tag:blogger.com,1999:blog-8405628837701012735.post4117730310255959859..comments2023-08-09T15:53:22.679+03:00Comments on MHNYMAL: Πάλιν ζητάς ελευθερίαν;Tamistashttp://www.blogger.com/profile/07398895555607118597noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-8405628837701012735.post-68857113751585714412013-08-14T13:43:05.923+03:002013-08-14T13:43:05.923+03:00Πάλιν ζητάς ούζον;Πάλιν ζητάς ούζον;Tamistashttps://www.blogger.com/profile/07398895555607118597noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8405628837701012735.post-59557410795483957212013-08-14T01:19:10.228+03:002013-08-14T01:19:10.228+03:00"Μόνος εκεί που κατουρούσε τα ρούχα η ζέστη.&..."Μόνος εκεί που κατουρούσε τα ρούχα η ζέστη." Ωραία σύμπτωση ενθυμήσεων: Είχα την τύχη να δω το 1985 τον Μιχάλη Κατσαρό να κατουράει στα δημόσια ουρητήρια της Ομονοίας (κάτω στον ηλεκτρικό, τώρα δεν υπάρχουν). Τον ξαναείδα στο Αττικόν, τότε που είκοσι χρονών με έπιανε απελπισία αν δεν προλάβαινα να δω όλες τις νέες ταινίες της εβδομάδας (το μόνο καλό που μετέδωσα στην κόρη μου είναι να βλέπει ταινίες στην ΕΡΤ, για σκέψου σε κάτι που δεν υπάρχει πια). Εκεί κλείσαμε συνάντηση στο Μπραζίλιαν. Ήταν όρθιος και έπινε εσπρέσο σε ένα τραπέζι από αυτά που στέκεσαι. Μετά δεν τον ξαναείδα, δηλαδή δεν ξαναπήγα να τον βρω. Δεν θυμάμαι γιατί. Πάντα μου άρεσαν τα ποιήματά του και δεν κατάλαβα ποτέ γιατί ο Κούρτοβικ δεν τον θεωρεί ποιητή αλλά κήρυκα. Όταν ρώτησα τον Δημοσθένη (δεν ανήκω σε κύκλο λογίων, απλά τυχαίνει να τρώμε στο ίδιο εστιατόριο στη γειτονιά μου), νομίζω ότι μου είπε επιχειρήματα που δεν σχετίζονται με την ποίηση αλλά με την ποιότητα του ανθρώπου. Εδώ και χρόνια το Μπραζίλιαν μεταφέρθηκε στη Βαλαωρίτου. Εκεί πίναμε καφέ (μοναδικός εσπρέσο) με τον αδερφό μου, όπως και στο Φίλιον (το παλιό Ντόλτσε στη Σκουφά). Τώρα πηγαίνω μόνος μου στο Μπραζίλιαν, αλλά στο Φίλιον δεν πάω γιατί στενοχωριέμαι. Ίσως μπορώ να πηγαίνω στο Μπραζίλιαν γιατί εκεί έπινε τον καφέ του ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός. <br /><br />(Κύριε e-Συντάκτα, θα πάμε τελικά για ούζο; Μέρες της Παναγίας, της χαράς των θλιβομένων (όπως εμείς). Το Σάββατο έγραφες την κυριακάτικη ανάρτησή σου.)Anonymousnoreply@blogger.com