Δευτέρα 20 Ιουνίου 2011

ποιητικός κορεσμός



ο ποιητής κουράστηκε, κορέστηκε κατ’ άλλους,
κοίταξε πίσω – τίποτα – και πάλι μπρος – θολούρα –
κάποτε του είπαν για στρωτές ρίμες εκπάγλου κάλλους
για συνταγές περίφημες - μ’ αποζητούσε κούρα



  Jean Millet, The Man with the Hoe, 1860-62, the J.P. Getty Museum


απ’ της καταδολίευσης το θέλγητρο μαχαίρι
ως του ξερού βηξίματος την υποκριτική
σε αποστάσεις σύμφυτες μ’ όσες κάθε ξενέρι
διανύει απ’ τα μεσάνυχτα μ’ ελπίδα νηστική



Mohammad - Koraci, http://www.mohammad.gr/

και ξαρματώνει τις πενιές, κορδώνει αγριάδα
σκοινί κορδόνι ανοίγεται κι απλώνεται εν ριπή
στην ανηφόρα στέκεται γι’ ανάσα σε συστάδα
λέξεων που τον ξεδιψούν μα ο ήχος τους τον λυπεί


 Eugène Delacroix, 1830, από το La Liberté guidant le peuple

  
εγκαλιτέ ή λιμπερτέ; τα δυο μαζί δεν κάνουν
όμως και χώρια αμπόρετο - αντίμαχα να σπουν
το ιδεατό ξεκλήρισμα των όρθρων, ν’ ανατάμουν
των ιδεών τη σύζευξη, στη φύση να υπακούν


Chat Saisissant un Oiseau, 1939 - Musée National Picasso, Paris


αλύτρωτο το δράμα του ποιητή τούτες τις μέρες
που ανυποψίαστος ριγά στη θέα του μοχθηρού
ανάρμοστα σεμνύονται οι αρχοβόρες λέρες
καλά που το κατάλαβε – δρουν εκ του πονηρού




Nick Drake -  Cello Song, by


2 σχόλια:

  1. Nick Drake: Cello Song

    Strange face, with your eyes
    So pale and sincere.
    Underneath you know well
    You have nothing to fear.
    For the dreams that came to you when so young
    Told of a life
    Where spring is sprung.

    You would seem so frail
    In the cold of the night
    When the armies of emotion
    Go out to fight.
    But while the earth sinks to it's grave
    You sail to the sky
    On the crest of a wave.

    So forget this cruel world
    Where I belong
    I'll just sit and wait
    And sing my song.
    And if one day you should see me in the crowd
    Lend a hand and lift me
    To your place in the cloud.

    ΑπάντησηΔιαγραφή