το τραυματικό νόημα του Πολυτεχνείου και ο Μανούσος Φάσσης

     

japan88gr

    Ο Μανούσος Φάσσης ήταν το παιδικό alter ego του Μανόλη Αναγνωστάκη. Τα σκωπτικά ποιήματά του προκαλούν μια πικρή θυμηδία, πέρα από τη στυφή μελαγχολία του Αναγνωστάκη. Το Fair Play δεν γράφτηκε για το Πολυτεχνείο. Όμως και το Πολυτεχνείο, όλη η φιλολογία, η νοηματολαγνεία, από τους 300 προβοκάτορες της Πανσπουδαστικής νο 8 μέχρι τους νεκρούς και τις καταλήψεις της μεταπολίτευσης, συνθέτουν ένα παιχνίδι που, μέχρι χτες, η ενάργεια της επαρκούς απόστασης απ' όλους τους συνωστιζόμενους γύρω από Το Νόημά Του, ξεκαθάριζε το νόημά του: πως ήταν στημένο. 
    Φέτος, το στήσιμο επαναλαμβάνεται ως φάρσα: η ημι-απελθούσα κυβέρνηση κατάργησε το άσυλο, ενώ στην ημι- επελθούσα συμμετέχουν νοσταλγοί της χούντας. Πάντως, για το μέχρι χτες, για τους αριστερώδεις κομπασμούς, να το Fair Play και η εισαγωγή σ' αυτό (ως ποίημα του Μανούσου Φάσση) από τον Αναγνωστάκη:

     Όσο αγγελικός θέλει να το παίζει ο Μανούσος στα ποιήματά του τα προορισμένα για κυρίες ή δεσποινίδες - αντικείμενα των παλιμπαιδικών έως λάγνων φαντασιώσεών του - τόσο φαρμακερός αποδεικνύεται όταν απευθύνεται σε μένα. Τον ίδιο εκείνο καιρό έγραψε το παρακάτω ιοβόλο ποίημα, που μπορούσα κάλλιστα να το αποκρύψω, αλλά και πάλι η πνευματική μου ακεραιότητα, ακοίμητα παρούσα, μου απαγορεύει τέτοια επαίσχυντη ενέργεια:

FAIR PLAY

Τω φίλω Μ. Αν.

Πόσες χιλιάδες ώρες πέρασαν με συνεδρίαση, 

σ' αχτίδες, κόβες και κομματικούς πυρήνες, 

στο τέλος πάθαμε χρονία νικοτινίαση

κι ο πονοκέφαλος ούτε περνούσε μ' ασπιρίνες.

Μάθαμε απ' όξω - βασικά - όλα τα προβλήματα

και την αναγκαιότητα της πάλης

και γίναμε τα δαχτυλοδειχτούμενα τα βλήματα

κρατώντας τον Μαρξ-Έγκελς υπό μάλης.

Μέρα τη μέρα θα 'ρχονταν η Επανάσταση

και περιμένοντας πέρασαν χρόνια

κι όμως σ' το λέγαν οι γονείς σου: "άσ' τα συ

πάντα θα βρίσκονται στον κόσμο άλλα κωθώνια".

Πάντοτε ο καπιταλισμός βρίσκει περάσματα

και ξεπερνά τις δύσκολες τις κρίσεις. 

Κι ένα πρωί: "Απαγορεύονται τα άσματα

και κοπιάστε στο τμήμα γι' ανακρίσεις".

Τώρα να σπάσεις δεν μπορείς πια, σε χρωμάτισαν

και σ' έχουν σαν τον ποντικό μέσα στη φάκα

και δεν ξεφεύγεις από του χαφιέ το μάτι σαν

συναναστρέφεσαι τον κάθ' ένα μαλάκα.

........................

Δεν άκουσες ποτέ τη μάνα σου την άγια,

σ' ενοχλούσε και σένα το κατεστημένο,

δεν είδες γύρω σου χιλιάδες τα ναυάγια

δεν το χαμπάρισες πως το παιχνίδι ήταν στημένο.

από το 

ο Ποιητής Μανούσος Φάσσης

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

Μια πρώτη απόπειρα κριτικής προσέγγισης

Δοκιμιακό σχεδίασμα του

Μανόλη Αναγνωστάκη

εκδ. Στιγμή - 1996

 (εξαντλημένο)

(ξανα)ευχαριστώ τη Σοφία Κολοτούρου

που μου το χάρισε φωτοτυπημένο 

όταν μιαν άνοιξη

θεοδωράκης-φαραντούρη

ενορχήστρωση ξαρχάκος

7thalassa7