και Δημουλά

Όταν οι λέξεις δεν πλαγιάζουν στο χαρτί,

παραδομένες στην εκδοτική τους άλμη,

όταν ακούσια ξακουστούν

στην όξινη κλαγγή των δικτυόντων,

οι λέξεις γίνονται πικίνδυνος μπουχός,

καίνε λαρύγγια, καψαλίζουν γκρίζες τούφες,

χύνουνε σαύρες στο κενό που αραιώνει

κάθε μια νάσα, κάθε βήχα, κάθε συ.

Ποιήτριες χάρτινες υπήρξανε πολλές.

Τι ποίηση ζήσαν, ποια νεφέλη, τι μανία;

Ζήσαν στ' αλήθεια; Ή ήταν μόνο υπερβολές

της γλωσσοπλαστικής σ' απόμερα κρανία;

Ό,τι και να 'ταν, η ζωή γλυκά κυλά
με γνήσιο μπρικ, ουίσκι μαλτ και Δημουλά.

Benjamin Lowy