τα είδα τα θρωπάκια ρομποτάκια
παραταγμένα σε κινούμενους διαδρόμους
τρέχοντας σημειωτόν μπροστά σε τοίχο
μετρώντας τον σφυγμό και την απόσταση
αποθηκεύοντας ξανά τα δεδομένα
και παρακολουθώντας τις καμπύλες
της αδιάλειπτης παρακολούθησής τους
ενημερώνοντας την κάρτα τους για όλα
ιδίως για τα συναισθήματά τους
συγκεκριμένης ευσταλούς κατηγορίας
με διακυμάνσεις εντός πάντα των ορίων
με διακυμάνσεις εντός πάντα των ορίων
αναρωτιέμαι τι υπάρχει και τι όχι
πάρχουνε σίγουρα οι πρόσφυγες ή μήπως
είναι του σήριαλ οι δήσεις που με βλέπουν
πάνω στον διάδρομο την ίδια πάντα νώρα
με την ταυτότητά μου όντος γυμνασμένου
ένα θρωπάκι ναρωτιόταν τι υπάρχει
αν είναι όλα μοναχά ένα επεισόδιο
αν θα κατέβει απ' τον διάδρομο ή αν τώρα
έτσι δρωμένο μουσκεμένο λάχα λάχα
θα δώσει μια να σπάσει τζάμια και καθρέφτες
να βγει ναέρα να μυρίσει κι αν ματώσει
και τι να λέει όπως λεν άλλα θρωπάκια
σάλταρε μύρισε την ίδιαν ανθρωπίλα
πενήντα χρόνια φότου βύζαινε πιπίλα
χάθηκε μέσα στάλλα τα πολλά θρωπάκια
και δεν υπάρχει δεν υπήρξε δεν θα υπάρξει
και δεν και δεν και δεν και δεν και δεν πολλά
απαγγελία: η φωνή της Γκούγκλας
Πολύ καλό !!! Μου αρέσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ, Λυγκέα. Με συγκινείς.
ΔιαγραφήΤαμιστα αγαπημένε μου , ακουω τανθρωπάκια
ΑπάντησηΔιαγραφήτα λατρεψα, τα μυρισα ,τα εδωκα Φιλακια
η ποιηση σου ,αδελφέ, ειναι Μυστηριώδης
σαρκα κρυμμένη, με χυμους , ωσαν Γυνη Χυμώδης
ολο καμπυλες κι ηδονές ,οπές μικρες - μεγαλες
και μου θυμιζει μακρυνές
αγαπες Μαντουβάλες ...
Εσύ κι αν με συγκινείς.
Διαγραφή