Τρίτη 17 Μαΐου 2011

σιωπώ μετανάστη



σιωπώ μετανάστη
τώρα που μαθαίνω τους διωγμούς σου
σιωπώ γιατί ντρέπομαι

όταν πλησιάζεις στον κήπο και ζητάς δουλειά
όταν το πρωί σε κοιτώ μέσα από τ’ αυτοκίνητο και
με κοιτάς κι εσύ
ντρέπομαι, στρέφω το βλέμμα

ξέρω πως αρκέστηκα
να σε υπερασπιστώ σε συζητήσεις
με όσους σε μισούν γιατί φοβούνται
όχι εσένα μα
τους εαυτούς τους

υπερασπίστηκα την προσφυγιά σου
στο βάθος υπερασπιζόμουν ένα αστείο άλλοθι
σε όσα την προκάλεσαν
υπερασπίστηκα τη συμβολή σου στην ανάπτυξη
της οικονομίας της πατρίδας μου
σα να ’λεγα
δείτε πόσο στυγνά τον εκμεταλλευτήκαμε
κι αυτός χαμογελαστός ζητάει δουλειά
είναι το αθώο θύμα

τώρα σιωπώ
λέω καμιά φορά
θα τους πνίξει το αίμα που τους λούσαμε
το δικό τους και το δικό μας
θ’ απελπιστούν γι’ αέρα
θα υποταχθούν στη λεπίδα της εκδίκησης

φοβάμαι την αλήθεια
που κρύβεται στ’ αθλητικά μου παπούτσια
στους τοίχους του σπιτιού
στο χαλάκι του διαδρόμου
στο κινητό και στην κάμερα
λέω πώς ν’ αντισταθώ

πώς να μη σιωπώ αφού
ποτέ δεν σ’ έκανα παρέα
αφού συναναστράφηκα όσους σε φοβούνται
αφού μόνο σε κάτι φεστιβάλ
εξάγνισα την ενοχή μου


3 σχόλια:

  1. Μαύρε μου,γίνε ..τουρίστας

    Μιας λέξης μόνο αλλαγή τον ρατσισμό σκοτώνει
    το δέρμα από το χρώμα του το απελευθερώνει
    αν είσαι ανεπιθύμητος καημένε μετανάστη
    Τουρίστας όταν βαπτιστείς το κατακτάς το άστυ
    κανείς δεν έχει πρόβλημα τι και αν είσαι μαύρος
    αν τα δολάρια σκορπάς σαν της αρένας ταύρος
    ακόμη κι ερυθρόδερμος, κίτρινος ή μογγόλος
    υπόκλιση σου κάνουνε, σε αγαπά ο κόσμος όλος
    όμως διαφορετικέ , αν είσαι φτωχαδάκι
    και περιμένεις για δουλειά σένα στενό σοκάκι
    ποτέ σου να μη φανταστείς ότι θα γίνεις ίσος
    πως θα σε αγαπούν ,πως γλύτωσες το μίσος
    αν γρήγορα λεφτά δεν βρεις για να σκορπίζεις
    γιατί το Χρήμα σήμερα, ότι και αν νομίζεις,
    ειν ο Θεός που κυβερνά σαυτήν την κοινωνία
    όχι τα εικονίσματα πούχουν στην Εκκλησία

    nikos__alfa

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καποιες φορές κοιτας ξανά τα τελευταια χρόνια
    τη γευση της μιζεριας μας, που μοιαζει ναναι αιωνια
    την μαυρη υποκρισια μας , την κουφια επαρση μας
    - τωρα που γιναμε και μεις θυματα μες τη Γη μας -

    Τωρα που ΔΗΘΕΝ κανουμε την επανασταση μας
    ------
    Μηπως δεν σιωπούσαμε ολα αυτά τα χρόνια;
    αλλοτε απ' το φόβο μας μη μας περασου Ψώνια
    απο φτηνο κομφορμισμό η σκετη Μοχθηρία ;
    - οι ρατσιστες μας φαινονταν ταχα μου σαν Θηρία -
    ποτε εμεις(''αριστεροι'') παντα οι αλλοι φταινε
    συνενοχοι στο Μυστικό, κι ειχαμε για να λέμε
    στο ταιριαστο πουκαμισο και βαζαν , ενα ενα
    Χρυσα Μανικετοκουμπα Δικτύου εικοσιένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή