αδιάψευστο: για ποια κοινωνία;

Δεν ξέρω, στο κάτω κάτω, τι είναι αυτό που τους κάνει αυτούς λελέδες και τους άλλους μάγκες. Αυτούς που, τώρα που το κοινωνικό σύστημα τούς απειλεί, κι ας είναι σπλάχνα του, τώρα λένε το basta κι εννοούν πως αυτή η καμπή στη ζωή που βρέθηκαν είναι κρίσιμη, τους βγάζει στο δρόμο, στην πλατεία, είναι αμήχανοι, δεν συμμετείχαν (πολλοί από αυτούς) σε πορείες, οργανωμένες αλλιώς, παραδοσιακά, κινητοποιήσεις και τώρα βρέθηκαν (σε άλλο χρόνο) στον ίδιο τόπο με άλλους, μάλλον περισσότερο αγανακτισμένους, όμως τώρα βιώνουν το δικό τους δικαίωμα στο να γίνουν είδηση. Κι ας είναι "θετική" η είδηση, ας τους χειροκροτήσουν οι δαιμόνιοι ή εντεταλμένοι ρεπόρτερς.

Όμως, κάτι άλλαξε. Δεν είναι μόνο τα συνδικάτα, η αριστερά, οι αντιεξουσιαστές, η παράδοση – μ’ άλλα λόγια – του όποιου κινήματος, που ποτέ δεν απάντησε πειστικά στο γιατί ο κόσμος, όταν αυτοί κινητοποιούνταν, έμενε σπίτι. Στο γιατί ήταν περισσότερο πειστικοί οι άλλοι από αυτούς. Ή στο γιατί οι στημένες όσο και πνιγηρά πραγματικές μετρήσεις, στο γιατί τα ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις και στις εκλογικές αναμετρήσεις ήταν πενιχρά (εξαιρούνται οι αντιεξουσιαστές, που δεν συμπεριλαμβάνονται στα ερωτηματολόγια, αλλά, τι νόημα θα είχε;).

Γίνονται καταπληκτικές αναλύσεις για το τι συμβαίνει στο Σύνταγμα, στο Λευκό Πύργο, στην Πλατεία Γεωργίου κι αλλού. Μα κανείς δε λέει πως, αν δεν γίνει κάτι με – από – όλους αυτούς τους απολιτίκ, τους που τους έπιασε το εθνικό γαμώτο γιατί έφαγαν το χάπι «οι Έλληνες κοιμούνται», τους υποκουλτουρόπληκτους, θα γίνει με – για – ποιον;

Για ποια κοινωνία; 

27/5/2011