Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Λούλα Αναγνωστάκη:
η Παρέλαση




Δεν μου αρέσει η παρέλαση. 
Θυμάσαι τότε που ήμουν μικρή 
και στάθηκα πολλή ώρα στον ήλιο 
και μου πόνεσε το κεφάλι 
και έκανα εμετό 
και παραλίγο να πεθάνω;


Η Ζωή ρωτά τον Άρη. Στην Παρέλαση της Λούλας Αναγνωστάκη. Τα δυο αδέρφια παρακολουθούν από το παράθυρο την πλατεία, όπου πρόκειται ν' αρχίσει η παρέλαση. Ο λόγος, αποσπασματικά, στον Άρη:


Ναι... Τι γυρεύουν τα σκυλιά στην παρέλαση; Ξεμπουκάρουν συνέχεια και τελειωμό δεν έχουν . Θα 'ναι καμιά εκατοστή... Τα σέρνουν στη μέση της πλατείας. Τα στριμώχνουν κολλητά το ένα με το άλλο... Δεν έχω δει ποτέ τέτοιο πράγμα! 


Η χωροφυλακή. Προχώρησαν με τ' άλογά τους προς τα κει. Αν βέβαια είναι η χωροφυλακή... Δεν είμαι πια βέβαιος, δεν καταλαβαίνω τις στολές τους...


Περίμενε... Πάλι αυτοί οι άνθρωποι σπρώχνονται και θέλουν να περάσουν κάτω απ' τα σκοινιά... Ήσυχα - ήσυχα... Ε, συ, κύριε, με τη τραγιάσκα πού πας, μέσα - μέσα. Και συ χοντρή, που μου θες να σταθείς πρώτη - πρώτη, κι εσύ, κι εσύ, μπρος γρήγορα στη θέση σας... Χα! Τα προσκοπάκια ξέρουν τη δουλειά τους. Το κάρο άρχισε να κυλάει σιγά, ξεπρόβαλε ολόκληρο - δε βλέπω καλά - μ' εμποδίζουν αυτοί πάνω στ' άλογα. Δεν είναι κάρο!... Ζωή! Είναι ένα κλουβί, ένα μακρόστενο κλουβί πάνω σε ρόδες, και μέσα πρέπει  να είναι ζώα, γιατί πηδούν αρπάζονται απ' τα κάγκελα... Πάλι αυτοί με τ' άλογά τους!... Είναι, είναι άνθρωποι! Ζωή! Κουβαλούν ανθρώπους μέσα στο κλουβί!


Αυτοί που είναι μέσα είναι όλοι ακρωτηριασμένοι... Άλλος χωρίς πόδια, άλλος χωρίς χέρια.. Κι ένας χωρίς κεφάλι! Θε μου! Δεν κάνω λάθος, είναι χωρίς κεφάλι... Κι ωστόσο ο λαιμός του σαλεύει...



Οι άνθρωποι όρμησαν και σπάσαν τα σκοινιά, χύμηξαν στην πλατεία... Αλλά δεν τους αφήνουν, τους σπρώχνουν πάλι πίσω, τους χτυπούν. Οι πρόσκοποι τους χτυπούν με τα σπασμένα σκοινιά, οι άλλοι κατέβηκαν απ' τ' άλογά τους και τους χτυπούν κι εκείνοι με τα κοντάρια τους. Ένας κρατά μια γυναίκα απ' τα μαλλιά, τη ρίχνει κάτω, την κλωτσά στο πρόσωπο...





Η Παρέλαση της Λούλας Αναγνωστάκη δεν είναι νορμάλ, είναι από το μέλλον, το εγγύς. Δεν είναι όπως εκείνη στο Αντισταθείτε τού Μιχάλη Κατσαρού, που περιέχει κι αυτόν που χαιρετά απ' την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις. Μην ξεγελιόμαστε. Περιέχει κι εμάς, τους θεατές, περιέχει και τον άνεμο. Τι; Αέρα;




τα αποσπάσματα:
από το "η πόλη"
της Λούλας Αναγνωστάκη
(Κέδρος, 4η έκδοση - 1986)
που περιέχει τα μονόπρακτα
"διανυκτέρευση", "η πόλη" και  "η παρέλαση"





athenaliaskou



δεν ξέρω αν εξανάγιναν πια τέτοιες παρελάσεις
με μαθητούδια και με τανκς, με τους ανθούς τής πλάσης
ούτε αν το ποινολόγιο περιέλαβε και μένα
που σ' άγγιξα σαν φάντασμα και χάθηκα στα ξένα


μια σημαιούλα πλαστική κουνάω και υποφέρω
δεν ξέρω αν συμφέρω - μόνο ένα κιχ εκφέρω
αέρα της ΕΛΑΣ παιδιά, αέρα της ΕΛΛάΔΟΣ
για να μουχλιάσει κι η πυτιά από τους indignados





radrose1


ajw1212

3 σχόλια:

  1. καποια στιγμή θα δεις ξανά να κανουν παρελάσεις
    Μεγαλοι,γιγαντες ,τρανοι,ΞΑΝΑ ΣΕ ΕΠΕΛΆΣΕΙς
    με φουσκωμένο το λειρι σαν κοκορες σε μάχη
    με τα σπαθακια τα κοντα ,και ο καθενας νάχει
    χιλια παρασημα χρυσα στο κορδωμένο στηθος
    παπαδες απο μια γωνια θα σου μιλουν για ηθος
    στο βαθος θα παρατηρεις τα τανκς και τα κονονια
    και ολοι θα σου υποσχονται ''Πατρις θρησκεια αιωνια''
    και μια οικογενεια,μαλλον φτωχοντυμένη
    που σημαιουλες θα κρατα,θα στεκεται θλιμμένη
    θα τραγουδαει ξεπνοα τους υμνους της πατριδος
    θα ειναι πλεον σπανιο,σεμνοτητας το ειδος
    Σ'αυτή την χωρα των τρανών , την χωρα των κρεμάλων
    δεν θαπομεινει στεναγμός ,η χωρος για τον αλλον
    θαλασσα απο παρασημα και κορδωμένα στηθη
    και οι αλλαλαγμοι χαρας απο αλλοτρια στιφη
    δεν θ'απομεινει ακρογυαλια χωρις κραυγές-κρεμάλες
    χωρις ''θα σας ξεσκισουμε και σας παλιοκουφαλες''..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. με λύπησε βαθύτατα αυτός ο νοσφεράτος
    στο μέλλον βλέπει παρελθόν με ζοφερό το κράτος
    το ράσο ξύνει τις ουλές ξανά της ιστορίας
    και το χακί κορδώνεται εφιάλτης νέας μωρίας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ταμιστα μου δεν θαθελα ποτε να σε λυπήσω

    κι ουτε τις αποριες σου του μέλλοντος να λύσω
    κανεις δεν ξερει τιποτα για το sera που θάρθει
    -εμε ετσι μου διδαξε η θεια η Μαριάνθη
    ηταν καουτση ,στραβή ,κουφή και κραταγε μπαστουνι
    στην κατοχή την πιασανε φασισταραδες Ουννοι-
    κι υστερα στον εμφυλιο κοντεψε να πεθανει
    μου ειπε πως στον τοπο αυτο ,ανεκαθεν οι νάνοι
    -οχι οι επτα που παιζανε στα ποδια της Χιονατης
    και που τσιμπολογαγανε τα βυζια εκεινης της αφρατης-
    οι νανοι της πολιτικής ,οι γλύφτες, τα τσιρακια
    συνηθως που τους εχουμε για τα θελημακια
    σε εποχές παραξενες φουσκωνουνε σαν Γαλλοι
    κορδωνονται φασιστικά κι ετσι ξεχνιουνται οι αλλοι
    και Μαγκες δεν υπάρχουν πια ,αγαπητε Ταμιστα
    το τρενο πια τους πάτησε ,τους εβγαλε απο την .. π....(ωχ παλι το ειπα)
    λιστα

    ΑπάντησηΔιαγραφή