Άβλιχος: τα Χριστούγεννα

όταν έφυγαν οι μάγοι...

Στη φάτνη των χτηνών Χριστός γεννάται

χωρίς της Επιστήμης συνδρομή·

η θεία Φύσις κάνει για μαμμή

κι ο δράκος, σαν αρνί, θεός κοιμάται.

Αύριον, άντρας, σα ληστής κρεμάται –

νέα του κόσμου θέλει οικοδομή.

Σταυρό του δίνει ο Νόμος πληρωμή -,

πλην άγιο φως στον τάφο του πλανάται.

Διάκοι του Βάαλ, δεν είναι δικός σας

αυτός της φάτνης ο φτωχός Χριστός,

που εκήρυξε για νόμο του τη χάρη.

Εσάς τιμή σας μόνη το στιχάρι.

Πομπές, θεοπομπές το ιδανικό σας,

κι είν’ ο Θεός σας, σαν κι εσάς, μιαρός!

Μικέλης Άβλιχος (1844 - 1917)

το ποίημα τα Χριστούγεννα του Άβλιχου,

στην εκδοχή που βρήκαμε σε σελίδα του Ν. Σαραντάκου

human imprints

Ο θεούλης πάλι λείπει σε ταξίδι για δουλειές·

άλλοι τρώνε το χαβιάρι κι άλλοι τρων ψωμί μ' ελιές.

Κι όπως γράφεται στον τύπο, όλες οι στατιστικές

δείχνουν πως η πείνα παίρνει διαστάσεις επικές. 

Του θεούλη οι δουλίτσες δεν τελειώνουνε ποτέ

και δουλεύει για καθένα σύστημα πρετ-α-πορτέ.

Άλλες παίρνουνε σπουδαίους, στο στιλάκι του Λαδή,

κι άλλες παίρνουν τον Μουλά τους, μαύρη φτώχια, δηλαδή.

Όμως τώρα δεν είν' ώρα· για τις αδερφές Κικίδη

θα τα πούμε άλλην ώρα, πώς φορέσαν δαχτυλίδι. 

Τώρα είν' ώρα για εκείνους που, θεούλη, σε βοηθούν·

τω Εφραίμ αφιερούνται τούτ' οι στίχοι, αν σωθούν. 

     Συμπληρώνω: Ψάχνοντας για τη σελίδα στο facebook των οπαδών του άδικα προφυλα-κισμένου γέροντα, έπεσα πάνω στη σελίδα του Αγίου Εφραίμ Νέας Μάκρης, χωρίς να δώσω σημασία. Κακώς. Αργότερα διαπίστωσα ότι περιγράφονται περί τα 15 θαύματα από ισάριθμους πιστούς που ανατριχιάζουν και τους πλέον απίστους. 

     Γρηγορείτε και αόκνως μεταβείτε!