καλεί,ο χρόνος καθορίζει
    πως είν η άνοιξη μικρή,γρήγορα τερματίζει
    γιαυτό όσα προλάβουμε να κόψουμε λουλούδια
    κοιτάξτε να γλεντήσουμε,να πούμε δυο τραγούδια
    γιατί γοργά το ξέρουμε, πως έρχονται χειμώνες
    και θα θαφτούμε ανήμποροι, μέσα στους παγετώνες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μην απελπίζεσαι νικάλφα για το μέλλον
    λεν πως κι οι γέροι φχαριστιούνται κάτι τις
    όμως τις μέρες τους, των δύστυχων των γέρων,
    τους τις μετράει του χάροντα ο κατής

    αέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή