σιωπές

χτίστηκα
στων ανθρώπων
μέσα τις σιωπές
κάτω απ' τις πλάκες
των σιωπών έστηναυτί
και τίποτα
ερημιά

έκλεινα εντός
τις φυλλωσιές
που χόρευαν ώσπου
κλαδιά γυμνά κρατούσαν
το λυγμό για τη βροχή
πιάναν κορόιδο
τον αέρα το νομά
και των μαθιών
την περισπούδαστη 
εποπτεία
μίλησα τη σιωπή
τη γλώσσα των αστών μιμήθηκα
των προλετάριων την ελπίδα
καμώθηκα στων μικροαστών
την καταδίκη τη σιωπή
κοιτώντας πάνταπο μακριά
το γέρικο καράβι πούδεσε
ξαμόλησεν αλαφιασμένους ναυτικούς
και ποντικούς του Πόντου
είδα παιδιά γριές
χαμάληδες σκυλιά
πόρνες απόλες τις φυλές
πρεζόνια ντόπια
θλιμμένο σμάρι
να υποδέχεται
τους ξένους
καθώς συντρόφευε
την πάχνη της αυγής
η ανομολόγητη σιωπή
που εξουσιάζει
ποιήματα δαγκωμένα
από σαγήνη
απαγγελία σιωπής
υπάκουα θρωπάκια
εμβολιασμένα

Dens We Tunneled


πες μου φωνή 
της ερημιάς εντός μου

για τις δικές μου πές μου 

τις σιωπές μου







pençik bahçe