Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Διασιχτίριο


Διάβασε αυτό το στίχο.
Γράφτηκε μέσα σ' ένα μπλογκ.
Δεν ξέρω αν θα μαραθεί ποτέ
ή αν γεννήθηκε έτσι μαραμένος.

Δεν ξέρω αν γεννήθηκε ορφανός
ή είναι από θλίψη ορφανεμένος.

Αμάν.
Η θλίψη, η τύψη κι η διάλειψη
απειλούν την ευημερία των μπλογκοπόρων
και την εφημερία των μπλογκοφάγων.

Η ανάγνωση βρίθει διαγωνίων :
σείστρων εναγωνίων.

Παιδεμός.



3 σχόλια:

  1. Εβγήκε η διάγνωση
    μην έχεις αγωνία
    στην πίστα βγες και χόρεψε
    μη στέκεις στην γωνία

    των στίχων ο καημός
    που σέχει καθηλώσει
    τώρα θα γίνει ποταμός
    και την ψυχή θα σώσει

    γιατί έχει γυρίσματα
    ο πόνος και ο τόνος
    το κόλπο είναι φίλε μου
    ποτέ μην είσαι μόνος

    αυτό αν το κατάλαβες
    έχεις την γιατρειά σου
    τους φίλους αν επρόσεχες
    την όμορφη ..κυρά σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. έλα λοιπόν, και δε μπορώ
    έτσι να σε αισθάνομαι.
    Άλλους σε παραμάζωμα
    εν πρώτοις να μαράνωμε.

    Σιγά μη πέσουμε εμείς
    εις την χλωμήν μιζέρια
    κινούμενοι ανελλιπώς
    μόνον εις ανωφέρεια.

    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. τα λόγια σας με χόρτασαν
    ας φάω και το επιδόρπιο
    και τα στιχιά, όσα πρόφτασαν,
    ας με αφήσουν σκόρπιο

    στην αγριάδα των καιρών
    που με χτυπάει χταπόδι
    εν τω κρανίω τρικυμιών
    είν' οι αναρτήσεις ξόδι

    ντοντ μπι εφρέιντ το λεπόν
    και σόρι για τη θλίψη
    στους στίχους πέφτει σα μπετόν
    μα απ' τη ζωή θα λείψει

    αυτό σημαίνει, δηλαδή,
    να μη μασάτε πλέον
    όταν διαβάζετε και δη
    αυτά που γράφω κλαίων

    το κλάμα του κροκόδειλου
    είναι η τεχνική μου
    του φούντου μου του πρόδηλου
    ατρόμητου κι αλκίμου

    ΑπάντησηΔιαγραφή