στον Γ. Μακρή
ελευθερία είπε είναι βάσανο
που ισορροπείς με ρίσκο πορσελάνης
όλο κοιμάται στα βουνά
όλο τον μάχεται τον θάνατο
καθώς απλώνει το τουλπάνι της σφιγγός
ο ίδιος ο θεός ο θέρος ελευθέρως
ανέβηκε στον τελευταίο νόροφο
κόντεψεν η παλίρροια να πνιγεί
από ουτοπίας αναρρόφηση
ελευθερία είπε είναι μόνον άλμα
στο κενό από ανθρώπινα τέλος
μπλέκονταν με ταγκίλα νευωδιές
άντεχαν έντρομες την πτώση
πάναγνη όπως η πρόσκρουση
πάναγνη όπως η πρόσκρουση
αυτό μονάχα είπε
είναι ελευθερία
ΠΟΘΟΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Χορτάρι δυνατό θα νικήσει αυτό το παντοδύναμο
μπουκάλι του έσχατου δηλητηρίου
σκέτο χορτάρι
κανένας πια δεν θα 'χει ανοίξει τα μάτια του
νομίζοντας ότι τα 'χει ανοίξει
ούτε τα σώματα ν' ασχοληθούν με την υγρή σαπίλα
ούτε η περίφημη γη θα έχει
να ανανεωθεί
και να έχουμε να φαμπρικάρουμε
νέα σώβρακα
γεωργικές μηχανές
οι άνθρωποι θα σαπίζουν παρά τα σκατά
πόσο διστάζω να μη βρίσκομαι σ' έναν λόφο
με μια έσχατη κραυγή στους αντίλαλους του κενού.
κανένας πια δεν θα 'χει ανοίξει τα μάτια του
νομίζοντας ότι τα 'χει ανοίξει
ούτε τα σώματα ν' ασχοληθούν με την υγρή σαπίλα
ούτε η περίφημη γη θα έχει
να ανανεωθεί
και να έχουμε να φαμπρικάρουμε
νέα σώβρακα
γεωργικές μηχανές
οι άνθρωποι θα σαπίζουν παρά τα σκατά
πόσο διστάζω να μη βρίσκομαι σ' έναν λόφο
με μια έσχατη κραυγή στους αντίλαλους του κενού.
[1964;]
από τα ΓΡΑΠΤΑ Γιώργου Β. Μακρή
[δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Το βαπόρι της ποίησης,
τεύχος 1, καλοκαίρι 1978]