λογική

χτίστηκα μέσα στων ανθρώπων τα υπόγεια

άντεξα σύμβολα στους τοίχους καρφωμένα

με ταπεινότητα επιδόθηκα σε ασκήσεις
σε ντροπαλό πάντα ρυθμό αξιοπρεπείας

τριγύρω ανάμεσα εγώ-υπό-υπέρ

συναγερμοί το πάντα τέλος αναγγέλναν

μεστή του πλάτωνος η σκέψις με μισούσε
οι ποιηταί σπουδάζαν έρωτα επί χάρτου


όλα είναι λάθος τα σωστά η γη γρυλίζει
η ολότης εύχεται τα δέοντα στα κομάτια
η πράξις σφάγιο σκοπούμενης ελπίδας
 παντοίων κινδύνων νάρθηξ πρόνοια λογική


φασκιώνει χρόνια
τις σιωπές μας
στοργική

devonblunden