του μέιτζορ τομ

melaniecparker

Σκαρφάλωσες στου βλέμματος τον πήχυ μιας κυρίας·
σαν απορία μοίρασες ερωτηματικά·

κι από το άσμα, που έγινε ύμνος της συγκυρίας,

έκλεισες την εισαγωγή σε εισαγωγικά.

Αφού το ήθελες πολύ, ως έμαθες να θέλεις,
να πνίγεσαι στην εύνοιας τη βρεμένη ζωγραφιά,
καλύτερα που έσβησε σαν λάμπα της θυέλλης
η ελπίδα σου. Κι ανάψανε τα λεντ χίλια καρφιά.


Ήταν ο τρόπος μοναχά που εσώθηκε από δαύτη
την όλην επιμέλεια εξόδιας τελετής.
Κάθε τι άλλο εκάφτη.


Κανένας άλλονες ποτές δεν είδε να επαιτείς
στα υπόγεια, κοσμοναύτη,
την ευπρεπήν ανάκαρα γαλήνιας τελευτής.







PrenomJoL