σαν μπεις στης παρωδίας το τριπάκι
να εύχεσαι να βγεις λίαν συντόμως
δεν θάναι αναψυχής το ταξιδάκι
ο κάθε στίχος σκέτη λαιμητόμος
κύκλωπες, ποσειδώνες, λαιστρυγόνες
δεν θα μπορέσουν να παιδέψουνε τις λέξεις
μα ούτε και τίποτα ανέραστες γοργόνες
θα σε ρωτήσουν τον δεκέμβρη αν ζει ο αλέξης
ηδονικά μυρωδικά δεν θα εισπνεύσεις
μόνο κλανιές θα σου μπουκώνουν τα πλεμόνια
θάναι φτηνές της παρωδίας η εμπνεύσεις
η απαγγελίες θα σου πονάνε τα σαγόνια
πάντα στον νου σου νάχεις μόνο να την κάνεις
βιάσου, στο τρέξιμο ξεσκίσου, θα γεράσεις
δεν θάσαι πια ποτέ ο μάγκας κι ο αλάνης
θάσαι αμφιβόλου δυνατότητος και κράσης
η παρωδία σε πάει στην κόλαση του δάντη
που παρωδία ήταν κι αυτή, σαν τη ζωή σου
ποτέ δεν φέρεται, η σκρόφα, με το γάντι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου