Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

Άει σιχτίρι, Άσυλο.

17 Νοέμβρη 2011


Άσυλο τέλος. 
Επισήμως και συμβολικώς. 
Για δες μέρα που διάλεξε. 
Γινόμαστε Ευρώπη.
Μωρέ χούντα και πάλι χούντα, 
μου είπε ο ψιλικατζής.  

Απελπισμένοι μετακινούμενοι ψηφοφόροι.
Αποσβολωμένοι μετα-ψηφοφόροι.
Η δημοκρατία κινδυνεύει απ' τον εαυτό της. 
Ποιος νοιάζεται για τα άσυλα;
Ποιος ξέρει ν' αναλύσει την επιθυμία,
ποιος την κατάλαβε την ανάγκη
των υποτελών;  

Αχ, μωρέ, και να 'χες λίγη ακόμα πίστωση...

Κρυώνουμε, το κατάλαβες;
Δεν το ανάβουμε το καλοριφέρ.
Έμαθες για την πορεία;
Θα ψοφήσουμε μ' αυτά τα χημικά.
Πώς το βλέπεις το ντέρμπι;
Θυμάσαι, παλιά, στο Πολυτεχνείο;
Δεν θυμάμαι τίποτα.
Τους βαρέθηκα όλους.
Θα πάρετε ξυλόσομπα;
Είναι ακριβές.
Δεν ξέρω πού θα πάει αυτή η κατάσταση.
Τι θ' απογίνει ο κόσμος...


Linton Kwesi Johnson - Street 66

Το Κράτος βρήκε η αδερφούλα του, η Βία, 
"πάμε πακέτο" του 'πε. "Ψέκασε φοβία".
Κι εκείνο αμέσως άρπαξε το ψεκαστήρι:
"Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία; Άει σιχτίρι". 

Ska Bangies - Resistentia
   

12 σχόλια:

  1. κανένας από μας δεν άναψε ακόμα καλοριφέρ.
    Μόνο οι άλλοι.
    Κι ψιλικατζής που ονειρεύεται, είναι άξιος των επιθυμιών του.
    Φέτος φόρεσα χοντρό πουλόβερ μέσα στο σπίτι. θυμήθηκα τα μικράτα μου που υπήρχε μόνο ένα μαγκάλι στην τραπεζαρία, γιά να ζεσταθούμε όλοι.
    χμού !κουφάλες !!!, είπα.
    Και ζεστάθηκα
    εσύ;
    :)
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχώς επουντιάσαμεν. Αποδειχθήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων. Το ανάψαμε. Και το ξέχασα αναμμένο το βράδυ. Άκουσα κάτι φωνές...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χα χα χα
    οι εσωτερικές σου ήτανε ορέ
    χα χα χα
    (φωνές να ακούς, καμπάνες όταν ακούσεις να αρχίσεις να ανησυχείς )
    :))

    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μη μου λες τέτοια. Τώρα ανησυχώ περισσότερο. Κι έχει μια φωνή, καμπάνα!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. το ασυλο το ενταφιασανε(με) σιωπηλα ολοι ..μα ολοι ..
    και αυτο ειναι η μεγαλυτρη ντροπή .Αναξιοι ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το ασυλο ηταν η -οπως τηνν γνωρισαμε - Δημοκρατια .. αρα .Τελος ; Τελος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ακριβώς. Είναι τόσο συμβολικό που μας αναγκάζει να ξανασκεφτούμε, από μηδενική βάση, που λένε.
    Δηλαδή, ναι το άσυλο, ναι η δημοκρατία, αλλά:
    Η δημοκρατία κινδυνεύει απ' τον εαυτό της, θα πει ότι αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι συνέχεια αυτού που συνέβαινε χτες, περιλαμβανομένου και του ασύλου και άλλων δημοκρατικών κατακτήσεων.
    Ίσως μια δημοκρατία που αρκούνταν στην ασυλία του πανεπιστημιακού χώρου, αλλά ήδη είχε κουρέψει τα δικαιώματα στο εργοστάσιο χωρίς ν' ακουστεί κιχ (σιωπηλός ενταφιασμός), έχει προδιαγεγραμμένο μέλλον.
    Στη διάλεξη του Φουκώ για τη βιοπολιτική που δημοσίευσε τελευταία ο Radical Desire, κατακρίνεται ο πληθωριστικός λόγος των διανοούμενων που από ένα ακραίο συμβάν ανακαλύπτουν πχ τον εκφασισμό της κοινωνίας, ενώ έχουν προηγηθεί πάμπολλα σχετικά, αλλά υπόκωφα.

    Πάντως, ο συμβολισμός του καταλυθέντος ασύλου έχει ξεχωριστή διάσταση. Είναι ένα σήμα (και με την αρχαία έννοια "τάφος") της αλ-αλ(λ)άζουσας ζωής μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. σύντροφε
    δεν το βλέπω απαραίτητα καταστροφικό αυτό.Μεταξύ μας ,είναι πιό συνεπές με την κατάσταση που ζούμε , παρά αν υπήρχε.
    Επίσης να τονίσω πως και οι χουντικοί και οι καραμανλήδες το κατέλυσαν κάποτε, αλλά βρέθηκαν εκείνοι με τα ούμπαλα , το διεκδίκησαν και το επέβαλαν ξανά.
    Ιδού λοιπόν πεδίον δόξας λαμπρόν.
    Όσο γιά τη δημοκρατία, ας την διεκδικήσουμε κι αυτήν.
    Η δημοκρατία δεν χαρίζεται ως γνωστον, και Αλοιθωρισμοί δεν επιτρέπονται βεβαίως στους διεκδικητές.
    δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. η βιοπολιτική στηριζεται στην κατασταση εκτακτης αναγκης.
    http://nosferatos.blogspot.com/2009/08/foucault.html
    http://nosferatos.blogspot.com/2008/07/blog-post_2557.html
    http://nosferatos.blogspot.com/2008/12/foucault.html
    http://nosferatos.blogspot.com/2011/09/blog-post_13.html
    http://nosferatos.blogspot.com/2011/09/blog-post_13.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. το ασυλο απεμεινε ωσαν φυλλο συκής
    και μεις τωρα ,ολογυμνοι ,μαγκακια της φακής
    ξορκιζουμε τους φοβους και την πλουτοκρατια
    και κατω απο τα ποδιας φευγ'η Δημοκρατια
    ετσι που ξεπουλησαμε την καθε μας Ελπίδα
    με το χρυσαφι- δανειο απο το χερι Μιδα
    ξορκιζουμε τη μοιρα μας φωναζοντας ΑΕΡΑ
    μα νοσταλγουμε ενδομυχα τ'ονομα του Πατερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γαμώτο. Δεν τα κατάφερα τελικά να σας απαντήσω. Αυτό το σαββατοκύριακο ήταν ασφυχτικά πιεστικό. Χάρισα (δεν πούλησα) την εργατική μου δύναμη - χειρωνακτική και πνευματική, χωρίς σταματημό. Ήθελα να απαντήσω πριν από την επόμενη ανάρτηση, την οποία είχα έτοιμη και μεταθέτω, προφανώς, για αύριο.

    Για να συνδεθώ, τουλάχιστον, με τον τελευταίο στίχο του τελευταίου σχολίου, φοβούμαι ότι, κατά Λακάν, μόλις πρόσφερα τον μπλογκοβριθή έρωτά μου. Δηλαδή, πρόσφερα κάτι που δεν έχω σε κάποιους που δεν το ήθελαν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή