Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

ήμερα της προσΠοίησης


αφιερούται εις τον δραπετεύσαντα 
ποιητήν Εμμανουήλ Ρασούλην

άγρια πουλιά της οίησης
κι ήμερα της προσποίησης
τη μέρα αυτή της ποίησης

του εντός μου η αντιποίησις
με ιάμβους ευκολύνεται
κι όσο και να την πλύνετε
τζάμπα νεράκι χύνετε

κάλλιο ’ναι να το πίνετε



άιντε, βρε της ρίμας το ριμάδι
είναι της ψυχής τ' αλφάδι
άιντε μην το γέρνεις, μην το σέρνεις
μη στα σοβαρά το παίρνεις

άιντε για να φας δεν θα σου δώσει
μα ούτε και θα σ' εξοντώσει
άιντε είν' αλλού κι απ' αλλού φερμένο
πα στον ώμο μου γερμένο

άιντε κι αν το νόμο μου δεν ξέρει
το ριμάδι κι υποφέρει
άιντε δωσ' του κλώτσο να γυρίσει
και θα σε παρηγορήσει

άιντε με την ποίηση δεν βρήκα
ούτε γκόμενα, ούτε προίκα
άιντε βρήκα μόνο λησμοσύνη
μέσα στην παραφροσύνη




σε αρκετούς από τους αναγνώστες μας,
στους οποίους άρεσε αυτή η αφιέρωση,
άρεσε επίσης και η Καρακάξια  Ζήτω η 21η Μαρτίου!

2 σχόλια:

  1. πως να στήσουμε γιορτή
    για να βρούμε απαντοχή
    τους καημούς να τραγουδούμε
    και τον πόνο μας να πούμε

    του ποέτα η σωτηρία
    ειν η ρίμα φρέσκια-κρύα
    να λαχταριστή ανθίζει
    σαν γαρύφαλο μυρίζει

    πιάνεις το σκοπό με μία
    βόλτα κάνεις με την τρία
    τις στροφές σου όταν παίρνεις
    σαν τον φάρο γύρες φέρνεις

    λάμπει μέσα στο σκοτάδι
    της ψυχής σου το υφάδι
    βγαίνει η χαρά η λύπη
    που πλαντάζει μες τα στήθη

    μόνο με οδηγό τη ρίμα
    που μας στρώνει κάθε ποίμα
    ξεφορτώνουμε τα ζόρια
    και μας φεύγει η στενοχώρια

    σαν νερό μες το ρυάκι
    ψιθυρίζεις τραγουδάκι
    την καρδούλα σου δροσίζεις
    και το γέλιο ξαναρχίζεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια μικρή αφιέρωση και από μένα
    στον αγαπητό Μανώλη Ρασούλη!


    Άιντε σήκω βρε Μανώλη
    άνθισε η φύση όλη
    βρήκες τον καιρό να φύγεις
    την ψυχή μας τη μαυρίζεις

    ούτε νάσουνα φαντάρος
    που επιστράτευσε ο χάρος
    και σανέβασε στην βάρκα
    για την τελευταία τσάρκα

    αχ σε γέλασε μια νύχτα
    και τα ζάρια σούπε ρίχτα
    σίγουρα θα βγουν εξάρες
    μη φοβάσαι τις λαχτάρες

    αχ λεβέντη μας Ρασούλη
    που σε αγαπούσαν ούλοι
    με του χάρου συμβουλές
    πήγες κιέφερες διπλές

    έτσι τούκανες την χάρη
    μες την βάρκα να σε πάρει
    στον Αχέροντα σε πάει
    και σαρκαστικά γελάει

    πως δεν πήρες βρε χαμπάρι
    τέτοιο που ήσουν παλικάρι
    ότι ήτανε "φτιαγμένα"
    ζάρια του καταραμένα

    αχ σε γέλασε μια νύχτα
    και τα ζάρια σούπε ρίχτα
    σίγουρα θα βγουν εξάρες
    μη φοβάσαι τις λαχτάρες

    κόσμε δες το παλικάρι
    με τον μαύρο τον βαρκάρη
    μας το πήρε στο σκοτάδι
    και το οδηγεί στον Άδη

    ο μάγκας δεν υπάρχει πια
    βρήκε τον χάρο τον φονιά
    και ο κόσμος είναι ζόρικος
    ας μοιάζει αβανταδόρικος

    πότε Βούδας,πότε Κούδας
    και του Ιησού Ιούδας
    έμεινε να τραγουδάμε
    τον Μανώλη να τιμάμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή