σφοδρός σφετερισμός

kelly kaye

Ντάξει. Δε λέω. 
Παράπονο δεν έχω.
Ο κόσμος μου είναι ακόμα 
ασφαλής. 
Σφάλλω εγώ, 
πάει να πει βάλλω με σφ.


Το σφ το βγάζω απ το σφουγγάρι,
το βάζω στο σφυρί,
το βγάζω και το κοπανώ σ' όλα τα σφάγια
της νύχτας, ραντίζω 
τους ασφόδελους με του σφυγμού 
το σφύριγμα. Κι έτσι
θα σφίγγω πάντα την καρδιά ώσπου
να μου σφαλίσουν
με οικτιρμό τα μάτια. 


Κοιμάμαι, κάνω πως, μπαμπέσικα. 
Πως ονειρεύομαι τα παπουτσόσυκα. 
Ερημητικά κλειστός.
Το σφ το παραχώνω ασφυχτικά.
Χτικιά κι ακρίδες χύνονται 
με ορμή σχεδόν βλακώδη.


Δεν θα στα πρήξω πάλι με τον θάνατο
κι ας μου το δίνει αδιάφορα τ' οκέι 
η δήθεν ελευθέρια ζωή. 


Θα πω γι' αυτούς που ζουν
αφού αυτοί μπορούν μονάχα
να δουν
ν' ακούσουν
ν' ακουμπήσουν
να κουμπώσουν
να κομπιάσουν
να κομπάσουν.


Μπου.

Κι η μουσική θα σέπεται στα μοιργιολόγια. 
Και εις το πνεύμα το σφάγιον...

Υ.Γ.

Όχι. Δεν θα το βάλω εμπρός από τα ρω. 

Δεν θα μεταμφιέσω το ρίγος σε σφρίγος.

Ούτε θα κάνω πως σφραγίζω όταν ραγίζω. 

Όχι στα ρω της ρώγας.

Ούτε στα ρω της ρώμης.