τα ρουθούνια των αλλωνών

περνάει τα λουλούδια για μηχανές
κλείνει την πόρτα σκουντουφλάει στο καλώδιο
μαίνεται όρθιος καθιστός ανάσκελα 
μαίνεται μπρούμυτα

λέει της
είμαι ο σκουπιδιάρης κάτω από τη μύτη σου
που πέταξε σχισμένη τη σακούλα του εμετού

εκείνη απορεί κοιμάται ακούει τον
είμαι ο παπάς που λέρωσε βαφτιστήρι σου
αίμα και κρέας στο κουστουμάκι 

εκείνη λέει το κρέας να 
το αίμα λέει πως κρύβεται 
αν θέλεις να το αντλήσω εκείνος 
λέει της     είμαι 
ο υπάλληλος που έχυσε καφέ
στο πιστοποιητικό που του παράγγειλες

εκείνη ορθή και ξάπλα ορθή
είμαι η γκαρσόνα που άργησε να σερβίρει το κοκτέιλ
είμαι η πουτάνα που μπαρδόν σου ζούμπηξε τ α ρχίδια 
είμαι η απόκοσμη του εφιάλτη οχιά 
με δηλητηριώδη τα ψαλίδια
χαίρεσαι  μπάσταρδ  ε;



χαίρεται η λέμφος μέσα μου το αίμα έχει παγώσει
εσένα;

εμένανε η νυχοδομή το στήθος σου θα οργώσει
να δώσω ή να πάρω;

δώσε πνοή στα λάθη μου να στήσουνε ζεϊμπέκι
θα δώσεις;

θα δώσω την ανάσα μου εσύ κάνε τουμπέκι
θα ενδώσω

artnet

περνάει τα κορδόνια για ρολόγια

μισή χαρά μισή ψυχή    περνάει

τα όργανα για εξαρτήματα τ α γγεία
τα περνάει για καλώδια τα νεύρα

άρχεται λέει 
η συνεδρίασις
μπουκάρουνε καμπόσοι
η συνεδρίασις διακόπτεται 
να ηρεμήσουνε τα πνεύματα
να πέσουνε οι τόνοι
οι λέξεις ν α πομείνουν στον αέρα
χωρίς οξείες να μετεωρίζονται τα μίση
ο έρως να μην περισπάται από ρουθούνια


λέει του 
αναπνεύσαμε μαζί
άκουγες μιαν ανάσα όχι δυο
κομμένη να γλιτώσει α να σα  να γλιτώσει
από των ρουθουνιών τον ιμπεριαλισμό
αν άκουσες ποτέ ρουθούνια
νιώθεις αν όχι 
όχι