της παναγιάς

της παναγιάς τα ντράβαλα μες στην ψυχή μου τάβαλα

παιδί κι εγώ μιας μάνας - ας το βουλώσει ο πάνας

Madonna Addolorata

τα κάτωθι αποσπάσματα 

από την  ΑΓΡΙΑ ΠΙΣΤΗ στο:

Critical Art Ensemble - η Μηχανή της Σάρκας

εκδόσεις των ξένων - Θεσσαλονίκη 2006

NanaOhnesorge

Η εικόνα της Παρθένου Μαρίας – η οποία εν μέρει άντλησε κάποια επιθυμητά χαρακτηριστικά από τοπικές παγανιστικές θεότητες και εν μέρει κατασκευάστηκε για να ανταποκρίνεται στα σχέδια θρησκευτικού ελέγχου του σώματος – παρουσιάζει παράδοξες και θαυμαστές ιδιότητες. Είναι παρθένα μεν, γόνιμη δε· μητέρα ενός θείου υιού, με τον οποίο ενώνεται σε μυστικό γάμο· και είναι επίσης σύνδεσμος μεταξύ ουρανού και γης. Η Παναγία συνδέθηκε με τη μητέρα, το σκεύος, την πρόθυμη μήτρα – χαρακτηριστικά και ιδιότητες που όλες οι γυναίκες της εποχής έπρεπε να μιμηθούν.  Σύμφωνα με το καθολικό δόγμα, η Παναγία ως ανταμοιβή για την αρετή της δεν περιέπεσε σε φθορά και το σώμα της αναλήφθηκε στους ουρανούς. Με αυτόν τον τρόπο, η Παναγία αναδιαμορφώθηκε ώστε να εξυπηρετεί τη στρατηγική της Εκκλησίας για τον έλεγχο της γυναικείας αναπαραγωγικής διαδικασίας, ενώ παράλληλα συντηρούσε την αντίληψη του σώματος ως τόπου αγνότητας και σωτηρίας.

seriykotik

Ο Χριστός υπήρξε ένα έμβρυο που συνελήφθη εικονικά κι έγινε ταυτοχρόνως ανθρώπινη και αθάνατη (αναστημένη) σάρκα. Η Παναγία ήταν η αιθέρια μηχανή της σάρκας (το hardware), που διασυνδέθηκε με τον Θεό (τον προγραμματιστή) μέσω του άυλου Λόγου που μεταδόθηκε από τον ασώματο άγγελο Γαβριήλ (το software). Με όρους αναπαραγωγικής αφήγησης, αυτό αποτελεί ένα παράδειγμα δημιουργίας της τέλειας σάρκας, μιας παραγωγής με τη μέγιστη αποδοτικότητα: καμία σπατάλη σπέρματος, κανένα πρόβλημα ωορρηξίας, καθόλου αποτυχημένες εμφυτεύσεις ή φραγμένες σάλπιγγες, ούτε επαναλαμβανόμενες προσπάθειες σύλληψης. Όπως σημειώθηκε παραπάνω, μετά τη συνένωση με τη θεότητα και τη γέννησή της, το σώμα της Παναγίας έγινε επίσης μετα-σάρκα, η οποία δεν πέθανε ούτε αποσυντέθηκε – όπως συμβαίνει με την αμαρτωλή σάρκα – παρά αναλήφθηκε στους Ουρανούς κι έμεινε εκεί στην αιωνιότητα.

Τα αγάλματα και τα εικονοστάσια της Παρθένου Μαρίας ήταν συχνά καλυμμένα από προσφορές και παρακλήσεις γυναικών που προσεύχονταν για τη διαμεσολάβησή της στη σύλληψη και τη γέννηση του παιδιού. Το όραμα που συντηρούσε αυτές τις αγίες, ενώ παραδίδονταν στην έκσταση της θεϊκά μεσολαβημένης αναπαραγωγής, ήταν αυτό της τέλειας σάρκας – της αναστημένης σάρκας που ήταν εξ αρχής η ανταμοιβή-υπόσχεση του χριστιανισμού προς τους ευσεβείς. Στην εικόνα της αναστη-μένης σάρκας αποτυπώνεται εντέλει η υπέρβαση και επίλυση των αντιφατικών πλευρών του σώματος. Όπως το σώμα της εκστατικής μυστικίστριας δεν αποσυντίθεται μετά θάνατον, έτσι και η αναστημένη σάρκα της μητέρας προσχωρεί στην κοινότητα των Αγίων για να γίνει ένα τέλειο σώμα στην αιωνιότητα. Και στην προοπτική αυτής της έκστασης καμιά θυσία δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ιδιαίτερα οδυνηρή. Μολονότι σήμερα η αφήγηση εκκοσμικεύτηκε και οι παρεμβάσεις της επιστήμης αντικατέστησαν εκείνες της θεότητας, αυτή η διαβρωτική θρησκευτική αφήγηση της αναπαραγωγής ως μέσου προσωπικής σωτηρίας και λύτρωσης εξακολουθεί να βρίσκεται στην καρδιά του καταναγκασμού για βιολογική αναπαραγωγή.

απ' τις Παναγιές του Κόσμου 

Σαβίνα Γιαννάτου - Primavera en Salonico

appl3bite

μάνα μαυροβασίλισσα θυμάμαι που σε φίλησα 

θυμάμαι την εικόνα της κοίμησης, μαντόνα

Madonna Dormiente