κουρεμένο γίδι

Στην αρχή πιστέψαμε ότι θα μας τραβήξουν λίγο το αυτί. Ύστερα, άρχισαν τις καταγγελίες, διεθνώς. Ε, είπαμε, μια απλή διαπόμπευση, ένας μίνι εξευτελισμός, θα τ' αντέξουμε, πείρα έχουμε από άσχημη πληρωμή προσβολών...

Έπειτα, άρχισαν οι σφαλιάρες. Είχαμε πει ότι θα τα μαζεύαμε τα λεφτά, δίναμε, δίναμε, περιέργως ποτέ δεν έφταναν. Ε, είπαμε, λίγες ακόμα σφαλιάρες, λίγο παραπάνω βρισίδι...

Μετά, άρχισαν οι προειδοποιήσεις για το κούρεμα. Κάτι ξέραμε κι απ' αυτό. Κακά παιδιά απ' τα παλιά, ο νόμος 4000 ξανά σε ισχύ, σκεφτήκαμε. Δε βαριέσαι. Θα το πιούμε κι αυτό το ποτηράκι, οι τεντιμπόιδες...

Μπα. Τα πράγματα δεν είναι, τελικά, τόσο απλά...

Όταν ήμαστε μικροί, λέγαμε ένα τραγουδάκι
για τους φρεσκοκουρεμένους: 

κουρεμένο γίδι, που πας στο πανηγύρι...

Το συνεχίζω. Απ' την αρχή:

σαν κουρεμένο γίδι, πού πάω στο πανηγύρι;

ποιος κράταγε ψαλίδι και τίνος πέσαν κλήροι;

σε τούτο το κουρείο, γι' ανύποπτους σφαγείο,

τ' αγιάζι φέρνει κρύο, ζωή σκέτο ψυγείο

κουρεύουνε τη φύση, κουρσεύουν υπηκόους

σ' ανατολή και δύση μας διατηρούνε σώους

δεν έχει άλλη ελπίδα το κουρεμένο γίδι

στην κύστη του μι' ακίδα έχει εισβάλει ήδη

θέλει αρετή και τόλμη, βρε γίδι κουρεμένο,

προτού να σκάσουν όλμοι και σ' εύρουν διαλυμένο

και μην ξεχνάς πως τούτο το κράμα αλλοφροσύνης

λιμπίζεται τον πλούτο φρικώδους καταισχύνης

μα εμάς, πάντοτε αλήτες, κι αν κούρεψαν με βία,

κι αν μας περνούν για ελύτες, δεν θα μας βρουν φοβία

 ούτε φο - βίες
faux 

Μα, ποιοι είμαστε, τέλος πάντων, όλοι εμείς που θα μας κουρέψουν; Όλοι ένα είμαστε; Εμείς, ο λαός, το έθνος (το βένθος), "ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά"; Μαζική παράκρουση, μαζική παράνοια, σύνδρομο της Στοκχόλμης; Έτσι κι αλλιώς, αυτή τη στιγμή και για λίγο ακόμη, όλα δείχνουν σα να είναι πια αργά.

Οπότε, τι γίνεται μετά; Φόβος ή αλληλεγγύη; Διαγκωνιστικός ρουφιανισμός ή αντίσταση στον τσομπάνη; Απλοϊκό, δε λέω, αλλά η αντίσταση στον τσομπάνη απλώς επιβεβαιώνει το ρόλο τού προβάτου. Όπως η αριστερά τη δεξιά και πάει λέγοντας...

ΠΡΟΣΟΧΗ

Ακολουθεί ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ