Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013


περί εργαλείων τύπου zastava
και λοιπών



Στο Περί Βίας (πρώτη έκδοση 1970) η Hannah Arendt ξεχωρίζει τη βία από τη ρώμη και τον εξαναγκασμό, αλλά και τη δύναμη από το κύρος. Tα 60's έχουν αφήσει στο διάβα τους το μούδιασμα του ανικανοποίητου. Η Arendt δεν διστάζει ν' ασκήσει κριτική στα κινήματα των φοιτητών και των μαύρων, αλλά και στον εκθειασμό της βίας, στην οποία αντιδιαστέλλει τη δύναμη (η προσεχής διπολία στο μπλογκ MHNYMAL) ενώ επιμένει στον απαραίτητα εργαλειακό χαρακτήρα της. 






Η βία [violence] ... διακρίνεται για τον εργαλειακό χαρακτήρα της. Φαινομενολογικά βρίσκεται κοντά στη ρώμη, αφού τα όργανα της βίας, όπως όλα τα άλλα εργαλεία, σχεδιάζονται και χρησιμοποιούνται με σκοπό τον πολλαπλασιασμό της φυσικής ρώμης, μέχρις ότου, στο τελευταίο στάδιο της εξέλιξής τους, γίνουν ικανά να την υποκαταστήσουν.

σελ.104





Η βία είναι φύσει εργαλειακή· όπως όλα τα μέσα, έχει πάντα ανάγκη καθοδήγησης και δικαιολόγησης από το σκοπό που επιδιώκει. Και ό,τι χρειάζεται δικαιολόγηση από κάτι άλλο δεν μπορεί να είναι η ουσία κανενός πράγματος.
σελ.112



Η βία, ας μην το ξεχνάμε, δεν εξαρτάται από αριθμούς ή γνώμες, αλλά από όργανα, και τα όργανα της βίας, όμοια με όλα τα άλλα εργαλεία, αυξάνουν και πολλαπλασιάζουν την ανθρώπινη ρώμη. Αυτοί που αντιτάσσουν απλή δύναμη στη βία σύντομα διαπιστώνουν ότι έχουν να αναμετρηθούν όχι με ανθρώπους αλλά με τεχνήματα των ανθρώπων, που η απανθρωπιά και η καταστροφική αποτελεσματικότητά τους αυξάνονται κατ' αναλογία προς την απόσταση που χωρίζει τους αντιπάλους. Η βία μπορεί πάντα να καταστρέψει τη δύναμη· από την κάννη ενός όπλου βγαίνει η πιο αποτελεσματική διαταγή, με αποτέλεσμα την πιο άμεση και τέλεια υπακοή. Αυτό που ποτέ δεν μπορεί να προέλθει από την κάννη είναι η δύναμη.
σελ.114



Η βία, όντας φύσει εργαλειακή, είναι ορθολογική στο βαθμό που είναι αποτελεσματική ως προς την επίτευξη του σκοπού ο οποίος πρέπει να τη δικαιολογήσει. Και επειδή όταν πράττουμε ποτέ δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα τις απώτερες συνέπειες των πράξεων μας, η βία μπορεί να παραμείνει ορθολογική μόνο εφόσον επιδιώκει βραχυπρόθεσμους στόχους. Η βία δεν προάγει σκοπούς, ούτε την ιστορία ή την επανάσταση, ούτε την πρόοδο ή την αντίδραση· αλλά μπορεί να χρησιμεύσει στη δραματοποίηση αδικιών και στην προσέλκυση της προσοχής του κοινού σ' αυτές.
σελ.140








το χέρι παγωμένο πυροβόλησε 
σιώπησε η πόλη πυροβόλησε ξανά 
δέκα φορές και δώδεκα παγώσαν όλα 
ξαπλώθηκαν στο δρόμο 
τον μέτρησαν με βία κατά ριπάς 
εν δυο η πατρίδα εν δυο 
θέλει στα αίματα νεκρούς 
νέκρα σιωπή βούισμα στ' αυτιά 
στο παγωμένο χέρι το εργαλείο 
έκαιγε στο τέλος όλοι νύσταξαν
τη νύχτα εκείνη από τιμή 
που χώθηκε στης κάμερας τη μύτη
λάμψεις μανίας ξαμοληθείτε
προς τους συγγενείς
το χέρι παγωμένο μέρες δέκα δώδεκα
έμεινε πίσω ο δείχτης στη σκανδάλη
ψάξτε για κάποιον δίχως δείχτη
δίχως πρόσωπο με πόδια που λυγάνε
με θερμοφόρα στο καλό 
το δίχως δείχτη χέρι









2 σχόλια:

  1. Αχ, αυτή η Arendt, πόσα έχει πει τελικά. Είχε όμως καλό δάσκαλο, τον συκοφαντημένο εκείνο φιλόσοφο που κι αυτοί που του καταλογίζουν τις ανοησίες που υποτίθεται ότι έπραξε, όταν τον διαβάσουν έστω και λίγο, σιωπούν. Κι αυτός ο ναρκαλιευτής και πυροτεχνουργός των αναρτήσεων να μας κόβει τα πόδια με την προσπάθειά του να συλλάβει το μέγεθος του φαινομένου να αφαιρείς ζωή με το παγωμένο εργαλείο-προέκταση του χεριού, του ανθρώπου. Όποιος έχει χάσει ζωή μόνο, μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή