από την Ιουδαία στο απέραντο φρενοκομείο

οι Coat Hanger Halos - Jgaver57

   Μια σύντομη επίσκεψη σ' ένα φρενοκομείο δίνει μια αναμφισβήτητη απόδειξη για το ότι η πίστη κάνει τους ανθρώπους μακάριους μόνο σ' ορισμένες περιστάσεις, για το ότι η μακα-ριότητα δεν μετατρέπει μια παγιωμένη ιδέα σε αληθή ιδέα, και για το ότι η πίστη δεν κινεί βουνά, αλλά υψώνει βουνά εκεί που δεν υπάρχουν. Σίγουρα η επίσκεψη αυτή δεν θα έπειθε έναν ιερέα: γιατί αυτός δεν δέχεται, από ένστικτο, ότι η αρρώστια είναι αρρώστια, ότι το φρενοκομείο είναι φρενοκομείο. Ο Χριστια-νισμός χρειάζεται  την αρρώστια όπως ο αρχαίος ελληνισμός χρειάζεται μια υπεραφθονία υγείας - να κάνεις τους ανθρώπους άρρωστους: αυτός είναι ο αληθινός κρυφός σκοπός ολόκληρου του συστήματος των λυτρωτικών μεθόδων της εκκλησίας. Και η εκκλησία η ίδια - δεν είναι το καθολικό φρενοκομείο ως έσχατο ιδεώδες; Η γη ολόκληρη ένα φρενοκομείο; - Ο θρήσκος άν-θρωπος, έτσι όπως τον θέλει η εκκλησία, είναι ένας τυπικός παρακμιακός· η στιγμή, κατά την οποία μια θρησκευτική κρίση καταλαμβάνει έναν λαό, σφραγίζεται πάντα από μια επιδημία νευρικών παθήσεων· ο "εσωτερικός κόσμος" μοιάζει με τον "εσωτερικό κόσμο" του υπερδιεγερμένου και εξαντλημένου· οι "ανώτερες καταστάσεις", που τοποθετήθηκαν από την εκκλησία πάνω από την ανθρωπότητα ως οι αξίες όλων των αξιών, είναι επιληπτοειδείς μορφές - μόνο τρελοί κι αγύρτες ανακηρύχτηκαν άγιοι από την εκκλησία in maiorem dei honorem. Μια φορά επέτρεψα στον εαυτό μου να χαρακτηρίσει όλη τη χριστια-νική εκγύμναση στη μεταμέλεια και στη λύτρωση (εκγύμναση που σήμερα μελετιέται καλύτερα στην Αγγλία) ως μεθοδικά παραγόμενη κυκλική τρέλα πάνω σ' ένα έδαφος ήδη προε-τοιμασμένο κατάλληλα, δηλαδή εντελώς νοσηρό. Κανείς δεν προσηλυτίζεται στον Χριστιανισμό - πρέπει να είναι αρκετά άρρωστος για κάτι τέτοιο... Εμείς οι άλλοι που έχουμε το θάρρος να είμαστε υγιείς και να εκφράζουμε την περιφρόνησή μας, πόσο πρέπει να περιφρονούμε μια θρησκεία που διδάσκει στους ανθρώπους πώς να παρεξηγούν το σώμα! που δεν θέλει να εξαλειφτούν οι δεισιδαιμονίες από τις ψυχές! που μετατρέπει την ανεπαρκή τροφή σε κάτι "αξιόλογο"! που πολεμά την υγεία σαν να 'ναι εχθρός, διάβολος, πειρασμός! που φαντάζεται ότι μπορεί κανείς να μεταφέρει μια "τέλεια ψυχή" μέσα στο λείψανο του σώματος, και που βρίσκει, κατά συνέπεια, απαραίτητη τη δημιουργία μιας νέας αντίληψης για την τελειότητα - ένα ωχρό, αρρωστιάρικο, ηλίθια φανατικό ον, την λεγόμενη "αγιότητα". Η αγιότητα: δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια σειρά συμπτωμάτων ενός εκπτωχευμένου, νευρικά διαλυμένου, αθεράπευτα φθαρ-μένου σώματος!... Το χριστιανικό κίνημα, ως ευρωπαϊκό κίνημα, ήταν από την αρχή ένα συλλογικό κίνημα των κάθε λογής ανίκανων και άχρηστων στοιχείων (αυτών που ζητούσαν να αποκτήσουν δύναμη μέσω του Χριστιανισμού). Δεν εκφράζει την κατάπτωση μιας φυλής, αλλά είναι ένα άθροισμα και μια συγκέντρωση μορφών παρακμής που έρχονταν από παντού και αναζητούσαν η μια την άλλη. Ο Χριστιανισμός δεν είναι, όπως πιστεύουν πολλοί, αποτέλεσμα της σήψης της αρχαιότητας, της ευγενούς αρχαιότητας. Η επιστημονική ηλιθιότητα που υπο-στηρίζει τέτοιες ιδέες ακόμη και σήμερα δεν μπορεί να αντι-μετωπιστεί με τη βιαιότητα που θα της άξιζε. Τη στιγμή που τα άρρωστα, διεφθαρμένα, Τσαντάλα στρώματα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας υιοθετούσαν τον Χριστιανισμό, ο αντίθετος τύπος, η τάξη των ευγενών, είχε την πιο ωραία και ώριμη μορφή. Η πλειοψηφία έγινε αφέντης· η δημοκρατικότητα των χριστιανικών ενστίκτων θριάμβευε... Ο Χριστιανισμός δεν ήταν "εθνικός", δεν ήταν έργο μιας φυλής - στρεφόταν σε οποιονδήποτε απόκληρο της ζωής, είχε παντού τους συμμάχους του. Ο Χριστιανισμός έιναι η έχθρα του άρρωστου ενστίκτου που στρέφεται εναντίον του υγιούς, εναντίον της υγείας της ίδια. Καθετί καλοφτιαγμένο, περήφανο, εξαίσιο, η ομορφιά πριν απ' όλα, του κάνει κακό στα μάτια και στα αυτιά. Υπενθυμίζω για μια ακόμη φορά τα ανεκτίμητα λόγια του Παύλου: "Ο Θεός έχει διαλέξει τα αδύνατα πράγματα του κόσμου, τα τρελά πράγματα του κόσμου, τα ταπεινά και περιφρονημένα πράγματα του κόσμου": αυτή ήταν η φόρμουλα· όταν δόθηκε αυτό το σύνθημα η παρακμή άρχισε να θριαμβεύει. - Ο Θεός στο σταυρό - οι φρικτές μυστικές σκέψεις που βρίσκονται πίσω απ' αυτό το σύμβολο δεν έχουν κατανοηθεί ακόμη; - Ό,τι υποφέρει, ό,τι είναι καρφωμένο στο σταυρό, είναι θείο. Όλοι μας είμαστε καρφωμένοι στο σταυρό, άρα είμαστε θείοι. Μόνο εμείς είμαστε θείοι... Ο Χριστιανισμός ήταν μια νίκη, μια ευγενέστερη προοπτική χάθηκε απ' αυτόν - ο Χριστιανισμός ήταν η μεγαλύτερη συμφορά της ανθρωπότητας ως τώρα. 

Φρειδερίκος Νίτσε 

Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ

Μια απόπειρα κριτικής του Χριστιανισμού

Εκδοτική Θεσσαλονίκης

μτφ. Ζήσης Σαρίκας

Ήταν ένας νέος απ’ την Ιουδαία. 

Μόνος καθώς ήταν, τούρθε μια ιδέα: 

μια περιστέρα στο κεφάλι του να βάνει 

όταν θα πάει να βαπτιστεί στον Ιορδάνη. 

Ύστερα όλα εξελίχθηκαν ραγδαία. 

Ήταν ένας νέος απ’ τη Ναζαρέτ. 

Άνθρωπος απλός και διόλου εστέτ. 

Διάλεξε νάχει μαθητές απλούς ψαράδες 

που αδιαφορούσαν για του κόσμου τους παράδες. 

Βγήκαν στους δρόμους· όπως λέμε στο κουρμπέτ. 

Ήταν ένας νέος στον τόπο του κρανίου. 

Εσταυρωμένος ο σωτήρας του ποιμνίου, 

γιος του θεού, σαν άνθρωπος πεθαίνει, 

μετά νασταίνεται και το σενάριο δένει 

του τρισυπόστατου εν ανθρώποις μνημονίου. 

Ήταν ένας νέος απ τη Γαλιλαία 

που την αγάπη-του διαδώσαν λυσσαλέα. 

Κι αν χωριστήκανε σε κλίκες με τα χρόνια, 

με ψαλμωδίες κατεβάζουν τα κασόνια 

και εξυμνούν της Ιουδαίας τον βασιλέα.

οι (του ίδιου παπά βαγγέλιο) the Piano has been drinking

OUTBAIX

ακούστηκε ο σοκολατένιος Χριστούλης του Tom Waits
σε δύο (από τις εκατοντάδες, ανακαλύπτω) επανεκτελέσεις

αντί επιλόγου, ένα συνοδευτικό λιμερίκι
στη σχετική σελίδα του ιστολογίου του Ν. Σαραντάκου

και, ασφαλώς, Αληθώς!