Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2018

σε α γα πώ

Δημοσιεύθηκε στη Bibliotheque
στις 2 Δεκεμβρίου 2018




του μαλλαρμέ η σκέψη 
ότι στους στίχους διορθώνονται 
της γλώσσας τα ελαττώματα
με τρώγει απόψε που 
παιδεύομαι να γράψω 
σε α γα πώ

το γα 
η πιο βαριά η συλλαβή 
βγαίνει από γάζες γάλα και γαμήσι 
χώνεται στο χαρτί στον χάρτη χάνεται 
χύνεται ανακατεύεται στη γάστρα 
τον γάμο μας αγάλι γαληνεύει 
λιώνει το κάπα στης γαζίας τ α γκάθια 
απλώνει ουρανό με κίτρινα σφαιρίδια χάδια 


έπειτα να

το πω 
εξόγκωμα του λέγω λέγε
το α 
που άλογο στριφογυρνά
το καβαλάς και φεύγεις 
γυρνάς μικροσκοπίζεις με 
στη χούφτα σου χορεύω ενώ
οι άλλες λέξεις όλες 
διεκδικούν το σώμα σου

τα μπούτια σου επί παραδείγματι 
τα διεκδικούν η γέφυρα η αποκοτιά 
η μέγγενη ο προορισμός το καθεστώς
η πίστη η ευχή το χελιδόνι 
η ανυπομονησία η ξενιτιά
λέξεις χιλιάδες να ονοματίσουνε 
τα μπούτια σου παλεύουν 

και τι θαρρείς πως 
είναι υπόθεση εύκολη να γράφω
σε α γα πω
τι εντύπωση ο στίχος 
ο βραχύς

πονά η στιχουργική
εσύ λες αγαπάς και τέλειωσες
μα εγώ σε α γα πω 
μπροστά σε όλον 
τον κόσμο





Vitoria Duarte




Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2018

ανακατάληψη παλαιών συναισθημάτων



δημοσιεύθηκε στη Bibliotheque
στις 10/11/2018





περπατούσε
σε φιγούρες ανάμεσα
κοιτούσε να κοιτάζουν
βιτρίνες οθόνες πλάτες
να έχουνε τον νου τους ολοένα

πλησίασε μία
αν είχε δραπετεύσει ο πάνθηρας
ο φόβος σας δεν θα ήταν αδιόρατος
θα ήταν συγκεκριμένος
τώρα είναι πληροφορημένος
μη με φοβάστε
φεύγω

συνέχισε ανάμεσα
οι δρόμοι κουλουριάζονταν στα πόδια του
μεθούσε από λουλούδια των πεζοδρομίων
μετρούσε γλάστρες σε παλιά μπαλκόνια
βύζαινε ήλιο αγκάλιαζε τα σύννεφα
πονούσε από δίκιο άκοπο

πέφτανε ματώναν μύτες
δίπλα του στα ξυπόλητα  πόδια
αναστενάρης της ασφάλτου
φίλτραρε όλους τους καπνούς
της πόλης

κάποτε κοντοστάθηκε
έκανε για χωνί τις χούφτες

θα γίνει ανακατάληψη
όλων των παλαιών συναισθημάτων
φώναξ ε φτά φορές
το ιστορικό κέντρο των συναισθημάτων
θ α νακαταληφθεί θα γίνουνε
χοροί στα χνάρια της σελήνης
θα φτάσει της απόφασης η ώρα
θα πούμε την απόφαση γυμνοί
θα πέσουμε στα παγωμένα λάθη
θα στάξουμε στο αρχέτυπο λουτρό
της λήθης το πυκνό το λάδι

θα γίν-
εξαφανίστηκε
σαν μάταιον ολόγραμμα

ένα μωρό που τον παρατηρούσε
ευθύς βυθίστηκε στον ύπνο
έρεε το πυκνό το λάδι
έπλεχε σε όνειρο ιστορικής χαράς

ένα μωρό το κέρδισμα
δεν είναι λίγο



Greg  Sand

Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018

παρόλα αυτά



Η επόμενη πρόταση περιέχει σπόιλερ για το Happy End του Haneke (2017) .


Στην τελευταία ταινία λοιπόν του Αυστριακού σκηνοθέτη η μικρή Εύα βοηθάει τον παππού της ν’ αυτοκτονήσει πέφτοντας με το αναπηρικό καροτσάκι στη θάλασσα· και καταγράφει τη σκηνή στο κινητό της. Το καθήκον της καταγραφής μιας εικόνας ή μιας σκηνής είναι το νέο συλλογικό καθήκον του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου. Είναι σχεδόν ντροπή σήμερα να μην καταγράψεις και πιθανότατα να μην διαμοιράσεις αυτό που σου άρεσε και θα μπορούσε να αρέσει και πολύ περισσότερο αυτό που σε εντυπωσίασε και θα μπορούσε να εντυπωσιάσει.

Η μικρή Εύα ενσάρκωσε στη μεγάλη οθόνη τον νέο τύπο προκυβόργιου. Όλο και λιγότερο οι άνθρωποι ζουν αυτό που συμβαίνει αφού είναι απασχολημένοι με την απαθανάτισή του: είτε πρόκειται για συναυλία είτε για ηλιοβασίλεμα είτε για τα πρώτα βήματα του μπέμπη είτε για τον χορό της κοιλιάς της. Μερικοί τυχεροί θα πιάσουνε λαυράκια. Στην περίπτωση της δολοφονίας του/της Ζακ Κωστόπουλου / Zackie Oh η καταγραφή της με κινητό έκλεισε τα στόματα των περισσότερων που θα αναπαρήγαγαν το παραμύθι του γκέι πρεζονιού επίδοξου ληστή.

Όπως στον πίνακα του Gaugin οι καλόγριες κι ο ιερέας της Βρετάνης παρακολουθούν αμέτοχες την πάλη του Ιακώβ με τον άγγελο, όπως στη Γένεση παρακολουθούσαν αμέτοχες την πάλη του οι δυο γυναίκες του, οι δυο δούλες του και οι έντεκα γιοι του, έτσι και οι παριστάμενες στο φονικό τουης Ζ. κοιτούσαν ή κατέγραφαν άναυδες το φουσκωμένο ποτάμι του εκφασισμού της καθημερινότητας να πνίγει οριστικά τη δυσάρεστη φωνή τουης. Το 2018 o big brother έχει παραδώσει τη σκυτάλη στους αμέτρητους μικρούς αδερφούς του νέου πανοπτικού - του έμψυχου πολυπανοπτικού. Την ίδια στιγμή, σ’ ένα ευρύ πολιτικοκοινωνικό περιθώριο της πολυπανοπτικής πανδαισίας λειτουργεί ο ενοποιητικός μηχανισμός του εξιλαστήριου θύματος όπως τον περιέγραψε ο Girard.

Αν αναποδογυρίσουμε το 18 γίνεται 81. Τότε, τον προηγούμενο αιώνα, ο Κυριάκος Σφέτσας κυκλοφόρησε τον δίσκο “Στο δρόμο” με μουσική του πάνω στις απαγγελίες ποιημάτων της Κατερίνας Γώγου από την ίδια. Το τελευταίο της β ΄ πλευράς, που λέγαμε, ήταν το “Θα ’ρθει καιρός”, που ήταν και το τελευταίο της δεύτερης συλλογής της Γώγου “Ιδιώνυμο” που είχε εκδοθεί την προηγούμενη χρονιά, το 1980. Η ποιήτρια καλούσε τη Μαρία να φυλάξει σε μια φιάλη με νερό λέξεις όπως “απροσάρμοστοι, καταπίεση, μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός” μέχρι να έρθει, όπως διαβεβαίωνε με τον μελαγχολικό μεσσιανισμό της, ο καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουν γονείς κι οι άνθρωποι θα μιλάνε με χρώματα και νότες. Αν δεν είχε αυτοκτονήσει στα 53 της, ίσως σήμερα, στα 78 της, θα υποσχόταν στη Μαρία πως θα ’ρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουνε φύλο.

Προς το παρόν τίποτ’ άλλο. Μόνο ένα ποίημα που δημοσιεύθηκε στη σελίδα “Artists for Zak Kostopoulos”.








κοίταζα γύρω
έψαχνα για το τεράστιο μάτι
είδα ματάκι α μέτρητα ν α νοιγοκλείνουν όλο
είδα την εύα τη μικρή από του χάνεκε το χάππυ έντ
να περιστρέφεται ολούθε να ζουμάρει
στα μάτια του αιθέριου πολυπανοπτικού
των αθηνών
και να
τι θέλω τώρα να σας πω
στη χώρα ελλάδα μέσα στο κέντρο της αθήνας
λιώσανε στο κλωτσίδι έναν άθρωπο
δολοφονήσανε μιαν άθρωπη γιατί όπως βάδιζε
το βρήκαν εύκολο το σκέφτηκαν και πρέπον
όλα εντάξει δηλαδή εξόν που οι κάμερες
δεν κάνουν διακρίσεις στο τι γράφουν
θεμελιώδης νόμος του πολυπανοπτικού
μάλιστα λέν πως άμα γράψουν φόνο
παγώνουν προς στιγμήν οι οθόνες
μιανής το χέρι κάηκε
από του θάνατου
την παγωνιά
η ζάκι-ο δολοφονήθηκε ως γνωστόν
στις ψυχ οθόνες του πολυπανοπτικού
κάποιοι το κάναν ποίημα τραγούδι θα γενεί
μια ντραγκ κουίν εφάγανε μίαν ιθαγενή
σμίξανε οι αναρχικές με τις ελτζιμπιτούδες
σμίξανε ασφυξίες συμβατικές στης ακαμψίας
της καθημερινής τους αλγορίθμους
άλλες θρηνούν άλλες το πλαίσιο καθορίζουν
άλλες μαζεύουνε καινούργιες λέξεις
για το μπουκάλι που άφησε η γώγου
πιστεύουνε πως θάρθει κάποτε καιρός
που θα διαλέγουν φύλο τα παιδιά
δίχως τη στάμπα του απροσάρμοστου
που θα ξεβάφει με τον εξευτελισμό μαζί
στης ιστορίας τα μελλοντικά βιβλία
παρόλα αυτά
ζακ








Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2018

αποτυχία


δημοσιεύθηκε στη Bibliotheque
στις 24/10/2018




έμαθες πια η αποτυχία πως λυτρώνει 
από των στόχων ξεπροβάλλει την κοπριά 
τη συντριβή σαν μάνα την περιμαζεύει
τη στήνει όρθια να της χώσει μες στο στόμα
με κουταλάκι τη γλυκιά παρηγορία

η νίκη ξέρεις θα ήτανε μαρτύριο 
τα κίνητρά σου θα τα ξέσκιζε η λάμια
και την καρδιά σου θα βασάνιζε στους χτύπους
και το στομάχι σου που θα σε δίπλωνε ώρες
και το άντερό σου που σα φίδι θα χτυπιόταν
όταν θ α μόλαγες το ποίημα στεντορείως
και τον αυχένα σου βαρύν από το στέμμα
και τα ματάκια τα στεγνά τα μαραμένα
πάντα θα λιώνανε στον ύπνο δυο δεσμώτες
θα τ α λυσόδεναν οι προκομμένες μύγες
που τον καθένανε ιώβ τον προσμετρούνε
και ζουζουνίζουνε στα τρύπια κόκαλά του
κι όλα τα όνειρα που θάχες αποκούμπι
θα τα τυράνναγε κι αυτά η επιτυχία
τα έχει αυτά κι άλλα πολλά 
σκατοστοιχεία

απότυχες και σώθηκες καημένε 
ήρεμα πια κοιμήσου κι ονειρέψου
πως πριν εκκίνηση βαρέσει το μπιστόλι 
την πλάτη γύρισες και πήγες στα μπιλιάρδα
κι αφού το γλέντησες σε φέραν πίσω λιάρδα



Denis Sarazhin



Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018

στα τζάμπο

δημοσιεύθηκε στη Bibliotheque
στις 2/10/2018



πόσες φορές
σου ζήτησα στα τζάμπο μία βόλτα
να πλανηθούμε στους πολύχρωμους διαδρόμους
χέρι χέρι

δε λέω
δεν ήταν άσχημα
στα θέατρα και στις πινακοθήκες
ούτε ήταν οι καφέδες αναξιοπρεπείς
στα αίθρια και στα βιβλιοπωλεία

μα ορέχτηκα λίγην ευτέλεια πια
λίγη πολλή συνάφεια ταπεινή
τις ομιλίες και τις κινήσεις
μπροστά σε ράφια με αμέτρητα είδη
ασήμαντα και τόσο κιουτ
διακοσμητικά και αποσμητικά
λάμπες σερβιέτες κι εξαρτήματα ποτίσματος
κούπες κεριά και φαγητοδοχεία
τραπεζομάντηλα και μάκτρα των ποδιών
κυλότες καρβουνάκια και λιβάνια
απορρυπαντικά ριχτάρια γάντια
μαξιλαράκια γομολάστιχες βετέξ
του κόσμου τα καλά σε τρεις ορόφους
μια γαμημένη βόλτα δεν με πήγες

μου χάρισες για δώρο ένα βιβλίο
ένα ύπουλο εργαλείο βασανισμού
μα ούτε κι αυτό δεν ήταν σε σακούλα τζάμπο
με πληρωμένο τέλος περιβάλλοντος

κι όμως
στο ζήτησα τόσες φορές
στα τζάμπο να με φέρεις
μονάχα μια φορά όχι πολλές
ξέρω τη δυσκολία στο τέλος ξέρω
που σε κοιτάζει στο ταμείο το κορίτσι
κι έχει στα μάτια λύπη κούραση και φθόνο
σαν ξεχαρβαλωμένο διαλογής παιχνίδι

μονάχα μια φορά
θα προσπεράσεις σοβαρή θα δώσω κάρτα
θα βάλεις στη σακούλα ό,τι έχεις πάρει
κι έπειτα όπως παλιά θα μου εξηγήσεις
την άδεια τρέλα των υπόκωφων αθρώπων


Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2018

σαυρωθείσα τε υπέρ ημών




στης άλαλης οργής την απειλή
στις μύτες που ξυπόλητη γυρνά
πνίγοντας την καπνιά χαράματα
σαύρα ποτέ δεν ρίγησες

μέτρησες με τα βλέφαρα
αφιόνι τον σφυγμό
έτριψες φύλλα στην ουρά νεκρά
παραιτημένα έντομα
τα έλιωσες στη γλώσσα



ώσπου
άκουσες εκείνη τη φωνή

βασίλισσα δεν είσαι σαύρα
τη δυστυχία του σκήπτρου
δεν την έπαθες ο εγκέφαλός σου
ξεφλουδάει από μνήμες

θα ξεψυχάς και θα γελώ
θα πέψω τον τελάλη
να διαλαλήσει ουφ ψόφησε
η βασίλισσα το αίμα της ζεστό
φτύνεται στα χορτάρια
χοροπηδάνε οι πέτρες
θρυμματίζονται μαθαίνουν


γδύσου από τώρα σαύρα
μπας και γλιτώσουν τα ουρλιαχτά
οι μιμητές θα ξεκολλάν φολίδες
σκυλιά θα τρων κομμάτες τη στολή
το αίμα θα καυλώνει τους μνηστήρες
θα σπαρταράς για έλεος
στο τέλος που μισούσες
στο τέλος των εννοιών βασιλομήτωρ
θα μείνει μόνο σκέτη στάχτη εξόν αν έχεις
αφήσει κάπου μια στερνή χοντρή κουράδα





πόσο κοινότοπα όλα βασιλιά
για τις βασίλισσες του σαυρικού βασίλειου
μα πώς δεν έστειλες ορμήνια
στο έκτακτο συμβούλιο τελετών
οι τελετόσαυροι θα μελετήσουνε
τη διαθήκη της μα εσύ
θα είχες δώσεις την κατεύθυνση
έστω ένα ναι ή ένα όχι για τις λέξεις
που ζήτησε στην πλάκα να σκαλίσουν


κι αν ήμανε βασίλισσα
τάφους πολλούς εσύλησα
τωράηρθεν η σειρά μου
ορεχτικό η νουρά μου




το συμβούλιον συνήλθεν 
άνευ οδηγίας




ο ψυχόσαυρος αποκάλυψε ότι
εντός της έβριθε οργάνων
εικάζω και ευελπιστώ ο σαυροδικαστής
να επιβεβαιώσει να επιβιώσει ούτως ειπείν
ότι είχε όργανα πολλαπλά
έναν τετράχωρο έναν δίχωρο
και έναν απλό στόμαχο
ίσως ενδεχομένως πιθανόν
να άλλαζαν διαρκώς τα όργανα
όψη και λειτουργία ίσως
ήτο προσωπικότης δύσκολη
ο σαυροδικαστής μας ασφαλώς
θα καταστήσει το σώμα άνευ οργάνων
θα το παραγεμίσει βάμβακα
αλίμονον αν έχασκε
το ξύγκι της θα το φυλάξει
άλεσμα των οστών δεν συνίσταται
υπήρξε εν κατακλείδει θύμα
των παρορμήσεών της
το όριό τους διέβη
ωσάν να έστρεφε το τόξο της ζωής
που θάνατο χαρίζει
κατεπάνω της

η διάσημη σαυρουργός
βραβευμένων σαυρουργημάτων
σάνχελι άρχισε θα είμαι σύντομη
αναφερόταν στην αιωνιότητα
θα πω λιγότερα από το βυζανιάρικο
θυμούμαι βλέπετε τον συνάδελφο δάντη
ορίστε μου το πλαίσιο του επικηδείου
να σαυρουργήσω για τη βασιλίννα

αυτά δεν είναι πράγματα σοβαρά 
αποφάνθηκε ο αρχιτελετόσαυρος
στα τελευταία της η βασίλισσα
βιούσε εις οξείαν ασυναρτησίαν
παρουσίαζε την εαυτήν της ως βασίλιννα
ερωτοτροπούσε μετά του διονύσου
εν τέλει δεν ήτο βασίλισσα
το αίμα της δεν ήτο κυανούν
δεν ήτο άλλωστε ψυχρόν
δεν άντεξε φωτιά
ποτέ δεν έσβησε φωτιά
εφοβείτο
στον θρόνο ανερριχήθη
κωλοσαύρα
και τι
τα ντάρταρα εδιάβηκεν
ησύχους μας αφήκε



το συμβούλιον απεφάνθη
η πλαξ θα μείνει ασκάλιστος 
ανέπαφος κενή





πόσο κοινότοπα όλα ετούτα βασιλιά
για τις βασίλισσες του σαυρικού μαρτύριου
αν είχαν ύπνο αθώο θα πέθαιναν αθώα
ίσως πεθαίνουν από μόνες τους φορές
τι σημασία ποιο χέρι κράτησε μαχαίρι
βαρέθηκε η ψυχή της τη ζωή της
δεν είχε φύλο καν ούτε καν φίλους

το γάλα της ομοψυχιάς
χύθηκε ηδονικά στην κόλαση
τώρα περνά ο θηρευτής
των φτερωτών νυμφών
αν αύριο τρεις φορές πεις βασιλιά
όλα τελειώνουν σήμερα αφού
όσα δεν έχουν γιατρικό
πρεπό να λησμονιούνται




Παρασκευή 27 Ιουλίου 2018

ματώνει απόψε το φεγγάρι







όπου και να ταξιδέψεις 
το φεγγάρι θα ματώσει κοινοτόπως
σαν το κεφάλι που ανοίχτηκε στη μάχη


θα στάζει θα βρεχτείς 
στάμπες από γυαλιά εγκαυμάτων
θα μαρτυράει ψυχές που κλείνονται τις νύχτες
έρημες καταφρονεμένες ένα χάπιο πιπιλώντας
για του καλοκαιριού την άπεπτη κλωστή


ας σταματήσουν οι φωνές
ας σταματήσουνε τα δάχτυλα 
τα βήματα οι σκέψεις 


απόψε 
ιδρύεται το σωματείο
των κατά κράτος εύτακτα νοσούντων 
από πυκνές τυποποιημένες προσδοκίες




Τρίτη 3 Ιουλίου 2018

ο τόπος μου


τί να μιλήσω για τον τόπο
οι μυγδαλιές λιγόστεψαν 
γεράσανε λιαστήκανε
στη λησμονιά


η θάλασσα σαλεύει απρόθυμα
να σώσει την παλίρροια
απομακρύνονται τα ουράνια
όσο επιτρέπουν οι εγκοπές της όρασης


στον ξεροπόταμο βολτάρουν σαύρες
από παλιά βιντεοπαιχνίδα
στάχτη σκεπάζει τις νυχτιές
σαν νόμος


πριν ξημερώσει συνεργεία 
μαζεύουνε αστέρια μαραμένα
ανοίγει τα φτερά η σιωπή
να κουβαλήσει ομιλίες 
στους αιθέρες




anders-zorn/a-premiere-1890

Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

ρεφόρμ - κακοφόρμ



βγήκες 
από το χώμα χόμο
μπήκες ξανά στο χώ
βγήκες ξανά στο χώ
μα μπήκες
οι λύκοι χάζευαν 
ετοιμαζόσουν για τη μάχη
που σε βαριότανε κουρασμενάκι
συφιλιασμένος ο στρατός 
παραφρονούσε

άραξε τώρα άραξον όπως και τότε που
ο διοικητής του μέλλοντος των υπερσυντελύκων
σε μύριζε να δει αν ευωδιάς θανάτω
ή μπόχα καταβόθρας κατά βάθος
τότε το μέλλον το διαιρούσες τέλεια
άφριζες αίνους γόητα στο αραλίκι
μηδενιστή με το ζερό εις το πηλίκον
σε προορίζανε για τζάμπα χαμαλίκι
η υπνοφόρος νινανούριζε η μήκων
πατούσες κλικ στη λάικα 
πατούσες κλικ στη νίκον 
ο σκοτεινός ο θάλαμος κατ οίκον
καταφυγή ρετροϊών 
καφρίκων

στην πόλη αυτή που τυραννιέσαι
στους δρόμους στα στενά στις αποθήκες
ρεφόρμ θα φάτε χλωροφόρμ που συνθημάτιζες
όχ ι ουδαίος περιπλανώμενος όχι δυστυχεσμένος
εμπούχτισες συ είπας από λήθη κουτορνίθι
ας πρόσεχες με τις μεταρρυθμίσεις
πλανώμενος οικτρή την πλάνη
τη φύση την ειρκτή που κλάνει
με βροντερή διάθεση
πλην τζούφια





Clover - Chloroform - 1862









































διατίθεται και εις τραγουδιστόν σονέτον σαιξπηρικού τύπου:






γύριζες πίσω μπρος    τι σημασία
μέσα στο χώμα    χόμο    ήσουν σκουλήκι
στην πιο αγχωμένη σου προετοιμασία
αμέριμνα σε χάζευαν οι λύκοι

άλλοτε δόξαζες το αραλίκι
ο γόης εσύ των υπερσυντελύκων
μα σε στριμώξανε στο χαμαλίκι
αχ παρελθόν μηδέν εις το πηλίκον

κρατούσες πάντα λάικα ή νίκον
ρουφούσε το χαρτί τις αναμνήσεις
σε γλύκαινε η υπνοφόρος μήκων
σ ε πιδειξιομανείς  περιπλανήσεις

κάποιοι το πρόβλεψαν    θα ρεφορμίσεις
μα εσύ    πουλί μου    θα κακοφορμίσεις








Τρίτη 27 Μαρτίου 2018

τα ρουθούνια των αλλωνών


περνάει τα λουλούδια για μηχανές
κλείνει την πόρτα σκουντουφλάει στο καλώδιο
μαίνεται όρθιος καθιστός ανάσκελα 
μαίνεται μπρούμυτα

λέει της

είμαι ο σκουπιδιάρης κάτω από τη μύτη σου
που πέταξε σχισμένη τη σακούλα του εμετού

εκείνη απορεί κοιμάται ακούει τον

είμαι ο παπάς που λέρωσε βαφτιστήρι σου
αίμα και κρέας στο κουστουμάκι 

εκείνη λέει το κρέας να 
το αίμα λέει πως κρύβεται 
αν θέλεις να το αντλήσω εκείνος 
λέει της     είμαι 
ο υπάλληλος που έχυσε καφέ
στο πιστοποιητικό που του παράγγειλες

εκείνη ορθή και ξάπλα ορθή

είμαι η γκαρσόνα που άργησε να σερβίρει το κοκτέιλ
είμαι η πουτάνα που μπαρδόν σου ζούμπηξε τ α ρχίδια 
είμαι η απόκοσμη του εφιάλτη οχιά 
με δηλητηριώδη τα ψαλίδια
χαίρεσαι  μπάσταρδ  ε;



χαίρεται η λέμφος μέσα μου το αίμα έχει παγώσει

εσένα;
εμένανε η νυχοδομή το στήθος σου θα οργώσει
να δώσω ή να πάρω;
δώσε πνοή στα λάθη μου να στήσουνε ζεϊμπέκι
θα δώσεις;
θα δώσω την ανάσα μου εσύ κάνε τουμπέκι
θα ενδώσω




artnet



περνάει τα κορδόνια για ρολόγια
μισή χαρά μισή ψυχή    περνάει
τα όργανα για εξαρτήματα τ α γγεία
τα περνάει για καλώδια τα νεύρα

άρχεται λέει 

η συνεδρίασις
μπουκάρουνε καμπόσοι
η συνεδρίασις διακόπτεται 
να ηρεμήσουνε τα πνεύματα
να πέσουνε οι τόνοι
οι λέξεις ν α πομείνουν στον αέρα
χωρίς οξείες να μετεωρίζονται τα μίση
ο έρως να μην περισπάται από ρουθούνια


λέει του 
αναπνεύσαμε μαζί
άκουγες μιαν ανάσα όχι δυο
κομμένη να γλιτώσει α να σα  να γλιτώσει
από των ρουθουνιών τον ιμπεριαλισμό
αν άκουσες ποτέ ρουθούνια
νιώθεις αν όχι 
όχι




Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018

ηλέτροπος σχιζομαρασμός



Έψαχνε στις παλιές φωτογραφίες.
Πόσο έχουν όλοι αλλάξει
Κάποιοι δεν πρόλαβαν.
Θα πάω για ύπνο, 
είπε πως κουράστηκε. 
Όχι άλλες ταινίες ή αναρτήσεις.
Ξέρεις τι δεν μπορείς σαν άθρωπος;
Να είσαι ό,τι θάθελες 
να λεν πως είσαι οι άλλοι.

Αφότου από ουσία ξέμεινε,
έπαψε να σκαρώνει λέξεις 
για τις δίψες.
Έψαχνε στις παλιές φωτογραφίες,
να ποδείξει τι
Έγιναν, είπε, οι λέξεις μαξιλάρι
από καρφιά που σκούριασαν 
μετρώντας τους χειμώνες.
Τώρα μασώ τα λόγια, αφήνω δρόμο.
Τώρα χτυπώ τα πόδια μες σταυτιά
σαν τον φαντάρο.

Τώρα σφουγγίζω 
κάθε ψίθυρο της νύχτας.



προστατευόμενος στη φαλκονέρα



Δες τηνα τούτη τη φωτογραφία. 
Ο άνθρωπος αυτός υπάρχει ακόμα. 
Θα πει τονε μπουκώνει η μνήμη αλάτι,
τονε κρατούν τα μάτια μήνα σωριαστεί,
πίνει νερό, χορεύει στο λαρύγγι,
πίνει κρασί να ξεσπαθώνει την αλήθεια,
πίνει τσιγάρο και βαθιά να ποκοιμιέται.


Έψαχνε τις παλιές φωτογραφίες.
Τακτοποιούσε ανά έτος, μήνα, 
μέγεθος μετά.

Καιρός θαμμένος σε χαρτί.
Εικόνες τρίμματα δυαδικά.
Μηδέν και ένα. Ένα και μηδέν
εκατομμύρια.