στα κόκαλα βαλμένη

πρώτη δημοσίευση
στη bibliotheque, στις 3 Αυγούστου 2017

άδικα
τις ματαιώσεις αντιπάθησες
καθώς διαρκώς επέστρεφαν
να βεβαιώσουν την ισχύ τους
όταν εσύ κοιμόσουνα
παντέρημος από νειρα


ξυπνούσες μίλαγες
άρχιζες σαν φιλόσοφος
τελείωνες σαν ποιητής
η ζέστη έστιβε τις πολυ-
σύλλαβες εξάρσεις
έσταζε ρείπια σύμβολα
νωχέλεια μελωμένα

ladrilho.tumblr


σε πόμπεψαν
τα πειραχτήρια της αγρύπνιας
στριφογυρνούσες με το πρόσωπο
σκισμένο από το αγκίστρι
η θάλασσα χαριεντιζότανε
στα πόδια σου
η μέρα παραφύλαγε
να δροσερέψει τα βραχνά τζιτζίκια
μες στην υπαίθρια κούραση
έσφιγγες τη γροθιά
έτρεμες σε χνώτων
άρρυθμων τις αντι-
παραθέσεις


κοιμήσου λίγο
ακόμα και θυμήσου
όπως κολλάν τα δέρματα
και δεν τα ξεκολλά
μήτε η μνήμη μήτε η λαχτάρα
τον ίδρωτα θυμήσου να τον στερεώσεις
του σταφυλιού τις σάπιες ρώγες
να δειπνήσεις βρίσκοντας
τη χαμένη πίστη
μέσα στα κόκκαλα
τα νίερα βαλμένη
το τέλος να πειλεί
με απαρχές