παλιός σκοπός

μ' ένα τεμπέλικο σκοπό στην όχθη δίπλα πλέω
ούτε χαρίζω ούτε ζητώ - μέσα μου μόνο κλαίω

πώς τα τραγούδια τα παλιά λόγια καινούρια κλείνουν
σφιγμένα λόγια σα θηλιά, λόγια μουγκά θα γίνουν

θ'απελπιστεί κι η θάλασσα την αγκαλιά ν' ανοίγει
και στάλα - στάλα η προσμονή με την ανία θα σμίγει

ανάθεμα στον αίτιο κι ας το 'χει αμαρτία
που κυβερνάει τη σκέψη σου - τη σπέρνει με υποψία

αλίμονο στην όραση που καρτερεί το θαύμα
σε μια στιγμήν ολάκερη σαν του άπειρου το φράγμα

μες στου σφυγμού την άθροιση το αίμα κοροϊδεύει
ο πόνος σκίζει το φουστάνι σου ζωή, για θάνατο χορεύει

αν την αυγή, θαρρείς, πονάς, το μεσημέρι λιώνεις
στου κύκλου τα γυρίσματα ανήμπορος παλιώνεις

αμάν αμάν τον αμανέ μην τον τραβάς πιο κάτω
σαν καθαρίσεις το γυαλί, μην κοιταχτείς στον πάτο