Παρασκευή 13 Μαΐου 2016


η θαλπωρή ενός άκαρδου κόσμου




Ο άνθρωπος είναι ο κόσμος του ανθρώπου, το Κράτος, η κοινωνία. Το Κράτος αυτό, η κοινωνία αuτή, παράγουν τη θρησκεία, μια ανεστραμμένη συνείδηση του κόσμου, γιατί αυτά τα ίδια είναι ένας κόσμος ανεστραμμένος. Η θρησκεία είναι η καθολική θεωρία του κόσμου τούτου, η εγκυκλοπαιδική του συνόψιση, η εκλαϊκευμένη λογική του, το σπιριτουαλιστικό του point d' honneur, ο ενθουσιασμός του, η ηθική του κύρωση, το μεγαλόπρεπο συμπλήρωμά του, το καθολικό θεμέλιο της παραμυθίας του και της δικαίωσής του. Είναι η φαντασμαγορική πραγμάτωση της ανθρώπινης ουσίας, γιατί η ανθρώπινη ουσία δεν έχει πραγματωθεί αληθινά. [...]

Η θρησκευτική καχεξία είναι, κατά ένα μέρος, η έκφραση της πραγματικής καχεξίας και, κατά ένα άλλο, η διαμαρτυρία ενάντια στην πραγματική καχεξία. Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεζόμενου πλάσματος, η θαλπωρή ενός άκαρδου κόσμου, είναι το πνεύμα ενός κόσμου απ' όπου το πνεύμα έχει λείψει.




Η παράγραφος δεν τελειώνει όπως πιο πάνω.
Υπάρχει μια ακόμα πρόταση
που η υπερβολική της κατανάλωση
εξαφάνισε τις προηγούμενες:



Η    θρησκεία    είναι    το    όπιο    του    λαού.

 

oh-lucky-man



1 σχόλιο:

  1. Χάρηκα, ναι χάρηκα, που εντόπισες το χωρίο. Ο Μαρξ δεν ήταν απλοϊκός μαρξιστής (Σου βάζω νέα αναζήτηση). Του έκοβε περισσότερο από όσο στους οπαδούς του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή