η Χουρμαδιά

pjandy

πέρα απ' την ακροθαλασσιά

γύρεψα μία χουρμαδιά

κάθε καλοκαίρι

έρχονται κι οι γέροι

και θαρρούν πως ξαναγίνονται παιδιά

τη βρήκα σούρουπο ξανά

κι ήρθες το χάραμα κρυφά

να με κατακτήσεις

πάλι να ρουφήξεις 

τον έρωτά μου απ' τα παλιά

από τόπο αλαργινό

έφτασα στον τόπο αυτό

την ελπίδα μου την έθρεψε ο πόθος

του διαβόλου και της άνοιξης ο νόθος

γδάρθηκα σ' αγκάθια, μάτωσα πολύ

βάδισα τυφλός στης δύσης την αχλή

μπροστά μου εικόνα μαγική

μοιάζεις με μάγισσα που εκεί

κάτω απ' τη σκιά της 

λύνει τα μαλλιά της

μέλι κερνάει και ρακή

και μεθυσμένο με κρατάς

και με χαϊδεύεις, με φιλάς

μη μελαγχολήσω

και ξαναρωτήσω

αν κι αύριο θα μ' αγαπάς

αύγουστος και θα περάσει

στέγνωσε στα χείλια η φράση

μέχρι να 'ρθει το φθινόπωρο θα ζω

ύστερα σε νάρκη πώς να βυθιστώ

όλη τη ζωή μου θέλω να μεθώ

πάνω σου για πάντα να 'ταν να δεθώ

χορεύεις, σα χαζός θωρώ

μεσ' στο νερό το αλμυρό

σώμα που διαθλάται

η καρδιά συσπάται 

και το φως ορμά, κυκλώνει το χορό

φως που μυρίζει καλοκαίρι

μαζί σου πάρε με στο φέρι

όλο το χειμώνα 

που 'μοιαζε με αιώνα

προσευχόμουν να με θες ξανά για ταίρι

πρόσφυγας, αν θες, θα γίνω

και τα μάγια δεν τα λύνω

είχα για πατρίδα μου τη μοναξιά

και για δέντρα είχα καστανιά κι οξιά

τώρα υπήκοο θα μ' έχει η χουρμαδιά

κούρνιασα μεσ' στη δική της την ποδιά

στον έρωτά σου να σωθώ

θα πει να παρηγορηθώ

κάτω απ' τη σκιά της

μεσ' στην αγκαλιά της

μ' εσέ ντουντού μου να χαθώ

ω, της καρδιάς μου η αποκοτιά

σβήνει στης λήθης τη γητειά

πάει να φτερουγίσει 

μα ώσπου να κουνήσει

την αγκυλώνει η σαϊτιά

από τόπο αλαργινό

έφτασα στον τόπο αυτό

την ελπίδα μου την έθρεψε ο πόθος

του διαβόλου και της άνοιξης ο νόθος

έλιωσα σανδάλια, δίψασα πολύ

για τη λαγγεμένη την ανατολή

Αύγουστος 2005

Καλαντζής - Πολυζωγόπουλος - Γεωργιάδης - Κτιστάκης, δια του Παραφώνου