έζησα σαν και όλα τάλλα τα θρωπάκια
στις κεκαυμένες τις ερήμους και στις κόχες
τις αδιαπέραστες από παλιό σεντέφι
που με γκολπώνανε σαν ήμαν ένας άλλος
με αναπνευστήρα για τις ώρες που κανένας
δυάρα δεν έδινε κανένας για τα μένα
έζησα λέφτερος από τη λεφτερία
και σκλάβος έζησα μες στης σκλαβιάς τα κάλλη
έστησα διάφορα χορό στην ευφορία
να τηνε βγάλω σαν αργούσα στην ευθύνη
και με συντρόφεψαν οι σκέψεις του ιδρώτος
καλή παρέα όσο και νάναι είναι μου ήταν
παρουσιαστηκάρμ σε χώρους και χορούς και
ξεπικοινώνησα σα να μανε κωθώνι
και συφιλιώθηκα με τύπους ψοφασίστες
τρομοκρατήθηκα εν τοιαύτη περιπτώσει
ήμουν μικρός μικρός παρέμεινα στα χρόνια
που κατανάλωναν στιγμή στιγμήν εμέναν
που κατανάλωναν στιγμή στιγμήν εμέναν
τώρα ποιος ξέρει τι στο διάβολο σκαρώνει
η απαγοήτεψη της μυγδαλιάς ποιος ξέρει
τι θα ζυμώσει στον υπόλοιπο τον βίο
στη λεκανίτσα της η συρφετώδης μοίρα
που αναταράζεται σε κρότους παρονθόντος
και μου αραδιάζει το λοιπόν το τάχα μέλλον
και μου αραδιάζει το λοιπόν το τάχα μέλλον
κανείς δεν ξέρει μοναχά τούτο το ποίμα
σαν όλα τάλλα με ρωτά και με ανακρίνει
δεν το βαρέθηκες το ίδιο το βιολάκι
να δειάζεις στίχους δεκατρύλλαβους στα δίχτυα
και να ψαρεύεις το μηδέν στον βάλτο μέσα
δεν το βαρέθηκες βλακέντιε τόσα χρόνια;
ο απαρεζιλεμός του Τζον Σμιθ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, Ποκαχόντας.
Διαγραφή