Υπάρχω;
νάμαι
το μυρμηγκάκι οδοστρωτήρας
στο χωριστό σου δρόμο στρώνω λουλουδόπισσα
υπάρχω στα παπούτσια που φοράς
πετάγομαι δαγκώνω το κορδόνι
τα χείλη σου που καίνε τα δαγκώνω
καίγομαι στα που κλαίνε σκαρφαλώνω μάτια σου
ορμάω κάτω απ' τη σόλα σου το σώμα να σου σώσω
θεόρατο τα βήματά μου σκιάζει
στην τύχη που τη βλαστημάς να λαχανιάζει
και στο μυαλό σου που ζαλίζεις με χωρίς
ανάμνηση πιοτά δίχως τσιγάρα βήχα ναι
θα είμαι της τροχιάς σου μυρμηγκάκι ναι
της ζήσης μου θε νάσαι η μοιραία πατημασιά
στων χωρισμών σου την αδιάκοπή τους πίκρα
στα χάχανά σου με τους άλλους θα προϋπάρχω
βήχας να πνίγει κάθε λόγο που θα λες
μες στη φωνή σου όλο βραχνάδα και μαγκιά
θα σε τραβώ απ' τα μαλλιά τα ξέπλεκά σου
κάτω απ' τις ρίζες τους θα σκέφτεσαι νεμένα
ένα μυρμήγκι ταπεινoταπεινωμένο
στα που θα ορέγεσαι τραγούδια νεπιδόρπιο
στιγμή στη ρέψιμη ναπόνερη κατάντια
μυρμήγκι ανάσκελο πρίνα λιωθεί
σ' ένα σα μικροαστών οργή
διστακτικό σου βήμα
υπάρχω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου