απορ(ι)ών

 

     πώς;

με την 6^η  θέση για τον Φόϋερμπαχ

με τις τσελο-σουίτες του Σεμπάστιαν Μπαχ

με παλιά γλυκά ρεμπέτικα σαμπάχ

με υλικό και ήχο που αναστενάχ


     και;

και με βρώμικη κιθάρα και κιθάρα ακουστική

και με μπάσο, πιάνο και ακορντεόν

και με ούτια, μπαγλαμάδες, μπουλγαριά,

με μπουζουκομάνες, σάζια και τζουράδες,

μαντολίνα, άρπες, κόρες και σιτάρ,

με βιολιά, με βιόλες και με λύρες,

με φλογέρες και με  νέι,

με ασκομπαντούρες, πίπιζες, ζουρνάδες,

με σαξόφωνα, τρομπέτες, χάλκινα πολλά,

με ξυλόφωνα, μαρίμπες, κανονάκια και σαντούρια,

και με θέρεμιν και σύνθια,

με κρουστά παντός καιρού

για τη ρύθμιση του ρου

της μελωδίας που τα γόνατα λυγά

μια σε τινάζει, μια σε νανουρίζει

που σ’ αγκαλιάζει και μετά σε βρίζει

που σε γυμνώνει και σ’ αναποδογυρίζει

 

     κι αν;

κι αν της ρίμας το κοπάδι

στην ψυχή σου γίνει χάδι

κι αν το σχίσεις το υφάδι
των φιλιών 

κι αν ματώσεις τις φλεβίτσες των χειλιών

πιο γλυκό κι απ’ τα παλιά ρεμπέτικα σαμπάχ

το φίλημά σου

θα