Διαμπλογκισμοί

Θα μας βρείτε (ως tamistas):

Στην καρακάξα του παπούλη (απ' όπου και τα σπαράγματα καρακάξας) και,
σε διάδοχη κατάσταση, στο τρελό κοράκι, μες στη σπηλιά του νοσφεράτου

Σε λιμερίκια σ' άλλους τόπους (τεφλόν - ιστολόγιο σαραντάκου), όπως έχουμε προαναφέρει, αλλά και στο ποιείν όταν, καλοκαίρι του 2012, ξαναδημοσιεύθηκαν εντεψίζικα του Σεφέρη
(και κάτι παλιότερα στο ποιείν...).
Στο ποιείν, για το μουρμούρικο του Ριτσώνη.

Στα λιμερίκια του Σαραντάκου, κάμποσα και το τελευταίο...
Σε ένα φόρο τιμής στον Άχθο Αρούρη και στην επ' αυτού παλινωδία,
ως επίσης και στου δουνουτού τους δούλους, πάλι στου Σαραντάκου
και εις άλλα του Σαραντάκου πολλά που ξεχνώ, αλλά να ένα σχόλιο στου Αρούρη το Γέννησις
και να ένα άλλο σ' ένα λαπαθιωτικό.

Σε στραγαλίσματα και ταγίσματα και αλλού (;) στης ροδιάς

Σε παρεμβάσεις προς ποιητές βαμπίρ και νυχτόβιους μέσα στο πρτφ.
Ακόμα, στο πορτατίφ, στης φύσης το ντιενέι, στην αναπαράσταση, στο 4, στο δεξί μάτι, ίσως κι αλλού.

Στον άντρα και στον ντοματόσπορο και αλλού (;) στης αγρικουλτούρας.

Στο blog της Σοφίας (Κολοτούρου), κι εδώ.

Στους νέους ήχους στο παμπάλαιο νερό: επί Βαρβέρη,  Ελύτη και Ελύτη και ΕλύτηΑλέξανδρου Σχινά , Ρίτσου, Ορέστη Αλεξάκη και Ορέστη ΑλεξάκηΔημήτρη Παπαδίτσα και Δημήτρη Παπαδίτσα, Μποντλέρ (μτφ. Ν. Φωκά) και Γκάτσο και σε παλιότερα που άντε να τα βρω...

Ενίοτε στο νοσφεράτειο σπήλαιο, όπου είναι αδύνατο να λινκάρει κανείς, λόγω των συνεχών αλλαγών διευθύνσεων των σελίδων.      
ιδού ένα παράδειγμα, στις 14.9.2011:

μετά την αγανάκτηση, πικρία και ταπείνωση
καθώς οι δείκτες όλοι γνωρίζουν επιδείνωση    

μα σαν τα χάσουν όλα, με μία ανακοίνωση,
ξεβράκωτοι στους δρόμους, χάος, αποχαλίνωση

μυρίζει αργεντινάζο, ακούω το ελικόπτερο
οξύνονται οι αισθήσεις όλο και περισσότερο

ματαίωση θλιμμένη, με έκανες σοφότερο
η οργή θα περιμένει δυο τέρμινα το αργότερο


Να κι ένα άλλο, στις 20.9.2011:

τι θ' απογίνεις, άραγε, της μνήμης φυσαλίδα;
θα κάνεις παφ να ξοδευτείς, να κλείσεις σαν παγίδα;
σα φάκα των ονείρων μας; σα λύσσα των ιστών μας;
σαν κουρελάκι ανήμπορο των δύστυχων πιστών μας;

μήπως ποθείς να φουσκωθείς και σαν πεταλουδίτσα
ν΄αλλάζεις τόπο και σειρά να σκας στην αμμουδίτσα
να κρύβεσαι στην πλάτη μας, να ιδρώνει ο κυνηγός σου
κι ύστερα να βυθίζεσαι στα ύδατα της στυγός σου;

Και η συνέχειά του, την επομένη:

 - δε θ' απογίνω τίποτα· μονάχα παφ θα κάνω
να ξοδευτεί το είναι μου σαν άχρηστο ένα χάδι
που στα γιατί μόνο απαντά το διότι όταν το χάνω
συνάψεων εγκεφαλικών συμμάζεμα το βράδυ

αυτό είμαι, μοναχά, λοιπόν: της μνήμης η φουσκάλα
τα βράδια με τα όνειρα πάντα ταξινομούμαι
μα ο αγέρας που με πηλαλάει σε μια τρελή τρεχάλα
μου ψιθυρίζει: μ΄ένα παφ να σκάζεις θα σε δούμε

Στις 30.9.2011, δε, η απάντηση στην ανάρτηση Αιδώς Αιδοίες! ( Υποψιν Ταμιστα ):

αιδώς αιδοίες, πράγματι, σοφή 'ναι προτροπή
μα και διαπίστωση πικρή: τα ήθη, σ' εκτροπή

αιδώς, μα ποιος την έχασε για να τη βρούν οι αιδοίες,
πού είν' ο καιρός που τρυφερές γυρεύαν μελωδίες
να λικνιστούν σ' ένα τανγκό, ή και σ' ένα βαλσάκι
τώρα ξεπέτες θέλουνε, του μποξ γίναμε σάκοι

αιδώς αιδοίες, θα το πω, θα βγω να το φωνάξω,
στην ήπειρο και στο μοριά, στην κρήτη και στη νάξο

η αιδώς μόνο σε ποίματα το νόημά της βρίσκει
οι αιδοίες μ' έκαναν μπεκρή, να πνίγομαι στο ουίσκι

αιδώς αιδοίες, το λοιπόν, καταραμένα θήλεα!
με παρασέρνει σα φτερό η σεξική σας θύελλα



Εις τον τόπον R.

Εις του αλλουφανμάρξ με χάι και κου.

Στου Αντωνάκου τον Σκύλο τον Αδέσποτο για το Paris, στο Κυρά εσύ που ψάχνεις την αγάπη και στο Υπάρχουν και Χειρότερα.

Στο Αλωνάκι της Ποίησης του Κεντρωτή, για το Επρόδωσαν την αρετή του Καρυωτάκη.

Στη Θράκα, το περιοδικό, για του Αντωνάκου έναν ύμνο της ουρήσεως.

Έπεται συνέχεια...