Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014


κοτζάμ χειμώνας εκατάντησεν ενέχυρο



με μάτια νάδεια να χαράκια στο λαιμό 
γυρνοβολά ένα ευρό δέκα ευρά 
δύο τρεκλίσματα κάρτα νεργίας ράτσα 
σκυλιά βροχής σουβλάκια έι τι εμ
απόδειξη ευρό ένα πιν 
ένα λαχείο ένα κουλούρι 
στάση λεωφορείο στάση έντρομη 
κρυφό χαμόγελο δυο μάτια μάτια τέσσερα 
θα σβήσει ο ουρανός η ώρα θα ποκοιμηθεί 
στη θάλασσα θα ρχίσουνε 
οι γλάροι τα ίδια ψέμματα 
τα κύματα ζουν λίγα ναι φτερόλεπτα 
η θάλασσα η θάλασσα γελά 
η θάλασσα υπνωτίζει κάθε ανεμελιά 
ρέγγα όχι φασολάδα όχι λάδι 
κωνώπων διυλιστήριον όχι λύπη 
να τον περάσεις το χειμώνα με υγεία 
όχι με λίπη υγεία μόνο αλλιώς δεν ξέρω 
πάμε κάτω πάνω μάιντ πλιζ δε γκαπ 
πρόσεχε να τον χάνδακα τρίξε τα δόντια
ρίξε στο ντενεκέ τις λέξεις 
κόψε το φύλλο κομματάκια 
τεμάχισε τις λέξεις στρίψε γράμματα 
κρύψε τη σκέψη στης αλήθειας να στον τύμβο
κράτα το εισιτήριο το εισιτήριο 
φακές ρεβύθια λάδι όχι όχι λάδι 
στόμα νοιχτό γελά δείχνει τα δόντια 
οι προθεσμίες λήξαν κάποτε 
τώρα ο θυμός του θύματος του κύματος 
έπειτα θύμα κύμα κλέφτηκαν στο χάος 
οι ναύτες έβρεχαν αλάτι όσα βλέπανε γδαρσίματα
έπειτα έπεσε η κυβέρνηση ανέβηκε άλλη 
τι κίνηση στους δρόμους μονοξείδιο 
οθόνες φλυαρούσαν καθησύχαζαν τον τηλεπανικό
τη μέρα που έσπασαν το έι τι εμ 
την ώρα που το διάλυσε η κουτάλα κατερπίλαρ 
τα φράγκα γκλιν τα φράγκα γκλον 
και φσσσσσστ τα καταβροχθισμένα πενηντάευρα
ένα ευρό δέκα ευρά το μωβ πεντακοσάρικο 
που μοσχοβόλαε διακοπές θέατρα συναυλίες
ταβέρνες όλα με αντίτιμα ευρά 
νάχες τα φάρμακα τουλάχιστον για τώρα
πήραμε λάθος τους αιώνες δεκαεφτά γενιές 
δεν είμαστε άνθρωποι ντέους λούπους 
ένα ευρό δέκα ευρά θέμα συνήθειας 
μην υποστείλεις τη σημαία στην παρέλαση
λιώναμε αναμνήσεις στο γουδί 
σπίρτο τσιγάρα δυο να καίγαμε 
τις ρουφηγμένες μνήμες 
να τρώγαμε στης μάνας 
χωρίς του οιδίποδα τη ρετσινιά 
την τιμωρία του πατέρα του αδερφού 
που λίπαναν το χώμα σάπια καύλα 
να τρέχαμε κατά τη νύχτα που μικραίνει 
που όσο νάναιμίκρυνε  
νάβγει ο χειμώνας 
άνοιξη να μυρίσουνε η αύρα ναι το δάσος 
ένα ευρό κιμάς δέκα ευρά κατεψυγμένος πόνος άνθρωπος που ελπίζει
σκέφτεται κρίνει εκκρίνει ψόμματα θυμάται
να λέγει να ταυτίζεται ναγγίζεται 
ούτε λυγμός ούτε καν γδούπος ούτε 
φτηνό για τη σπονδή κωλόκρασο 
ενώ η βροχή ποντίζει το χειμώνα 
τον πάει στην αγορά χρυσού ένα ευρό 
δέκα ευρά κοτζάμ χειμώνας εκατάντησεν ενέχυρο
κρασί φτηνό ντουλιά φτινί κριβή ανεργία 
κάρτα νεργίας κάρτα κρατούν 
καρτούν αδέσποτα σκυλιά τσομπαναραίοι 
εν της νυκτός τω μέσω ρέει φως ναπενθές  
δια-λύσαν τα κουνούπια 
μην διαλύεις τον κώνωπα 
είπεν ο βλαξ παροιμιώδης 
η μάνα τύλιξε την πίττα λουμινόχαρτο 
με γδούπον έναν τόνο σίδερο λυγμό 
τρόπο καημό σφυγμό θυμό θυμάρια κείτονται λέξεις άλαλες στην τυποποίηση 
λέξεις επίμορτες βαρούν τον τύπο ποίηση



GWGardner



διότι,
εδώ που τα λέμε,

η δρόγειος είναι χρέος που λεν βαρύ
κι ο άτλας εκ λουμπάγκου υποφέρει
τα χέρια εκ της θαλάσσης υδαρή
γλιστρά και γδουπ η δρόγειος πριν εκφέρει

λέξεις λυγμών ληγμένα λόγια προϊόντα
ο δυστηνής ο φαβορίτας ο μεσιέ
άναυδος που έστεκε και ήκουε βοώντα
εμέ των στίχων τον υπότροπο πλασιέ





MayRoosevelt

7 σχόλια:

  1. Κάτι άλλαξε..
    Το προτιμούσα στης απόγνωσης τα γεννητούρια του.
    Η μαμμή της αστιξίας φαίνεται να το τακτοποίησε με έντερ ζιπουνάκια και μπερδεύτηκα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω πώς, αλλά δεν ξαναγίνεται όπως πριν. Αλλάξανε και λέξεις.

      Διαγραφή
    2. Ω, σαφώς και δεν ξαναγίνεται όπως πριν..
      Απλώς, το επεσήμανα καθότι τρέφω μια συμπάθεια στην άστικτη ροϊκή γραφή, της οποίας η ασυνταξία αφήνει αισθητηριακή άπλα στην αντιληπτικότητα του αποδέκτη :)
      Όπως και να χει βρίσκω ενδιαφέρουσα τη γραφή σου.

      Διαγραφή
    3. Ενδιαφέρουσα γραφή...
      Θάρθει καιρός για να ταφεί.
      Λέξεις το χώμα να τραφεί.

      Διαγραφή
    4. Μμμ..
      Ένας φίλος πριν καιρό μου είχε πει πως στο μόνο στο οποίο μας βοηθάει η γραφή είναι στο να πεθάνουμε. Προφανώς οι λέξεις είναι κρυφές ερωμένες του Θανάτου και δεν το ξέρουμε.

      Διαγραφή
  2. Τέλειον! (τι να προσθέσωμεν ημείς) <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή