Τσάρλι, δεν θα το πιστέψεις, είμαι έγκυος και το κράτησα. Μένω στην ένατη πάροδος στη λεωφόρος Ευκλείδου, πάνω από την Αγορά Χρυσού. Έκοψα πιαχά, ζουζού και ξύδια. Έχω ένα πουρό που παίζει τρομπόνι στο δρόμο.
Και λέει ότι κόβει φλέβα κι ας μην είναι δικό του το μπαστάρδι. Θα τονε σηκώσει, λέει, σα να ήτανε δικό του. Και μου χάρισε το δαχτυλίδι που φορούσε η μάνα του. Και κάθε Σάββατο βράδυ με βγάζει βόλτα και ξεβιδώνομαι.
Και, ρε Τσάρλι, κάθε φορά που περνάω από βενζινάδικο σε σκέφτομαι, με τόσο λάδι που έριχνες στο μαλλί. Έχω ακόμα εκείνο το βινύλιο του Άντονι με τους Ιμπέριαλς, αλλά κάποιος μαλάκας μου σούφρωσε το πικάπ. Μπήκες;
Βάρεσα μπιέλες, Τσάρλι, όταν δέσανε τον Μάριο. Τα μάζεψα και γύρισα στα μέρη μου, στη Νεμπράσκα, αλλά δεν βρήκα κανέναν εκεί. Όσους δικούς μου δεν τίναξαν τα πέταλα τους είχαν στην ψειρού. Κι έτσι, καμ μπακ στη Μιννεάπολη· και δεν το ξανακουνάω από δω.
Τσάρλι, είμαι, νομίζω, πρώτη φορά στα χάι μου από τότε με κείνα τα ντράβαλα. Μακάρι να είχα όλα τα φράγκα που φύγανε αέρα μπανά στη μαστούρα. Θ’ αγόραζα μεταχειρισμένα τουτούνια και κάθε μέρα θα καβάλαγα κι άλλο, ανάλογα τα γούστα μου.
Αχ, μωρέ Τσάρλι, θα σ’ τη σπάσω. Θέλεις να μάθεις την αλήθεια; Δεν έχω άντρα, ούτε παίζει τρομπόνι· και ψάχνω να βρω φταλέ για τον δικαιόρο. Και θα σκάσω, Τσάρλι, του Αγίου Βαλεντίνου· με αναστολή.
από το Blue Valentine
του Tom Waits
ολίγον πειραγμέ
τρομερο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά χριστούγεννα, Νόσφυ.
ΔιαγραφήΚαι σε όλους-ες-α.