εμείς

μυστήριο που

 τις νύχτες μυρίζεις σοκολάτα
όταν μας παίρνει ο ύπνος στην ταινία
κι ήσυχα ροχαλίζουν τα παλιά βιβλία
μοιάζοντας τρόφιμοι ασύλων παγερών

τίποτα και καμιά κανένας πια

ούτε υποκείμενο ούτε αντικείμενο ποτέ
ούτε φιλόσοφοι διακεκριμένων ορισμών

δεν θα κοτάνε να φορτώσουνε σε τρένο
σακατεμένα τα λογής εμείς

κι ας λέγαμε

των δεκαετιών της νιότης μας

οι θλιβεροί μεσεγγυούχοι

ας λέγαμε ματώσαμε

jeff wall

λέγαμε πως

ματώσαμε ασύνταχτα

κρατούσαμε κομπρέσες

ποτισμένες με αυγή

υψώναμε τα χέρια

ο πόνος τα τραβούσε πίσω

ξερνούσε ήλιο η κυριακή

σεβότανε τις καθημερινές

μα η δευτέρα κρύβονταν

από τους έχοντες

την εντολήν του εισαγγελέως

έτρεμε για το κλέος

για την υπόσχεση

την εκτός χρόνου επίσης

έτρεμε που δεν αξιώθηκε

να ειπεί την τετριμμένη ατάκα

γύρευε την υπόγειαν άνοιξη

να καβαλήσει τον βαρύθυμο χειμώνα

και μπερδευτήκανε κι ανθίσανε

λίγα δεντρά συχωρεμένα

γύρω τυλίξαμε τις γάζες

που από τα στήθη ξετυλίξαμε

να περιποιηθούμε στους κορμούς

της αυταπάρνησης τα έλκη

ευαισθητούντες μανιακοί

άλλοτε ράθυμοι αστοί

άλλοτε μπερδεμένοι επιβάτες

άλλοτε εισηγητές κακώσεων

ψυχής σκατά ψυχής

άλλοτε
ζύμωναν την επανάσταση
με τα φιλιά και τα λουλούδια
ξέμειναν τώρα επαναστατικές
οι τεχνικές επίτευξης και αποφυγής

και κάτι γκατζετάκια δύστυχα

προϊστορία:

λογική - του πλάτωνος η σκέψις - σιωπές - λογαριασμός