η αριστερά με τη γούνα

J. Graham

     Ανήμπορος να παρακολουθήσω την επικαιρότητα, νιώθω το σκίρτημα, την αγωνία, την ελπίδα, το δράμα της αριστεράς. Η κυβέρνηση της αριστεράς, το  μελόραμα των εκλογών, είναι το θέμα. Οι αριστεροί, η πληγωμένη φαντασιακή κοινότητα που συνέχεται με τόνους χαρτούρα σε ράφια και συρτάρια, με ψηφοδέλτια, προκηρύξεις, εφημερίδες, βιβλία, μυθιστορήματα, ποιήματα και κηδειόχαρτα, αναριγούν στην ιδέα. Ο Γλέζος σολάρει αδιαφορώντας για το άγχος που προκαλεί στους μεσαίους καταθέτες που ψήφισαν τις προάλλες ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας τα μπαλώνει. Φουσκώνει το μπαλόνι. Κάτι έχει αλλάξει.

P. P. Rubens

     Η σχέση αριστεράς - αριστερών μοιάζει διαστροφική. Οι παλιοί αριστεροί νιώσανε στο πετσί τους τι θα πει αντίσταση. Η πνιγμένη αποστροφή τους για την κοινωνική αδικία ξαναβρίσκει διέξοδο στη διεκδίκηση του γνήσιου πατριωτισμού. Στο παρελθόν οι αριστεροί, σαν άλλοι χριστιανοί, μαρτύρησαν για την πατρίδα.   Ο Σεβερέν (του Μαζόχ) εξηγεί στη Βάντα ότι οι μάρτυρες ήσαν υπάρξεις εξαϋλωμένες πέραν από τον αισθησιασμό. Όλα ξεκίνησαν μ' εκείνη τη μακρινή θεία του Σεβερέν, όταν εκείνος βρισκόταν στην πιο τρυφερή ηλικία,  που ξύπνησε τα πάθη του κάτω απ' τη βέργα ενός όμορφου και ηδονικού πλάσματος που, μέσα στη γούνινη ζακέτα του, φάνταζε σαν μια βασίλισσα εξοργισμένη. Σαν τη θεία του Σεβερέν, η μεγάλη μητέρα των λαών εμφύσησε άλλοτε στους αριστερούς το πάθος για την εθνική ανεξαρτησία, που μαζί με τη λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική απελευθέρωση συνέθεσαν αργότερα το τρίπτυχο των σημαινόντων - δούρειων ίππων για τη λεηλασία των παραδοσιακών αριστερών εμβλημάτων. 

     

beckmangroup 

     Ήρθε μήπως η ώρα η αριστερά να πάρει τη ρεβάνς από τη σοσιαλδημοκρατία αντιγράφοντας το κόλπο; Τώρα που η αγάπη για την πατρίδα ταυτίζεται με το μίσος για το μνημόνιο, η πατριωτική αυταπάρνηση,  ο αγώνας για την διαταξική κοινωνική δικαιοσύνη και την υπερταξική ανάπτυξη, βρίσκουν νέο ακροατήριο.

     Σου έμεινα απόλυτα πιστή, με διέκοψε η Βάντα. Στο υπόσχομαι, σε ό,τι έχω ιερό. Όλα αυτά τα έκανα για να ικανοποιήσω τις φαντασιώσεις του, για να σου αρέσω... Αλλά τώρα θα βρω έναν εραστή, διαφορετικά δεν θα ολοκληρωθεί η σχέση μας και θα καταλήξεις στο να μου προσάπτεις ότι δεν ήμουν αρκετά σκληρή μαζί σου. Γλυκέ μου, ωραίε σκλάβε. 

Aubrey Beardsley

Paul Roland - TheCoverHeaven

     Ήρθε η ώρα αριστερά (με τη γούνα) να προδώσει τους μάρτυρές της, τους Σεβερέν της; Για τους αριστερούς οι εκλογές θα είναι ο μόσχος του τύραννου Διονυσίου; Η Βάντα, η Αφροδίτη με τις γούνες κι ο Σεβερέν, ο Γκρέγκορ της:

- Κάποιος αυλικός εφεύρε ένα καινούριο όργανο βασανιστηρίων για τον τύραννο των Συρακουσών. Έναν χρυσοχάλκινο μόσχο, μέσα στον οποίο έκλειναν τους καταδικασμένους σε θάνατο και τον τοποθετούσαν σε δυνατή φωτιά. Όταν το χρυσοχάλκινο μοσχάρι κοκκίνιζε από τη θερμότητα, ο μελλοθάνατος ούρλιαζε απ' τον πόνο και οι φωνές του μοιάζαν με τα μουγκανίσματα του ζώου. Ο Διονύσιος χαμογέλασε με ευμένεια και, για να δοκιμάσει αμέσως το όργανο, διέταξε να κλείσουν μέσα τον εφευρέτη... Αυτή η ιστορία είναι πολύ διδακτική. Εσύ μου δίδαξες τον εγωισμό, την αλαζονεία και τη σκληρότητα και εσύ θα είσαι το πρώτο θύμα. Τώρα, βρίσκω πράγματι χαρά να έχω υπό την εξουσία μου και να κακομεταχειρίζομαι έναν άνδρα που έχει, όπως εγώ, σκέψεις, επιθυμίες και βλέψεις, έναν άνδρα που είναι πιο δυνατός από μένα και φυσικά και διανοητικά, και κυρίως έναν άνδρα που μ' αγαπά... Μ' αγαπάς ακόμα;

- Μέχρι τρέλας!

- Τόσο το καλύτερο, απαντά. Θα νιώσεις μεγαλύτερη ηδονή με όσα πρόκειται να σου κάνω τώρα.

- Τι σ' έπιασε; Δεν σε καταλαβαίνω σήμερα. Η σκληρότητα πάλι λάμπει στα μάτια σου και είσαι τόσο παράξενα όμορφη, ολόιδια "η Αφροδίτη με τη γούνα".

     Χωρίς να μου απαντήσει, η Βάντα περνά το χέρι της γύρω από τον λαιμό μου και με φιλά. Εκείνη τη στιγμή, με ξανακυριεύει όλος ο φανατισμός του πάθους μου. 

- Πού είναι το μαστίγιο; της λέω.

     Η Βάντα γελά και κάνει δυο βήματα πίσω.

- Θέλεις λοιπόν στ' αλήθεια να μαστιγωθείς; φωνάζει τινάζοντας αλαζονικά το κεφάλι προς τα πίσω. 

- Ναι. 

     Αίφνης, το πρόσωπο της Βάντα αλλάζει. Μοιάζει να μετα-μορφώνεται απ' τον θυμό και για μια στιγμή γίνεται αποτρόπαια.

- Μαστιγώστε τον, λοιπόν, ουρλιάζει. 

     Τότε το μαύρο και σγουρό κεφάλι του όμορφου Έλληνα προβάλλει πίσω απ' τις κουρτίνες του θολοσκέπαστου κρεβατιού. Μένω άναυδος, κοκαλωμένος. Η κατάσταση είναι κωμικοτραγική. Θα μπορούσα να γελάσω με τον εαυτό μου, αν δεν ήμουν σε τόσο απελπιστικά οικτρή και προσβλητική θέση. 

     Αυτό πια ξεπερνά τις φαντασιώσεις μου. Με περιλούζει κρύος ιδρώτας βλέποντας τον αντίζηλό μου με το αθλητικό του παράστημα να εμφανίζεται με τις μπότες του, το στενό του άσπρο παντελόνι και την εφαρμοστή ρεντιγκότα του. 

     Ο (?)μορφος Έλληνας με τις μπότες καραδοκεί. Διεκδικεί τη δική του θέση στη σχέση διαστροφής, στην πάντα σχέση εξουσίας. Δεν πρόκειται να ανεχθώ το παραμικρό από σας, λέει στον Έλληνα ο Σεβερέν. Κι εκείνος του απαντά: Το λέτε αυτό γιατί δεν φοράω γούνα... Καταγράφοντας τη φριχτή ανάμνηση, ο Σεβερέν θα θυμηθεί ότι με τον Έλληνα ξανάνιωσε ένα είδος φανταστικής, υπερβατικής ηδονής. Ίσως για τον ψηφοφόρο, όχι τον γνήσιο αριστερό Σεβερέν, δεν έχει και μεγάλη σημασία η αφετηρία του αγαπημένου προσώπου. Ο μαζοχισμός του ψηφοφόρου είναι ηθικός μαζοχισμός. Πρόκειται για την τρίτη κατά τον Φρόιντ μορφή μαζοχισμού (μετά τον ερωτογενή και τον θηλυκό), από Το οικονομικό πρόβλημα του μαζοχισμού (στο Ναρκισσισμός - Μαζοχισμός - Φετιχισμός, εκδ. Επίκουρος 1991, μτφ. Λευτ. Αναγνώστου):

     Σημασία έχει η ίδια η ταλαιπωρία· αν επιβάλλεται από ένα αγαπημένο ή αδιάφορο πρόσωπο, δεν παίζει κανένα ρόλο· μπορεί επίσης να προκαλείται από απρόσωπες δυνάμεις ή συνθήκες. Ο σωστός μαζοχιστής στρέφει την παρειά του πάντοτε προς το σημείο από το οποίο υπάρχει η προοπτική να δεχτεί χτύπημα. Για την εξήγηση αυτής της συμπεριφοράς θα φαινόταν εύλογο να παραμερίσουμε τη λίμπιντο και να περιοριστούμε στην υπόθεση ότι η ορμή καταστροφικότητας έχει στραφεί και εδώ προς τα μέσα και μαίνεται πλέον εναντίον του προσωπικού εαυτού, αλλά κάποιο νόημα θα πρέπει να έχει και το γεγονός ότι στη συνήθη χρήση της γλώσσας δεν έχει εγκαταλειφθεί η σχέση αυτού του τύπου συμπεριφοράς με τον ερωτισμό, γιαυτό και τέτοια αυτοζημιω-νόμενα άτομα αποκαλούνται μαζοχιστές. 

Tiziano

     

κι αν η αφροδίτη φόρεσε τη γούνα

κι αν κρατάει το μαστίγιο, μπουμπούνα,

κι αν σε κόμιξ σου θυμίζει από ντρούνα

και σαλπίζει τώρα ταν ταρατατάαααααααν

σερσέ λα ταντ, σερσέ λα ταντ

(ταν ταν)

Vincent Van Gogh

τ' αποσπάσματα από την Αφροδίτη με τη Γούνα

σε μετάφραση Μυρτώς Ρήγου

εκδ. Πατάκη 1997

(όπου και η Τερατώδης Πλευρά του Βέλτσου)