Στην αρχή έπαθα σύγχυση. Νόμισα ότι ο Πρετεντέρης έγινε δόκιμο μέλος του Ιού, ότι το σχέδιο antifa είχε καταλάβει τα στούντιο μεγκάλων τηλεοπτικών σταθμών, οι αποκαλύψεις γίνονταν καταιγιστικές. Τι συνέβαινε; Είχε έρθει η σειρά της ΧΑ να τεθεί σε κατάσταση εξαίρεσης;
Η μείωση του δημοσκοπικού ποσοστού της ΧΑ σε σχέση με το λυσσαλέο τηλεοπτικό μαστίγωμά της είναι ασήμαντη. Το σκηνικό συμμορφώνεται σε εγελιανή διαδοχή. Θέση: η κοινοβουλευτική μασκαράτα της ΧΑ προκαλεί ενδιαφέρον, απολαμβάνει προτεινόμενα μικρόφωνα, καταγγέλλει με κέζουαλ στιλ τους προσκυνημένους, εμπνέει προδομένα φασιστόμουτρα κι απελπισμένους μαζάνθρωπους, επελαύνει. Άρνηση: η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που θα μπορούσε - αν δεν άλλαζε ό,τι είχε αλλάξει - να μην πάρει διαστάσεις που ενοχοποιούν όλη την ηγεσία και τα στελέχη της ΧΑ, η τηλεοπτική υστερία, οι δικαστικές διώξεις. Άρνηση της άρνησης: η συγκράτηση των ποσοστών της ΧΑ που αποδεικνύει ότι οι λίντερς οβ οπίνιον απέτυχαν (;) στο νέο τους ρόλο. Ο ψηφοφόρος της ΧΑ συνεχίζει να μην πείθεται από τα μίντια. Εννοείται.
Κύριος και δούλος, και κάθε παρομοιότυπο δίπολο, στην εγελιανή φιλοσοφία αλληλοεξαρτώνται. Ο κύριος γίνεται τελικά δούλος του δούλου, αφού δεν γίνεται να είναι κύριος χωρίς αυτόν. "Είστε δουλάκια" είπε ο Παναγιώταρος στις κάμερες, σε σένα, σε μένα, την ώρα που τον άφηναν ελεύθερο. Κάποιοι που δηλώνουν εθνικοσοσιαλιστές θεωρούν πρόδρομους φιλόσοφους του εθνικοσοσιαλισμού τον Έγελο και τον Αριστοτέλη. Βέβαια οι διωκόμενοι αποκηρύσσουν τον εθνικοσοσιαλισμό, αλλά τα σαΐνια της τιβής ανακαλύπτουν πια όσα όλοι ξέραμε εδώ και χρόνια για το παρελθόν τους, όπως ξέραμε και για το παρελθόν του Βορίδη ή, από την άλλη πλευρά, του Χρ. Λαζαρίδη και άλλων πολλών. Ανακαλύπτουν τώρα χρυσαβγίτες να εκμεταλλεύονται μετανάστες, τους ίδιους που κυνηγάνε σε νυχτερινές εξορμήσεις, ίσως όχι ακριβώς για να τους τρομοκρατήσουν και να ξεκουμπιστούν, ίσως, σαν τους αρχαίους Σπαρτιάτες, για να επιβεβαιώσουν τη σχέση. Ίσως εμπνέονται από το κρυφτό των νεαρών Σπαρτιατών που έμεναν στην ερημιά, κρυμμένοι τη μέρα και τη νύχτα ξεκοίλιαζαν με μαχαίρια είλωτες.
Ίσως, ποιος θα ερμηνεύσει άραγε αυτές τις λαμπρές σκέψεις, ίσως έχουν στο νου τους τη δουλεία για χρέη, που κατάργησε στην Αθήνα ο Σόλων εισάγοντας ξένους δούλους. Ίσως πάει το μυαλό τους στην υποδούλωση από τους Λακεδαιμόνιους όσων Λακεδαιμόνιων δεν θέλησαν να συμμετάσχουν στον πρώτο πόλεμο με τη Μεσσηνία, ίσως τη συγκρίνουν με τον δικό τους ακήρυχτο πόλεμο των δικών τους ταγμάτων εφόδου. Ίσως πάλι θεωρούν ότι τα τοκοχρεωλύσια που επιβάλλει η τρόικα είναι αντίστοιχα της αποφοράς των ειλώτων, του φόρου σοδειάς που κατέβαλαν στους κυρίους του κλήρου. Η Hannah Arendt επισήμανε, αναλύοντας την ανθρώπινη κατάσταση, ότι
Η αλήθεια της ανεξάρτητης συνείδησης είναι συνεπώς η δουλική συνείδηση. Αυτή φαίνεται εκ πρώτης όψεως να είναι πράγματι εκτός εαυτού και σε καμία περίπτωση δεν περνάει για αλήθεια της αυτοσυνείδησης. Αλλ' όπως ακριβώς έδειξε η κυριαρχία, ότι δηλαδή η ουσία της είναι το ανάστροφο αυτού το οποίο αυτή θέλει να είναι, έτσι και η δουλεία στην ολοκλήρωσή της θα μεταστραφεί στο αντίθετο από αυτό που η ίδια είναι άμεσα· ως μία συνείδηση απωθημένη πίσω στον εαυτό της θα εισδύσει στον εαυτό της και θα μεταπλαστεί σε μια αληθινή ανεξάρτητη συνείδηση.
Έγελος: Φαινομενολογία του Πνεύματος
Κύριος και δούλος, και κάθε παρομοιότυπο δίπολο, στην εγελιανή φιλοσοφία αλληλοεξαρτώνται. Ο κύριος γίνεται τελικά δούλος του δούλου, αφού δεν γίνεται να είναι κύριος χωρίς αυτόν. "Είστε δουλάκια" είπε ο Παναγιώταρος στις κάμερες, σε σένα, σε μένα, την ώρα που τον άφηναν ελεύθερο. Κάποιοι που δηλώνουν εθνικοσοσιαλιστές θεωρούν πρόδρομους φιλόσοφους του εθνικοσοσιαλισμού τον Έγελο και τον Αριστοτέλη. Βέβαια οι διωκόμενοι αποκηρύσσουν τον εθνικοσοσιαλισμό, αλλά τα σαΐνια της τιβής ανακαλύπτουν πια όσα όλοι ξέραμε εδώ και χρόνια για το παρελθόν τους, όπως ξέραμε και για το παρελθόν του Βορίδη ή, από την άλλη πλευρά, του Χρ. Λαζαρίδη και άλλων πολλών. Ανακαλύπτουν τώρα χρυσαβγίτες να εκμεταλλεύονται μετανάστες, τους ίδιους που κυνηγάνε σε νυχτερινές εξορμήσεις, ίσως όχι ακριβώς για να τους τρομοκρατήσουν και να ξεκουμπιστούν, ίσως, σαν τους αρχαίους Σπαρτιάτες, για να επιβεβαιώσουν τη σχέση. Ίσως εμπνέονται από το κρυφτό των νεαρών Σπαρτιατών που έμεναν στην ερημιά, κρυμμένοι τη μέρα και τη νύχτα ξεκοίλιαζαν με μαχαίρια είλωτες.
Πριν τη νεότερη εποχή, που άρχισε με την απογύμνωση των φτωχών από την ιδιοκτησία τους και κατόπιν συνεχίστηκε με την χειραφέτηση των νέων ακτημόνων τάξεων, όλοι οι πολιτισμοί στηρίζονταν στο απαραβίαστο της ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Ο πλούτος, αντίθετα, είτε ιδιωτικά κατεχόμενος είτε δημόσια κατανεμημένος, δεν υπήρξε ποτέ προηγουμένως κάτι το ιερό. [...] Η διάκριση είναι απολύτως φανερή στην περίπτωση των δούλων, οι οποίοι, αν και δεν είχαν ιδιοκτησία όπως την εννοούσαν οι αρχαίοι (δηλαδή δικό τους τόπο), δεν ήσαν διόλου στερημένοι ιδιοκτησίας όπως την εννοούμε σήμερα. [...] Ο ελεύθερος, ο οποίος διέθετε τον δικό του ιδιωτικό χώρο και δεν βρισκόταν, όπως ένας δούλος, στην διάθεση ενός κυρίου, μπορούσε παρά ταύτα να "αναγκάζεται" από την φτώχεια. Η φτώχεια αναγκάζει τον ελεύθερο να συμπεριφέρεται σαν δούλος.Ίσως λοιπόν αυτό βλέπουν οι χρυσαβγίτες. Τη δουλική συμπεριφορά και στάση μιας μάζας που μάχονται να κερδίσουν, που ένα μέρος της παραμένει δικό της, κερδισμένο. H Arendt γράφει σε μια από τις πολύτιμες υποσημειώσεις της στη Vita Activa για ένα ανέκδοτο που αναφέρει ο Σενέκας από την αυτοκρατορική Ρώμη: για την απόρριψη από τη σύγκλητο της πρότασης να ντύνονται ομοιόμορφα οι δούλοι, για να ξεχωρίζουν από τους ελεύθερους πολίτες, επειδή έκριναν ότι έτσι θα συνειδητοποιούσαν τη δυνητική ισχύ τους. Τα δουλάκια χωρίς μαλλιά με τα μαύρα ρούχα τα ομοιόμορφα το γνωρίζουν καλά. Όπως ξέρουν και να μεταμορφώνονται, να γραβατώνονται, όταν συζητιέται η άρση της ασυλίας τους, και να κερδίζουν. Επιβεβαιώνοντας ότι έρχονται οι μέρες που φοβόμασταν, οι μέρες που ο βούρδουλας που γαργάλησε τα παχύδερμα θα ματώσει τις ουτοπικές σκέψεις για ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου