Τι ’ναι στο νου που να το γράφουνε ψηφιά
και δεν σ’ το ’χει αραδιάσει η μούσα μου η πιστή;
Σέξπηρ, σονέτο 108, μτφ. Ρώτα
Πολλά. Ας πούμε, των αναμονών μου,
που – δόξα σοι ο θεός – πάντοτε με παιδεύουν,
οι ζορισμοί.
Σκέφτομαι πως, καμιάν ώρα,
θ’ αρχίσω να καταβροχθίζω
τον οσμικό σου περίβολο ή
την επιδερμική σου προφάνεια.
Αυτό γράφεται με ψηφιά. Κι αυτό:
Γλμπρκξφστλκρμπνστσαφ.
Βάλε με να σου φτιάξω λέξεις.
- Φιλίπονον -
- Ράγγιγμα -
- Λυγρασία -
- Φλοισβωδία -
- Αχνάλειμμα -
Άφησέ με να στις φορέσω σκουλαρίκια
και να στις λέω ξελενώτια.
Γύρισε προς τον καθρέφτη.
Θα φορέσω τα γυαλιά μου.
Ενώσαμε και ήλθαμε εδώ που όλα καλά δουλεύουν. Πολύ ωραίο
ΑπάντησηΔιαγραφή