Γενέθλιον

στον εύριπο γεννήθηκες, πέντε κιλά κι αφράτη
ο απρίλης είχε 18, μα εσύ 'χες το γινάτι
με το γινάτι γύρευγες να 'χει η πίπα λάλη
και το βρακάκι σου έδειχνες - γελούσαν οι μεγάλοι -
για ν' αποκτήσεις μια καραμελίτσα του μπακάλη


από μικρή μεγάλωνες μέχρι να γίνεις τόση
οι αρετές σου ήταν πολλές: η εμορφιά κι η γνώση,
η τσαχπινιά και η μαγκιά, των ομμαθιών σου η πείνα,
μα πιο πολύ το νάζι σου με στέλνει θεατρίνα


δασκάλα είσαι στο σχολειό και στο φιλί δασκάλα
ρίξε μου τώρα, δε βαστώ, για ν' ανεβώ στη σκάλα,
να φτάσω μπρος στα πόδια σου, κυρά δασκάλα στάσου,
μη με λακτίσεις, μια στιγμή, φιλώ τα γόνατά σου


κι αν πάνε χρόνια τριανταδυό, ας πάνε και πενήντα
να θέλεις άλλα είκοσι για να γενείς εξήντα
να τρέμει ο χάρος μη σε δει, να σπούνε τα ρολόγια
να σειέται η γης σαν πορπατείς, να σφάζονται τ' αγόρια


μια ζερβοπούλα αγάπησα, πόχει τα κάλλη πλούσα
πόχει τ' αχείλι κόκκινο σαν το ούρμο το κεράσι
πόχει  τα μάτια τα γλαρά τα χείλη ζαχαρένια
δεν είμαι ο ρωτόκριτος, δεν είναι η αρετούσα
μα τυφλωμένος βρίσκομαι κι ήντα κάμω δεν κατέχω
κι ήχασα το λογαριασμό και μπλιος μου νου δεν έχω

Απρίλιος 1998