Απαισιοδοξία

les soupes communistes

Ίσως μια μέρα γράψω ξανά
για την υπόθεση του αναφιλητού κομμουνισμού.

Δεν πρόκειται να γράψω τίποτα μπαρούφες

για την ακίνητη ουτοπία,

για όσους διαβαίνουν την ελπίδα
προτού καούν απ’ τον καφέ στα χείλη.

Δεν πρόκειται να ταυτιστώ με αγνώστους.

Δεν έχω τρόπο να εθιστώ σε νόστους
ούτε και να πειστώ ξανά για οράματα
και αυταπαρνήσεις.

Ίσως μια μέρα να κοιτάξω εμπρός μου 
τα πρόσωπα που, δίχως ρόλους και συμβάσεις
και διφορούμενες υπεκφυγές,
θα μου γελάσουν μες στου χάους την αντηλιά.

Θα έχουμε συμφωνήσει με δυο τρεις κουβέντες
για να ριχτούμε σε μια μάχη ευγενική.

Ίσως μια μέρα καταλάβω 
ότι δεν άλλαξα κι εγώ σε τίποτα,
όπως δεν λοξοδρόμησε του κόσμου η ροή.
Ίσως να το παραδεχτώ.
Χωρίς της άμυνας τους αυτοσαρκασμούς.
Να το παραδεχτώ, μπατίρης από ιδέες,
στα κάγκελα που φράζουν το λαβύρινθο.

Debussy's Children's Corner Suite: Serenade Of The Doll 

Jessica Ryckewaert