Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

ο θάνατος έχει δικό του σάιτ




Έχουν σε λέξεις όλα ειπωθεί: 
ασάλευτες εικόνες και 
πλάνα εμβλημάτων. 
Έχουνε μπαγιατέψει των 
ποιητών οι εκπνεύσεις, 
θα ’πρεπε να συγκατανεύσεις, 
να παραστείς, να υπογράψεις 
σ’ ένα βιβλίο συγχαρητηρίων κι 
έπειτα να μιλάς με την ομήγυρι, 
που λένε, για την τέχνη και να 
σου ’ρχεται να πεις πως ζέχνει η τέχνη 
πως την ομοιοκαταληξία 
τελευταίως την οσμίζεσαι κι 
αποπληξία σε πιάνει, 
καθώς το τρένο, 
οι πόρτες με τα σύννεφα, 
τα βήματα στις υποψίες κι 
οι κακώσεις οι ανακλαστικές,
οι ντεκλαρέ διαγνώσεις 
σε ύπουλες αρρώστιες 
που νοστιμίζουν κοπριές, 

όλα μα όλα 

έχουν, το αισθάνεσαι, ειπωθεί κι 
αυτές οι λέξεις που βαριέσαι, 
για να μην πεις πως τις σιχαίνεσαι κι 
αηδία προκαλέσεις στην ομήγυρι, 
που λένε, αφού όλα τα βιβλία στήθηκαν 
όρθια στη βιβλιοθήκη, άφθαρτα λες 
και παγερά σχεδόν με τις σελίδες, 
σαν τους μελλοθανάτους 
που περιμένουν χάρη, να ελπίζουν 
σε λίγον ήλιο, λίγον αέρα, λίγην αφή 
από δάχτυλα κι 
ας ξέρουνε πως ό,τι φέρνουνε γραμμένο 
καταναλώθηκε οριστικά
σ’ ανούσιες τροφές ανούσιας σκέψης, 
σε τελετές τού θάνατου· 
της στέψης, της αναγόρευσής του 
από τον σύσσωμο λαό του  
σ’ αιώνιο βασιλιά των βιβλιοθηκών, 
των συγγραφέων και των αναγνωστών, 
των θυρωρών, των βιβλιοθηκονόμων κι 
όλων των ανεξήγητα περιφερόμενων 
στις ψηλοτάβανες βιβλιοθήκες. 




Ο θάνατος έχει δικό του σάιτ 
να κατεβάσεις όλα τα βιβλία 
με νεκρά τα φύλλα, 
με λέξεις αμφιβόλου αντοχής 
να εκτυπώσεις τη ζωή από πιντιέφ 
να ξομολογηθείς 
με οθονιαίους σπασμούς και 
με σχισμένα χείλη 
πως ήξερες το τέλος, τον δολοφόνο, 
το βιαστικό, το πρόχειρο μετάφρασμα 
της τετριμμένης σου ιστορίας. 
Καλύτερα εκείθε να το πεις· 
έτσι που καμπουριάζεις και 
κρέμασε η κοιλιά σου, 
φλύαρε κατρουλιάρη
των δικτύων.





19 σχόλια:

  1. http://en.wikipedia.org/wiki/Human_zoo

    (η πραγματικότητα ξεπερνάει και την πιο διεστραμμένη φαντασία.το σημερινό, αντίποδας στην ούτο ποία)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. άσχετο...

    http://www.youtube.com/watch?v=ZQn01y_qDaE&feature=related
    φίλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σας ευχαριστώ για τις παραπομπές και για την κατανόηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. αισθανομαι ενα δεος .. (και ζηλεια )
    Μπραβο ομωβς ΑΓΑΠΗΜΈΝΕ Ταμιστα .. Προχωρας ακαθεκτος σε Κατι αλλο απο οτι ηταν καποτε το Μπλογκινγκ ..
    Εκπληκτικό φυσικά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι μανούλα στο να με κάνεις να ντρέπομαι.
      Τα σέβη μου.

      Διαγραφή
    2. Ωχ!
      Η πλάγια ντροπή είναι το αντίστοιχο της ασυνείδητης ενοχής: είναι η ντροπή που προέρχεται από ασυνείδητα βιωμένα άγχη για τις ανεπάρκειες του εαυτού.
      http://nosferatos.blogspot.gr/2008/07/blog-post_916.html

      Διαγραφή
  5. Νιώθω πως η παρουσία μου στο διαδίκτυο ίσως να έχει τροφοδοτήσει το παραπάνω γραπτό. Σίγουρα χαρακτηρίζει την πορεία μου ως ένα σημείο, αλλά όχι το παρόν. Γι'αυτό θα απαντήσω σαν να απευθύνεσαι σε αυτόν που ήμουν στις 26 ιουνίου αλλά, αναπόφευκτα, χρησιμοποιώντας τα εφόδια που κατέχω σήμερα.
    Κρίνεις βάση του παρελθόντος, σε μια εποχή ραγδαίων εξελίξεων.
    Δεν μπορώ να διαβάσω βιβλία αλλά δεν τα απαξιώνω και σίγουρα δεν τα σιχαίνομαι. Την ανικανότητα μου αυτή την αποδίδω σε μια εμπειρία που έζησα στα 5 και η οποία με χαρακτήρισε. Η εμπειρία αυτή ήταν η επαφή μου με το ατάρι. Απο το 1987, όπου έλαβε μέρος, και έπειτα ένιωθα μια ακατανίκητη έλξη προς τους υπολογιστές και τα παιχνίδια. Με αποκορύφωμα την ενασχόληση μου για ένα χρόνο(8.765 ώρες) με το World of Warcraft.
    Έχω πέσει πολλές φορές στην παγίδα να αξιολογήσω την χρησιμότητα αυτών των εμπειριών βάση του δικού σου πρίσματος. Πλέον συνειδητοποιώ οτι αυτό είναι που με κράταγε κάτω.

    I'm a gamer. I don't have a life, because i have many.

    Υπάρχουν πολλές αφετηρίες πρός το φώς, κάποιες δεν είναι δυνατόν να αξιολογηθούν ακόμη λόγω της πρόσφατης δημιουργίας τους. Τι θεωρείς είναι αυτό, που σε καθιστά ικανό να το κάνεις?

    Υ.Γ.
    Να επισημάνω πως δεν σε βλέπω σαν μουσιακό έκθεμα αλλά σαν αδερφό μου, ειδικά αφότου διάβασα τα σκατολογικά σου ποστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Mimis, δεν απαξιώνω τα βιβλία. Διαρκώς μαθαίνω απ' αυτά. Το διαδίκτυο μού δίνει ιδέες για διάβασμα, αλλά διαβάζω σχεδόν αποκλειστικά στο χαρτί. Τα μάτια μου κοκκινίζουν μετά από ώρα μπροστά στην οθόνη, μόνο λίγες σελίδες μπορώ να διαβάσω από ebook.
    Αλλά και για τα βιβλία, για τη συσσωρευμένη γνώση, με πιάνει πού και πού αυτό που μου βγήκε πιο πάνω. Ότι, τελικά, τίποτα δεν είναι καινούριο, όλα έχουν ειπωθεί ξανά και ξανά, ή ότι όλα είναι μάταια, ο κόσμος συμβαίνει ανεξάρτητα από το πώς τον αντιλαμβανόμαστε, είμαστε τόσο εγωιστές οι άνθρωποι κλπ.
    Έτσι, πολύ σπάνια τελειώνω ένα βιβλίο, μερικές φορές το ίδιο μου συμβαίνει και με τα λογοτεχνικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το είχα παρεξηγήσει το κείμενο. Μέχρι πρότινος η ποίηση μου φαινόταν εντελώς ακατανόητη και μάλλον ισχύει ακόμη, σε ένα βαθμό.
      Έχω συνειδητοποιήσει και εγώ πως όλα έχουν ειπωθεί ήδη. Αλλά πως? Όλοι όσοι μπορούν να διαβαστούν σήμερα είναι αυτοί που τάυτιζαν τον εαυτό τους με το έργο τους? Κατ'εμέ το κλειδί είναι η ανωνυμία. Η αλήθεια δεν έχει δημιουργό, προϋπήρχε. Όταν βάζεις όνομα απο πίσω, κλέβεις απο την λάμψη της.
      Τώρα για τον εγωισμό, σε εμένα λειτούργησε καταλυτικά η συνειδητοποιήση πως πρόκειται για έκφραση του γονιδίου. Το γονίδιο έχει δική του ατζέντα και έιναι η διαιώνηση της δικής του πληροφορίας. Η εξέλιξη του αναγκαία λόγω του διαρκώς μεταβαλλόμενου τοπίου. Η απόλυτη εξέλιξη του η συνείδηση και η νοημοσύνη, λόγω της ταχείας προσαρμογής των σε μεταβολή των συνθηκών. Και εμείς στη μέση, που πρέπει να εντοπίσουμε της εκφράσεις του και να τις περιορίσουμε εάν δεν θέλουμε να είμαστε σκέυη της διαιώνησης του.(Βλ. Richard Dawkins - Το εγωιστικό γονίδιο, το έχω βάλει στο blog)
      Εκτός απο αυτή τη συνειδητοποίηση με βοήθησαν ο Krisnamurti, o Alan Watts kai o Οsha(άν και είναι πιο εγωιστής απο όσο θα ήθελα).
      Τέλος παρατηρώ πως όσο λιγότερο χαρακτηρίζει τις πράξεις σου το γονίδιο, τόσο γρηγορότερα εξαπλώνεται η αγάπη, την οποία αντιλαμβάνομαι ώς επαφή με την αλήθεια. Μάταια φαίνονται όλα στην αντίθετη περίπτωση.
      Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός έτσι όπως γράφω.

      Διαγραφή
    2. Mimis, να με συμπαθάς που καθυστέρησα ν' απαντήσω. Βάζεις μεγάλα θέματα. Δεν πιστεύω ότι είμαστε έρμαια του εγωισμού των γονιδίων μας και μόνο. Ακόμα κι αν δεν είναι αβάσιμη η θεωρία του Dawkins, δεν πιστεύω ότι μπορεί να εξηγήσει μοναδικά και επαρκώς τις ανθρώπινες σχέσεις, τις κοινωνίες ανθρώπων και λοιπών ζώων. Κατά μία έννοια προϋποθέτει την παραδοχή περί ασάλευτης ανθρώπινης φύσης, για την οποία έχω σοβαρές επιφυλάξεις.

      Δεν λέω πως το πιστεύω πάντα πως όλα είναι μάταια. Έτσι βλέπω καμιά φορά τον κόσμο. Σε τίποτα δεν έχω καταλήξει.

      Διαγραφή
    3. Σίγουρα δεν μπορει να εξηγήσει επαρκώς τις ανθρώπινες σχέσεις και όλους τους ανθρώπους, γι΄αυτό εισάγει και την έννοια του μιμιδίου. "Το μιμίδιο ορίζεται ως «μονάδα πολιτισμικής μεταβίβασης ή ως μονάδα μίμησης» με την ευρύτερη του όρου έννοια. Περιλαμβάνει μονάδες πληροφοριών που εδράζονται στο ανθρώπινο μυαλό και μπορούν να μεταβιβασθούν ως εννοιολογικά ή συμπεριφορικά αντίγραφα μέσα από περισσότερο ή λιγότερο συνειδητές πρακτικές μίμησης τόσο από την πλευρά του μιμούμενου όσο και από εκείνη του μιμητή. Ως μιμίδια λοιπόν ταξινομούνται αντιλήψεις, πρακτικές αλλά και πάσης φύσεως υλικές κατασκευές που τις αντανακλούν ή/και τις εξυπηρετούν."

      Δεν το δέχομαι ως δόγμα, αλλά το νιώθω το ζώο μέσα μου απο μικρός. Μπορεί να μην χαρακτηρίζει όλους μας, αλλά σίγουρα χαρακτηρίζει π.χ. τους άντρες που συχνάζουν σε στριπτιτζάδικα. Όπου, όταν οι εργαζόμενες βρίσκονται σε ωορηξία, βγάζουν ποσά πολύ μεγαλύτερα σε σχέση με τον υπόλοιπο μήνα.
      Επίσης το ξέρω πως υπάρχουν και έχουν υπάρξει άνθρωποι που δεν χαρακτηρίζονται απο το γονίδιο. Αλλά για να γίνει αυτό θέλει κυρίως τύχη. Μόλις τα καταφέρουν δεν χαρακτηρίζονται ούτε απο το γονίδιο, ούτε απο το μιμίδιο και ούτε απο τη τύχη. Αυτό δεν είναι ασάλευτο.

      Διαγραφή
    4. Ένα απο τα πιο πετυχημένα μιμίδια της εποχής μας είναι ο έρωτας σαν κάτι μαγικό. Ο οποίος μπορεί να εξηγηθεί χρησιμοποιώντας την εξελικτική ψυχολογία σε μερικές γραμμές. Εξηγέιται και η ένταση και η διάρκεια των συναισθημάτων. Ερωτευόμαστε γιατί έχουμε μεγάλο κεφάλι. Αν δεν υπήρχε ή θα είχαμε αφανιστεί ή δεν θα υπήρχε ίντερνετ να κάνουμε αυτές τις συζητήσεις. Οι αλληεπιδράσεις μας θα περιορίζονταν σε αυτές του υπόλοιπων ζώων, λόγω μικρότερου κεφαλιού.

      Διαγραφή
    5. Υποθέτω ότι το μιμίδιο είναι επίκτητο χαρακτηριστικό, οπότε η μεταβίβασή του γίνεται με τη λογική τού Λαμάρκ και όχι του Δαρβίνου. Η εκπαίδευσή μας στον πολιτισμό είναι δεδομένη. Νομίζω ότι μπορεί να σχηματοποιηθεί σαν μεταβίβαση μονάδων πολιτισμού, αλλά όχι πάντα, βέβαια.

      Θυμήθηκα την ταινία του Αλέν Ρενέ "ο θείος μου απ' την Αμερική". Βασίζεται στη δουλειά ενός ψυχολόγου πάνω στην αφομοίωση τέτοιων πολιτιστικών σημείων (πχ φιλάμε όπως μάθαμε από τις ταινίες). Αυτή η ταινία ήταν αιτία να σπουδάσω βιολογία. Σπούδασα, αλλά βιολόγος δεν έγινα σχεδόν ποτέ.

      Διαγραφή
    6. Πρέπει να μελετήσω για να απαντήσω, δεν θα αργήσω.

      Διαγραφή
  7. Λοιπόν τα μιμίδια είναι παραλληλισμός των γονιδίων. Απο την άποψη ότι τα επιτυχημένα πολλαπλασιάζονται και λειτουργούν πάνω τους εξελικτικοί μηχανισμοί. Ο Λαμάρκ απ΄ότι κατάλαβα μιλάει για μεταβίβαση πληροφοριών μέσω του μηχανισμού των γονιδίων. Το οποίο πλέον γνωρίζουμε με βεβαιότητα πως δεν ισχύει.
    Η εξήγηση των μηχανισμών εκμάθησης και μετάδοσης των μιμιδίων, την οποία αποδέχομαι ώς την πιο πιθανή αλήθεια, παρουσιάζεται απο τον Ντάνιελ Κάνεμαν στο βίντεο που παραθέτω. Οι λόγος για τον οποίο μπορεί να είναι πετυχημένο ένα μιμίδιο, πιστέυω πως είναι το πόσο καλά "πατάει" σε γονιδιακές ενστικτώδεις ανάγκες. Τώρα για τον μηχανισμό εξέλιξης του, μπορούμε να παρατηρήσουμε την ιστορία.
    Το βιντεο εδώ : http://www.youtube.com/watch?v=CjVQJdIrDJ0

    Υ.Γ.
    Ευχαριστώ για την ταινία φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα, θα την δώ απόψε.
    Υ.Γ2
    Κρύβουμε μέσα μας το Όλον. Όταν απελευθερώνεται έστω και λίγο, ο εργασιακός τίτλος ξεδιπλώνει την γύμνια του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και πάλι συμπάθα με.
      Δυστυχώς δεν προλαβαίνω αυτές τις μέρες ν' αφιερώσω μιαν ώρα περίπου για το βίντεο στο γιουτιούμπ.
      Ο Λαμάρκ (πριν απ' τον Δαρβίνο) υποστήριζε ότι η εξέλιξη βασίζεται στη μεταβίβαση επίκτητων χαρακτηριστικών. Επιμένω ότι τα ερμηνευτικά σχήματα της πραυματικότητας την προσεγγίζουν ενώ εκείνη αδιαφορεί...

      Διαγραφή
    2. Δεν υπάρχει βιασύνη, σε ευχαριστώ που απαντάς.
      Το βίντεο παρουσιάζει το βιβλίο του κυρίου σε περίπτωση που ενδιαφέρεσαι. Daniel Kahneman - Thinking, Fast and Slow. Δεν βλέπω να υπάρχει ελληνική μετάφραση.
      Στην περίπτωση που υπάρχουν δομικές "μονάδες" της ανθρώπινης συμπεριφοράς, δεν οφελείται η επαγωγική μέθοδος άντλησης συμπερασμάτων. Παρά μόνο με την χρήση υπολογιστικών μοντέλων μπορεί να αποδεικτεί χρήσιμη η ύπαρξη τους.
      Η ερμήνευση της πραγματικότητας όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας μας και η επικράτηση της πραγματικότητας του εκάστοτε τυχαίως ευνοημένου ατόμου. Είναι η πρακτική που έχει αποφέρει την πραγματικότητα δίχως άυριο, την οποία ζούμε. Δεν θα έπρεπε να είναι πιο έυκολο για εμάς να έρθουμε σε χρησιμότερα συμπεράσματα, εφόσον ζούμε την γιγάντωση, και ίσως κατάληξη, των λαθών μας?

      Διαγραφή
  8. Φοβάμαι ότι δεν έχει τόση σημασία η επιλογή μεθόδου και εργαλείων για την ερμηνεία της πραγματικότητας, όση η ίδια η ανάγκη για ερμηνεία.

    Μια αρχή που επιβεβαιώνεται είναι ότι όλα τα ερμηνευτικά σχήματα κάποτε καταρρέουν. Έχει, λοιπόν, νόημα η κατασκευή τους. Ίσως ναι.

    Έτσι, το λάθος είναι πάντα σωστό. Το σωστό πάντα λάθος. Και οι δυϊσμοί κι αυτοί πάντα λάθος. Και το έσχατο, η κατάληξη, ίσως είναι μονάχα ε... σκατό, που λέγαμε πρόσφατα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή