Ηρακλειτισμός
Μόνον ο αγώνας, φίλοι μου,
Φέρνει κάθε ευτυχία στη γη!
Και για να γεννηθεί η φιλία
Χρειάζεται η κάπνα του μπαρουτιού!
Κι οι φίλοι γίνονται ένα σε τρία πράγματα:
Αδέλφια στην ανάγκη,
Ίσοι μπροστά στον εχθρό
Ελεύθεροι - μπροστά στο θάνατο!
To χαρούμενο νιτσεϊκό σου σχόλιο βάζει τα πράγματα σε μια σειρά, με πρώτη στη σειρά τη φιλία, η οποία είναι και αποτελεσματική κάποιες φορές, όπως τώρα. Στον αδερφό μου άρεσε πολύ (μα πάρα πολύ) ένα σχόλιο του Νίτσε (που είχε περί πολλού τη φιλία και είχε εντοπίσει πολλές πτυχές της) για τον Επίκουρο που έλεγε περίπου, όσο θυμάμαι: "Δυο-τρεις φίλοι, λίγο τυρί και λίγα σύκα. Αυτή ήταν η τρυφή για τον Επίκουρο". Όποιος έχει περάσει ανάλογες στιγμές (ίσως κοντά στη θάλασσα με τσίπουρο και -φρέσκα- θαλασσινά), καταλαβαίνει τη δύναμη που έχει η λιτή πολυτέλεια των φίλων. Και ο καθηγητής μου μου είχε πει ότι κάποτε (ίσως προδικτατορικά) είχαν ρωτήσει τη Μελίνα αν έχουμε στην Ελλάδα ψυχολόγους. Αυτή απάντησε ότι δεν έχουμε ψυχολόγους, γιατί έχουμε φίλους. Τουλάχιστον τότε. Γιατί σήμερα οι ψυχολόγοι έχουν πολλή δουλειά (άρα μην ανησυχείς. Η οικογένεια δεν θα πεινάσει).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστά. Ωχ, δεν μ' αρέσει καθόλου η απάντηση "σωστά", που σημαίνει βρίσκω σωστό αυτό με το οποίο συμφωνώ. Οπότε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ. Όχι και στο τελευταίο, μάλλον. Τώρα για τον Σακκά, που δεν γνωρίζω τι ακριβώς πιστεύει ο άνθρωπος, ίσως να μην ήταν φιλία με νιτσεϊκούς όρους αυτό που τον συνδέει με τους πολλούς συμπαραστάτες του σ' ένα δημοκρατικό αίτημά του, αλλά πάνω στην ανακούφισή μου με την έκβαση της ιστορίας, όταν το βρήκα μπροστά μου το χωρίο μου φάνηκε ταιριαστό.
Δεν κρύβεται η νοσταλγία σου για την πατρίδα, το καλοκαίρι μάλιστα.
Ανακούφιση, ναι, όντως. Όποιας φύσεως και να ήταν η συμπαράσταση, η φιλία τα καλύπτει όλα. Και ο Νίτσε επίσης. Και πάντως είναι ωραίο να μας θυμίζεις τον ποιητή της φιλοσοφίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν κρύβεται η νοσταλγία, ε; Ελπίζω να μη σταματήσω να νοσταλγώ, γιατί έχω αρχίσει να τα βλέπω όλα ανάποδα. Τι πατρίδα είναι αυτή; Σε πιάνει μελαγχολία για την κατάντια της και για να μη σε πιάνει αρχίζεις να την ξεχνάς.