Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014


στην υστερνή μου θέληση



Η ιδέα του θανάτου που υπόκειται σ' όλη την αποκριάτικη λατρευτική δράση - της οποίας μάλιστα οι περισσότερες εκδηλώσεις διεξάγονται στο ύπαιθρο, πάνω στο νωπό, λόγω εποχής, χώμα - αναδεικνύει τον πολύσημο συμβολισμό της ίδιας της γης, ως υποδοχέα των νεκρών σωμάτων αλλά και ως μήτρας και τροφοδότριας κάθε μορφής ζωής. Η ταύτιση της γονιμότητάς της με τη γυναικεία γονιμότητα δίνει τη βάση για μια σειρά μιμικών παραστάσεων με το διφορούμενο θέμα όργωμα - συνουσία. Αλέτρι, υνί και φαλλός, ταυτόσημα, είναι πρωταγωνιστικά σύμβολα του ελληνικού καρναβαλιού, τόσο ως θεατρικά εξαρτήματα των μεταμφιεσμένων όσο και ως θέμα των αδόμενων τραγουδιών, δίνοντας μέσα από το συνταυτισμό φύσης - ανθρώπων μια υπόσχεση γονιμότητας και αιωνιότητας. 
Η συμφιλίωση με το θάνατο δίνει στους ανθρώπους την αίσθηση μιας απεριόριστης υπαρξιακής ελευθερίας, που πρώτα απ' όλα εκδηλώνεται ως αμφισβήτηση κάθε κοσμικής και θρησκευτικής εξουσίας. Η καταλυτική αυτή οπτική, υιοθετώντας τη γλώσσα του γέλιου μέσα από την ανεξέλεγκτη διακωμώδηση των πάντων, ξεσκεπάζει την αντίφαση ολόκληρου του κοινωνικού συστήματος, αποκαλύπτει το αληθινό πρόσωπο αλλά και τη "σχετικότητα κάθε κοινωνικής δομής, κάθε τάξης, κάθε εξουσίας". 


Μιράντα Τερζοπούλου





karnavalosgr




Στην υστερνή μου θέληση
όταν θε ν' αποθάνω
εκατοντάδες γυναικών
στο μνήμα μου αποπάνω
να γαμηθούν ολόγυμνες
από μπροστά και πίσω. 
Να γίνουν γλέντια και χαρές
να γίνουν πανηγύρια
και να γαμούν καλόγεροι
μέσα στα μοναστήρια
τις όμορφες καλογριές
τα καλογεροπαίδια
να βγουν παιδιά από μουνιά
να βγουν και κωλοπαίδια.
Το χρήμα μου μου το μετρητό
θε να κληροδοτήσω
σ' όσες μ' ευχαριστήσανε
από μπροστά και πίσω.
και τ' άλλα τα υπόλοιπα
θε να τα δώσω όλα
σε μία Αγιαννιώτισσα
σε μία χοντροκώλα.
Δίνω τ' αρχίδια στο χωριό
και στη Μαριώ τον ψώλο
σ' αυτήνε που με χόρταινε
κάθε βραδάκι κώλο.

βωμολοχικόν καθαροδευτεριάτικον
από την Αγία Άννα Εύβοιας
(Γαμοτράγουδα - Εκδόσεις Γαβριηλίδη)



από τη Νεοελληνική Αθυροστομία της Μαίρης Κουκουλέ:
κρητικόν εργόχειρον της κας Χρυσούλας Κουκουράκη
φωτογραφία Στέλιου Σκοπελίτη (1983)





1 σχόλιο:

  1. Τα Γαμοτράγουδα των εκδόσεων Γαβριηλίδη αναφέρονται σαν "δημοτικά". Η γλώσσα του συγκεκριμένου, τουλάχιστον, άσματος, ειδικά αυτή η γενική "εκατοντάδες γυναικών", κοροϊδεύει τον υπότιτλο - υπότιτλο δεν τον λένε; - Δημοτικά. Με την προϋπόθεση ότι με τον όρο εννοούμε κάτι που αναφέρεται στο παρελθόν, της υπαίθρου πάντα. Γιατί αλλιώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή