Λούλα Αναγνωστάκη: η Παρέλαση

Δεν μου αρέσει η παρέλαση. 

Θυμάσαι τότε που ήμουν μικρή 

και στάθηκα πολλή ώρα στον ήλιο 

και μου πόνεσε το κεφάλι 

και έκανα εμετό 

και παραλίγο να πεθάνω;

Η Ζωή ρωτά τον Άρη. Στην Παρέλαση της Λούλας Αναγνωστάκη. Τα δυο αδέρφια παρακολουθούν από το παράθυρο την πλατεία, όπου πρόκειται ν' αρχίσει η παρέλαση. Ο λόγος, αποσπασματικά, στον Άρη:

Ναι... Τι γυρεύουν τα σκυλιά στην παρέλαση; Ξεμπουκάρουν συνέχεια και τελειωμό δεν έχουν . Θα 'ναι καμιά εκατοστή... Τα σέρνουν στη μέση της πλατείας. Τα στριμώχνουν κολλητά το ένα με το άλλο... Δεν έχω δει ποτέ τέτοιο πράγμα! 

Η χωροφυλακή. Προχώρησαν με τ' άλογά τους προς τα κει. Αν βέβαια είναι η χωροφυλακή... Δεν είμαι πια βέβαιος, δεν καταλαβαίνω τις στολές τους...

Περίμενε... Πάλι αυτοί οι άνθρωποι σπρώχνονται και θέλουν να περάσουν κάτω απ' τα σκοινιά... Ήσυχα - ήσυχα... Ε, συ, κύριε, με τη τραγιάσκα πού πας, μέσα - μέσα. Και συ χοντρή, που μου θες να σταθείς πρώτη - πρώτη, κι εσύ, κι εσύ, μπρος γρήγορα στη θέση σας... Χα! Τα προσκοπάκια ξέρουν τη δουλειά τους. Το κάρο άρχισε να κυλάει σιγά, ξεπρόβαλε ολόκληρο - δε βλέπω καλά - μ' εμποδίζουν αυτοί πάνω στ' άλογα. Δεν είναι κάρο!... Ζωή! Είναι ένα κλουβί, ένα μακρόστενο κλουβί πάνω σε ρόδες, και μέσα πρέπει  να είναι ζώα, γιατί πηδούν αρπάζονται απ' τα κάγκελα... Πάλι αυτοί με τ' άλογά τους!... Είναι, είναι άνθρωποι! Ζωή! Κουβαλούν ανθρώπους μέσα στο κλουβί!

Αυτοί που είναι μέσα είναι όλοι ακρωτηριασμένοι... Άλλος χωρίς πόδια, άλλος χωρίς χέρια.. Κι ένας χωρίς κεφάλι! Θε μου! Δεν κάνω λάθος, είναι χωρίς κεφάλι... Κι ωστόσο ο λαιμός του σαλεύει...

Οι άνθρωποι όρμησαν και σπάσαν τα σκοινιά, χύμηξαν στην πλατεία... Αλλά δεν τους αφήνουν, τους σπρώχνουν πάλι πίσω, τους χτυπούν. Οι πρόσκοποι τους χτυπούν με τα σπασμένα σκοινιά, οι άλλοι κατέβηκαν απ' τ' άλογά τους και τους χτυπούν κι εκείνοι με τα κοντάρια τους. Ένας κρατά μια γυναίκα απ' τα μαλλιά, τη ρίχνει κάτω, την κλωτσά στο πρόσωπο...

Η Παρέλαση της Λούλας Αναγνωστάκη δεν είναι νορμάλ, είναι από το μέλλον, το εγγύς. Δεν είναι όπως εκείνη στο Αντισταθείτε τού Μιχάλη Κατσαρού, που περιέχει κι αυτόν που χαιρετά απ' την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις. Μην ξεγελιόμαστε. Περιέχει κι εμάς, τους θεατές, περιέχει και τον άνεμο. Τι; Αέρα;

atanasiou

τα αποσπάσματα:

από το "η πόλη"

της Λούλας Αναγνωστάκη

(Κέδρος, 4η έκδοση - 1986)

που περιέχει τα μονόπρακτα

"διανυκτέρευση", "η πόλη" και  "η παρέλαση"

athenaliaskou

δεν ξέρω αν εξανάγιναν πια τέτοιες παρελάσεις

με μαθητούδια και με τανκς, με τους ανθούς τής πλάσης

ούτε αν το ποινολόγιο περιέλαβε και μένα

που σ' άγγιξα σαν φάντασμα και χάθηκα στα ξένα

SVKS11

μια σημαιούλα πλαστική κουνάω και υποφέρω

δεν ξέρω αν συμφέρω - μόνο ένα κιχ εκφέρω

αέρα της ΕΛΑΣ παιδιά, αέρα της ΕΛΛάΔΟΣ

για να μουχλιάσει κι η πυτιά από τους indignados

radrose1


ajw1212