Εκτάκτως: Στίχοι Υπέρ Δημοσίου

Με τον ίδιο τίτλο ξανά.
Αναδιαταγμένο, απ' την παλιά καρακάξα.

old-pictures-of-die-hard

θάθελα νάχαμε δημόσια τιβί

και ας μην έβλεπα· τι σημασία έχει;

ανάγκη έκτακτη έχει μόνιμα συμβεί
σε οθόνες όξινη δημοκρατία βρέχει

popwatch

θάθελα νάτανε δημόσια η νάσα

του δημοσίου του παγκόσμιου, βεβαίως,

και να πηγαίναμε εκδρομές χωρίς ανάσα

μία το μήνα, ίσως κι εβδομαδιαίως

θάθελα νάτανε δημόσιο το φεγγάρι

του δημοσίου του διαστημικού, εννοείται,

εκεί ναφήναμε ο καθείς απόνα χνάρι

κύριε αρμστρονγκ, σόρι, να μας συγχωρείτε

θάθελα νάτανε δημόσιος ο ήλιος

βολταϊκά μ’ ενέργεια τζάμπα να γεμίζει

και να τον χόρταινε δημόσια η υφήλιος

του δημοσίου νάν η ενέργεια, ιτ’ ς ίζι

θάθελα νάτανε δημόσια τα κτελ

ταεροπλάνα, τα καράβια, οι σινεμάδες

να μην υπήρχαν για ο,τιδήποτε καρτέλ

του δήμου νάτανε οι βροχές και οι λιακάδες 

θάθελα νάτανε δημόσιο το καρφούρ

ο βασιλόπουλος, το λιντλ και ο μασούτης

και στα πεντάστερα να κάνανε όλοι βουρ

να κατουρούσε μέσα κι ο γεροξεκούτης 

θάθελα νάτανε δημόσια τα φαστφούντ

οι πιτσαρίες, τα μπαράκια, οι ταβέρνες

να μη χρειάζεται να φέρει ο ρόμπιν χουντ

τα κλεψιμαίικα, με τα φτερά στις φτέρνες 

θάθελα νάτανε δημόσια η τιβί

η ακριβοπούλου, η όλγα τρέμη, ο πρετεντέρης

να λεν ειδήσεις για το τι θα τους συμβεί

ο τελευταίος να δουλεύει και λαντζέρης 

θάθελα νάτανε δημόσιος ο μπάμπις

και όλοι οι άλλοι οι φιλελεύθεροι λακέδες

με κωλοτούμπες αυτονόητες θα λάμπεις

και βλέπω, μπάμπις, να σου ρίχνουμε κεσέδες 

θάθελα νάτανε δημόσιος ο οτε

ελτα, δεη, νερό και δημοσιές μεγάλες

χωρίς διόδια, δίχως ράμπες πια ποτέ

δεν θα χρειάζονται όσοι τρώγαν με κουτάλες 

θάθελα νάτανε δημόσια μια φορά

της εκκλησίας όλη η περιουσία

και τα χαράτσια να μην ήταν συμφορά

δια το ποίμνιον, σωστή ψυχρολουσία

θάθελα, ακόμα, κι όλες οι άγιες οι μονές

εις την δημόσιαν την τέρψιν να δοθούνε

σταρχονταρίκια οι σεβάσμιες μοναχές

σε πάμπλικ πάρτι δημοσίως να γλεντούνε

θάθελα νάτανε δημόσιο το σαφράν

να μοιραζόταν δωρεάν σε συναθροίσεις

νάτρωγαν λίγο κι όσοι δεν μπορούν να φαν

στην καλλιέργεια να γίνονταν μυήσεις

θθάθελα νάτανε δημόσια τα ταξί

και οι ταρίφες νάταν μόνιμοι κι ορέοι

και σε νησάκια, όπως είναι οι παξοί,

να χαλαρώνανε ταρίφες κι αγοραίοι

θάθελα νάτανε δημόσια τ αει

να μην τα ελέγχουν κάτι γάτοι ιδιώτες

αυτό θα τόθελαν κι οι αρχαίοι οι θεοί

και των αρχαίων συμποσίων οι συμπότες

θάθελα νάτανε δημόσια τα σπα

οι πλαζ, οι φούρνοι, τα μπιλιάρδα, οι αρμάδες

κι όταν καμία καταιγίδα θα ξεσπά

με τα δημόσια αδιάβροχα, πασάδες 

θάθελα νάτανε δημόσια η εξοχή

οι παραλίες, καφετέριες και ντίσκο

ποτά δημόσια για κάθε εποχή

θάθελα νάχαμε, πολύ σωστό το βρίσκω

θάθελα νάτανε δημόσια τα ματ

του κράτους ζόφου να μην ήτανε σκυλάκια

και τον κοσμάκη να μη στέλνανε στο κατ

και να τα βάζαν να φυτεύουνε δεντράκια

θάθελα νάτανε δημόσια η νεοσέτ

θάθελα νάτανε δημόσιο το ικέα

όμως να ήταν και η φάμπρικα υφανέτ

και νάχε ο μήνας καθημερινά εννέα 

θάθελα νάχαμε δημόσια φεστιβάλ

με συναυλίες, παραστάσεις, διαλέξεις

και το δημόσιο νάταν ιντερνασιονάλ

για όλου του κόσμου τις φυλές και τις ορέξεις 

θάθελα νάτανε δημόσιος ο βυθός

όλες οι τράτες, τα υποβρύχια, τα σκάφη

και με τις μάσκες να χαζεύουμε εμβριθώς

απ’ την ιθάκη και τη ρόδο ως την ανάφη 

θάθελα νάχαμε δημόσιους, έστω, τάφους ·

ας αναλάβουν την κηδεία των φαντασμάτων

των ιδεών μας, που εμπνέουν γελοιογράφους

και των ελπίδων μας των δύστυχων κλασμάτων

θάθελα νάτανε δημόσια τα γραφεία

των τελετών · και μόνιμα όλα τα κοράκια ·

αφού οι μισθοί δεν φτάνουν ούτε για τροφεία

ας μας προωθήσουν δημοσίως στα θυμαράκια

θάθελα νάτανε δημόσια τα πάντα

αυτό είναι τόνειρο της κοινοκτημοσύνης

άνευ ορίων, μαυσωλείων κι ανδριάντα

άλλως: ο εφιάλτης της παρούσης καταισχύνης

θάθελα νάτανε δημόσια τα κοτέτσια,

τα χοιροστάσια, τα μαντριά κι οι βοσκοτόποι

και σε τσιμπούσια με τρανά δημογιουβέτσια

να το γλεντούσαμε οι δόλιοι οι ανθρώποι

θάθελα νάτανε δημόσια τα λουτρά,

τα γυμναστήρια, οι φυσικοθεραπείες

κι οι δημογέροντες να είχανε κι εξτρά

δημογερόντισσες μαγκιόρες στις θωπείες

θάθελα νάτανε δημόσιος ο θεός

και να τον βγάζαν ένα χρόνο σ’ εφεδρεία

να δει κι εκείνος τι θα πει ανηλεώς

να μαστιγώνεσαι – οποία ανανδρία

θάθελα νάτανε δημόσιες οι βίλες

που η δεή τους θάναι είκοσι χιλιάδες

να δούμε όλοι, που το παίζουμε τσαντίλες

γιατί οι πλούσιοι μας τόσο είναι ζοχάδες

θάθελα νάτανε δημόσιο το καρότο

και το μαστίγιο, δημόσιο κι εκείνο

να τρώγαμε όλοι μας το δροσερό το πρώτο

και τάλλο αχρείαστο κι εδώ και στο πεκίνο

θάθελα νάτανε δημόσια τα μακντόναλντς

νανακαινίζονταν σε χασαποταβέρνες

να καταργούνταν και τα μπλόγκιν κατά μόνας

κι όχι πισίνες· να βουτάγαμε σε στέρνες

θάθελα νάτανε δημόσιο το ass τής hell

κι όλες οι τρύπες, τα εξογκώματα, οι κεραίες

και οι βενζίνες, η bp μα και η shell:

ιδέες τρελές, θα πεις, αλλά τρελές ωραίες

θάθελα νάτανε δημόσιο το φιλί

να σου το έδινα δημόσια, όπως λάχει,

και της δημόσιας αιδούς η απειλή

στου ανίκητου έρωτα να έπεφτε τη μάχη 

θάθελα νάταν το δημόσιο αλλιώς

νάχε συμβούλια, σοβιέτ σε συνελεύσεις

και να μην άλλαζε τα ρούχα ο μανολιός,

διευκρινίζω για τυχόν υπονομεύσεις 

θάθελα, επίσης, δημοσίως να το πω

πως το δημόσιο δεν είναι όπως το κράτος

κάτω το κράτος – και ας είναι χαρωπό

έτσι κι αλλιώς εδώ που φτάσαμε είναι πάτος 

θάθελα νάτανε δημόσιο το αύριο

με μονιμότητα, χωρίς καθόλου άγχος

της ιστορίας να μη ζούσα το προκάμβριο

να ήταν μόνιμοι κι ο εργάτης κι ο ξωμάχος 

θάθελα νάτανε δημόσιο κάθε τι

τα φαρμακεία, οι κλινικές και οι ενέσεις

μονάχα ο σεβ ιδιωτικώς να επαιτεί

αυτός που σέκανε σταλήθεια να πονέσεις 

θάθελα, όμως, πιο πολύ την ώρα αυτή,

του κεφαλαίου νάταν δημόσια τα υπερκέρδη

κι αυτή του χρέους η πατάτα η καυτή

να έπαυε νάναι της ζωής μας τροχοπέδη 

θάθελα, επίσης, να μην ήμουν αφελής

γιατί δημόσια αν ήταν όλη η κοινωνία,

η οικονομία θάταν λέξις ευτελής

κι όχι του βίου η τραγική μας ειρωνεία