του Μπλούμ η μέρα: φυσικά τα κύτταρα συνεχίζουν να ζουν

biblioklept

[...] Ιερά χωράφια. Θα υπήρχε περισσότερος χώρος αν τους έθαβαν όρθιους. Καθιστούς ή γονατισμένους δεν θα ήταν δυνατόν. Όρθιους; Κάποια μέρα, σε μία κατολίσθηση, θα μπορούσε να ξεπροβάλει από το έδαφος το κεφάλι και το δάχτυλο να δείχνει κάπου. Όλη η γη πρέπει να 'ναι σαν μια κηρήθρα: ορθογώνια κελλιά. Και διατηρεί το νεκροταφείο πολύ παστρικό, το γκαζόν κουρεμένο και γωνιασμένο. Ο ταγματάρχης Γκαμπλ ονομάζει τον κήπο του Όρος Ιερώνυμος. Λοιπόν, κινεζικά νεκροταφεία καλλιεργούν τεράστιες παπαρούνες που παράγουν το καλύτερο όπιο. Ο Μανστιάνσκυ μου το είπε. Πέρα εκεί βρίσκεται και ο Βοτανικός Κήπος. Το αίμα που φιλτράρεται στη γη αυτό είναι που δίνει τη νέα ζωή. Την ίδια ιδέα θα είχαν κι αυτοί οι εβραίοι που, όπως λένε, σκότωσαν εκείνο το χριστιανικό αγόρι. Κάθε άνθρωπος έχει την τιμή του. Καλοθρεμμένο πτώμα καλοδιατηρημένου ευπατρίδη, επικούριου λάτρη των απολαύσεων, ανεκτιμήτου αξίας για κήπο με οπωροφόρα. Κελεπούρι. Δια το κουφάρι του Γουίλλιαμ Γουίλκινσον, ελεγκτού και λογιστού, θανόντως εσχάτως, τρεις λίρες, δεκατρία σελλίνια και έξι πένναι. Όλως Υμέτεροι, αναμένομεν. 

Τολμώ να πως ότι το χώμα θα έχει γίνει πολύ παχύ με το λίπασμα πτωμάτων, τα κόκκαλα, τη σάρκα, τα νύχια και τα οστεοφυλάκια. Αναστριχιαστικό. Καθώς αποσυντίθενται πρασινίζουν και κοκκινίζουν. Σαπίζουν γρήγορα στο υγρό έδαφος. Οι καχεκτικοί γέροι αντέχουν περισσότερο. Μεταβάλλονται σε μία μορφή λιπαρού τυριού. Κατόπιν αρχίζουν να μαυρίζουν και να εκχύνουν ένα υγρό σαν μελάσσα. Στη συνέχεια ξεραίνονται. Σκουλήκια του νεκρού. Φυσικά τα κύτταρα ή ό,τι και να είναι αυτά, συνεχίζουν να ζουν. Να μεταμορφώνονται. Σχεδόν ζουν για πάντα. Μην έχοντας οτιδήποτε να φάνε, τρώγουνται μεταξύ τους. 

Όμως πρέπει να θρέψουν ένα τρομαχτικό πλήθος σκουληκιών. Το έδαφος πρέπει κυριολεκτικά να στριφογυρίζει από δαύτα. Το κεφάλι σου απλά στριφογυρίζει. Αυτά τα χαριτωμένα κορίτσια της ακρογιαλιάς. Δείχνει αρκετά εύχαρις. Του δίνει μία αίσθηση δύναμης να βλέπει όλους τους άλλους να φεύγουν κάτω πρώτοι. Αναρωτιέμαι πώς να βλέπει τη ζωή. Διανθίζει κάπου - κάπου τη συζήτηση με τα ανεκδοτάκια του· αυτό του ζεσταίνει τα σωθικά του. Εκείνο το ανέκδοτο με το τηλεφράφημα. Ο Σπέρτζον ανεχώρησε στους ουρανούς σήμερα το πρωί στις 4.00' π.μ. Ώρα 11.00' π.μ., (ώρα να κλείσουμε). Δεν αφίχθη εισέτι. Πέτρος. Ακόμα και οι ίδιοι οι νεκροί, οι άντρες τουλάχιτον, θα ήθελαν ν' ακούσουν ένα ανέκδοτο κάπου - κάπου, και οι γυναίκες να μάθουν τι επιβάλλει η μόδα να φορεθεί. Ένα ζουμερό αχλάδι ή ένα παντς για τις κυρίες, ζεστό, δυνατό και γλυκίζον. Προφύλαξη κατά της υγρασίας. Πρέπει κάποτε - κάποτε να γελάει κανείς, γι' αυτό ας γίνει κι έτσι. Οι νεκροθάφτες στον Άμλετ. Δείχνει τη βαθειά γνώση της ανθρώπινης καρδιάς. Διστάζουν να ειρωνευτούν ένα νεκρό, τουλάχιστον για ένα διάστημα δύο χρόνων. De mortuis nil nisi prius. Πρέπει πρώτα να περάσει το πένθος. Δύσκολο να φανταστείς την κηδεία του επιστάτη. Μοιάζει σαν κακόγουστο αστείο. Λένε ότι όταν κανένας διαβάσει τη δική σου νεκρολογία, αυτό τον κάνει να ζήσει περισσότερο. Παίρνεις καινούργια ανάσα. Παράταση της ζωής. 

[...] 

LepolodBloom




Από το κεφάλαιο 6 ή Hades ή Νέκυια
στη μετάφραση του Καψάσκη, του Κέδρου
σε μονοτονικό, αλλά διατηρώντας την ορθογραφία παντού,
όπως και στο θανόντως. Όντως.