εκτάκτως: στίχοι υπέρ δημοσίου

στο τέλος της ανάρτησης: εννέα ενημερώσεις

Καθώς τίποτα δεν αποκλείει τίποτα για 

αύριο και καθώς όλα πλέον παίζουν,

ανάμεσα στην προηγούμενη και 

την επόμενη ανάρτηση,  και

εκτός προγράμματος,

παραποιούντες 

το γνωστό 

άσμα

θάθελα 

νάμουνα εκείνη

που αγαπάς, δημο-

σιεύουμε τους υπέρ του

δημοσίου στίχους, που πρωτο-

φάνηκαν, σε συνέχειες, στην Καρακάξα.

Ελπίζουμε να μην χρειαστούν νέες ανατροπές.

θάθελα νάτανε δημόσια η ζωή

και όλοι οι δήμιοι τον δήμο ναγαπούσαν

και του λοβέρδου να σταμάταγε η ροή

και στο δημόσιο όλους να τους αποσπούσαν 

θάθελα νάτανε δημόσιος ο μπένι

να υπηρετούσε το δημόσιο συμφέρον

μα τι ιδέα είναι ετούτη που μου μπαίνει

μοιάζει, αλήθεια, με γουργούρισμα εντέρων 

θάθελα νάσουνα δημόσιος πασοκάκο

και συ να πλήρωνες την έκτακτη εισφορά σου

και να μην έσκαβες τον ίδιο σου το λάκκο

η συμφορά μου θα γυρίσει συμφορά σου 

θάθελα νάτανε δημόσια τα κτελ

ταεροπλάνα, τα καράβια, οι σινεμάδες

να μην υπήρχαν για ο,τιδήποτε καρτέλ

του δήμου νάτανε οι βροχές και οι λιακάδες 

θάθελα νάτανε δημόσιο το καρφούρ

ο βασιλόπουλος, το λιντλ και ο μασούτης

και στα πεντάστερα να κάνανε όλοι βουρ

να κατουρούσε μέσα κι ο γεροξεκούτης 

θάθελα νάτανε δημόσια τα φαστφούντ

οι πιτσαρίες, τα μπαράκια, οι ταβέρνες

να μη χρειάζεται να φέρει ο ρόμπιν χουντ

τα κλεψιμαίικα, με τα φτερά στις φτέρνες 

θάθελα νάτανε δημόσια η τιβί

η ακριβοπούλου, η όλγα τρέμη, ο πρετεντέρης

να λεν ειδήσεις για το τι θα τους συμβεί

ο τελευταίος να δουλεύει και λαντζέρης 

θάθελα νάτανε δημόσιος ο μπάμπις

και όλοι οι άλλοι οι φιλελεύθεροι λακέδες

με κωλοτούμπες αυτονόητες θα λάμπεις

και βλέπω, μπάμπις, να σου ρίχνουμε κεσέδες 

θάθελα νάτανε δημόσιο το τσίρκο

όπου ο τούμπας κωλοτούμπες θα μοστράρει

μα το πρωί σ’ ένα σχολείο πάντα απίκο

να καθαρίζει τουαλέτες το βλαστάρι 

θάθελα νάτανε δημόσιος ο οτε

ελτα, δεη, νερό και δημοσιές μεγάλες

χωρίς διόδια, δίχως ράμπες πια ποτέ

δεν θα χρειάζονται όσοι τρώγαν με κουτάλες 

θάθελα νάτανε δημόσια τα σπα

οι πλαζ, οι φούρνοι, τα μπιλιάρδα, οι αρμάδες

κι όταν καμία καταιγίδα θα ξεσπά

με τα δημόσια αδιάβροχα, πασάδες 

θάθελα νάτανε δημόσια η εξοχή

οι παραλίες, καφετέριες και ντίσκο

ποτά δημόσια για κάθε εποχή

θάθελα νάχαμε, πολύ σωστό το βρίσκω

θάθελα νάτανε δημόσια τα ματ

του κράτους ζόφου να μην ήτανε σκυλάκια

και τον κοσμάκη να μη στέλνανε στο κατ

και να τα βάζαν να φυτεύουνε δεντράκια

θάθελα νάτανε δημόσια η νεοσέτ

θάθελα νάτανε δημόσιο το ικέα

όμως να ήταν και η φάμπρικα υφανέτ

και νάχε ο μήνας καθημερινά εννέα 

θάθελα νάχαμε δημόσια φεστιβάλ

με συναυλίες, παραστάσεις, διαλέξεις

και το δημόσιο νάταν ιντερνασιονάλ

για όλου του κόσμου τις φυλές και τις ορέξεις 

θάθελα νάτανε δημόσιος ο βυθός

όλες οι τράτες, τα υποβρύχια, τα σκάφη

και με τις μάσκες να χαζεύουμε εμβριθώς

απ’ την ιθάκη και τη ρόδο ως την ανάφη 

θάθελα νάταν το δημόσιο αλλιώς

νάχε συμβούλια, σοβιέτ σε συνελεύσεις

και να μην άλλαζε τα ρούχα ο μανολιός,

διευκρινίζω για τυχόν υπονομεύσεις 

θάθελα, επίσης, δημοσίως να το πω

πως το δημόσιο δεν είναι όπως το κράτος

κάτω το κράτος – και ας είναι χαρωπό

έτσι κι αλλιώς εδώ που φτάσαμε είναι πάτος 

θάθελα νάτανε δημόσιο το αύριο

με μονιμότητα, χωρίς καθόλου άγχος

της ιστορίας να μη ζούσα το προκάμβριο

να ήταν μόνιμοι κι ο εργάτης κι ο ξωμάχος 

θάθελα νάτανε δημόσιο κάθε τι

τα φαρμακεία, οι κλινικές και οι ενέσεις

μονάχα ο σεβ ιδιωτικώς να επαιτεί

αυτός που σέκανε σταλήθεια να πονέσεις 

θάθελα νάτανε δημόσιο το φιλί

να σου το έδινα δημόσια, όπως λάχει,

και της δημόσιας αιδούς η απειλή

στου ανίκητου έρωτα να έπεφτε τη μάχη 

θάθελα, όμως, πιο πολύ την ώρα αυτή,

του κεφαλαίου νάταν δημόσια τα υπερκέρδη

κι αυτή του χρέους η πατάτα η καυτή

να έπαυε νάναι της ζωής μας τροχοπέδη 

θάθελα, επίσης, να μην ήμουν αφελής

γιατί δημόσια αν ήταν όλη η κοινωνία,

η οικονομία θάταν λέξις ευτελής

κι όχι του βίου η τραγική μας ειρωνεία

νέες συνέχειες εις την Καρακάξαν:
1.   2.   3.   4.   5.   6.  7.  8  9.