Μέρα Μαγιού μας μίσεψες μέρα Μαγιού μας φεύγεις τον χάρο δεν τον γέλασες τον μαύρο δρόμο παίρνεις
Θανάση μας πως χάθηκες ναι, ήτανε γραμμένο ας ήταν να εγλύτωνες το μαύρο πεπρωμένο
μας άφησες να νοιώθουμε την πιο σκληρή ορφάνια θα σε θυμόμαστε εμείς πάντα με περηφάνεια
αν ήταν μάνα σου η γη τότε θάσουν λουλούδι κιο ήλιος κάθε του αυγή θα σούλεγε τραγούδι
αν ήσουν τριαντάφυλλο θάχες γλυκό το χρώμα κιαν ήσουνα γαρύφαλλο θα ομόρφαινες το χώμα
αν ήσουν ούριος άνεμος ο πιο γλυκός μαϊστρος και θάμοιαζες απάνεμος σαν ήρεμος κολπίσκος
αν ήσουν ταχυδρομικός θα έτρεχες σαν σφαίρα θυμίζοντας πραγματικώς γρήγορη περιστέρα
μα ήσουνα ηθοποιός και σε γνωρίζουν όλοι στη λέξη δίνεις αληθώς ναι την ουσία όλη
τα γέλια που μας χάρισες σαν νάμαστε παιδιά σου αθάνατο σε κάνουν γιατί εσύ τα έδωσες μέσα από την καρδιά σου
ήσουν σταλήθεια κωμικός στην τραγικότητά σου απλά γιατ ήσουν άνθρωπος στην γνησιότητά σου
μα ήσουν πάντοτε σωστός με τα μικρά σου πάθη πάντα σου ξεχωριστός κιας έκανες και λάθη
γιατί τα λάθη ήτανε απτην πολλή αγάπη που έτρεφες πραγματικά για όλο το συνάφι
ποτέ σου δεν λογάριασες το χρήμα και την δόξα κιαπό κακούς εισέπραξες πως σέτρεφε η λόξα το γέλιο το γλυκόπικρο άφθονο να μοιράζεις λες κιήτανε μικρό να μας διασκεδάζεις
ένα γλυκό χαμόγελο που είχε η μορφή σου θα μείνει τώρα βάλσαμο για μας στην θύμηση σου
Ταμίστα μας είσαι σοφός και εξηγήσεις δίνεις να είναι ο ρεαλισμός σύντροφος της οδύνης
αλλά κιεμείς του στέλνουμε μια διαμαρτυρία στου χάρου να γραφτεί την στήλη την κυρία
κιαν είναι κουφός επί μακρόν γιατί δεν έχει ώτα και τούφυγε το όμικρον και σβήστηκε το γιώτα τον πόνο μας θα άδουμε ας μη μας λογαριάζει καλό 'ναι να ξεσπάσουμε την θλίψη που μοιράζει
στο κάτω-κάτω της γραφής στο στήσιμο της νότας ακόμη κιαν φοβήθηκα στο άκουσμα της μπότας του πιο αρχαίου βάρβαρου που πάντα μας συντροφεύει του πιο σκληρού κιαχόρταγου που τις ψυχές αρμέγει και με τον τρόμο τάνθρωπου θρέφεται και θεριεύει θε να σταθώ ορθός με λύσσα τον μουτζώνω αν με τα φιλαράκια μου γλεντώ και ανταμώνω
Μέρα Μαγιού μας μίσεψες
ΑπάντησηΔιαγραφήμέρα Μαγιού μας φεύγεις
τον χάρο δεν τον γέλασες
τον μαύρο δρόμο παίρνεις
Θανάση μας πως χάθηκες
ναι, ήτανε γραμμένο
ας ήταν να εγλύτωνες
το μαύρο πεπρωμένο
μας άφησες να νοιώθουμε
την πιο σκληρή ορφάνια
θα σε θυμόμαστε εμείς
πάντα με περηφάνεια
αν ήταν μάνα σου η γη
τότε θάσουν λουλούδι
κιο ήλιος κάθε του αυγή
θα σούλεγε τραγούδι
αν ήσουν τριαντάφυλλο
θάχες γλυκό το χρώμα
κιαν ήσουνα γαρύφαλλο
θα ομόρφαινες το χώμα
αν ήσουν ούριος άνεμος
ο πιο γλυκός μαϊστρος
και θάμοιαζες απάνεμος
σαν ήρεμος κολπίσκος
αν ήσουν ταχυδρομικός
θα έτρεχες σαν σφαίρα
θυμίζοντας πραγματικώς
γρήγορη περιστέρα
μα ήσουνα ηθοποιός
και σε γνωρίζουν όλοι
στη λέξη δίνεις αληθώς
ναι την ουσία όλη
τα γέλια που μας χάρισες
σαν νάμαστε παιδιά σου
αθάνατο σε κάνουν
γιατί εσύ τα έδωσες
μέσα από την καρδιά σου
ήσουν σταλήθεια κωμικός
στην τραγικότητά σου
απλά γιατ ήσουν άνθρωπος
στην γνησιότητά σου
μα ήσουν πάντοτε σωστός
με τα μικρά σου πάθη
πάντα σου ξεχωριστός
κιας έκανες και λάθη
γιατί τα λάθη ήτανε
απτην πολλή αγάπη
που έτρεφες πραγματικά
για όλο το συνάφι
ποτέ σου δεν λογάριασες
το χρήμα και την δόξα
κιαπό κακούς εισέπραξες
πως σέτρεφε η λόξα
το γέλιο το γλυκόπικρο
άφθονο να μοιράζεις
λες κιήτανε μικρό
να μας διασκεδάζεις
ένα γλυκό χαμόγελο
που είχε η μορφή σου
θα μείνει τώρα βάλσαμο
για μας στην θύμηση σου
αυτός ο απρίλης ήτανε
ΑπάντησηΔιαγραφήπικρός καφές , φαρμάκι
και ήρθε και ο Μάϊος
κι έκλεισε το καπάκι.
Ρε χάρε,εντάξει,είπαμε
αφου μας αραιώνεις
ήταν ανάγκη όλους μας
έτσι να μας ματώνεις;
ρώτα και κανάν άνθρωπο
ποιόν θέλουμε να κόψεις,
κάνε και καμμιά έρευνα
προτού μ' αφαλοκόψεις.
υπάρχουν τόσα τρωκτικά
τριγύρω ,και βρυκόλακες
χάθηκε ρε παιδάκι μου
να ζήσεις μ' αυλοκόλακες;
και πίσω πίσω άρχισες
να θέλεις γιά παρέα
ό,τι μας έκανε και μας
να νοιώθουμε ωραία.
δ
nikalfa, demetrat με συγκινείτε
ΑπάντησηΔιαγραφήθαρρώ πως λογική, όμως, δε θα βρείτε
στου χάρου την αλόγιστη μανία
που οι δρεπανιές του απλώνουν ορφανία
αλίμονο, θα έλεγε κανένας
είναι στυγνός σαν καίσαρ τής αρένας
με τους ανθρώπους μας στυγνά διασκεδάζει
καθώς στον άδη, με ηδονή, τους κατεβάζει
Ταμίστα μας είσαι σοφός
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι εξηγήσεις δίνεις
να είναι ο ρεαλισμός
σύντροφος της οδύνης
αλλά κιεμείς του στέλνουμε
μια διαμαρτυρία
στου χάρου να γραφτεί
την στήλη την κυρία
κιαν είναι κουφός επί μακρόν
γιατί δεν έχει ώτα
και τούφυγε το όμικρον
και σβήστηκε το γιώτα
τον πόνο μας θα άδουμε
ας μη μας λογαριάζει
καλό 'ναι να ξεσπάσουμε
την θλίψη που μοιράζει
στο κάτω-κάτω της γραφής
στο στήσιμο της νότας
ακόμη κιαν φοβήθηκα
στο άκουσμα της μπότας
του πιο αρχαίου βάρβαρου
που πάντα μας συντροφεύει
του πιο σκληρού κιαχόρταγου
που τις ψυχές αρμέγει
και με τον τρόμο τάνθρωπου
θρέφεται και θεριεύει
θε να σταθώ ορθός
με λύσσα τον μουτζώνω
αν με τα φιλαράκια μου
γλεντώ και ανταμώνω