Eπ! Aναστάση!

θα ’ρθω πάλι κάποιο βράδυ στην αυλή σου

θα μπω στο τσαρδί σου

σάμπως καβαλάρης, σάμπως μακελάρης

θα κοπεί η φωνή σου

θα ’ρθω για να σου θυμίσω τη χαμένη

λέξη – οροσειρά

ξέφτισε το νόημά της κι η φθορά

έφερε επανάσταση στις πάνες για μωρά

μοναχά

με την επανάσταση στο digital design

τρόμαξε κι ο Κάιν

όλα τα αντράκια ανδρείκελα χεσμέ

πρώην λυσσασμέ

για την επανάσταση χανούμισσα φατμέ

ξάφνου ο μακελάρης μεταμορφωμένος

στέκω σα χαμένος

σαν ετοιμοθάνατο πουλί σαλεύω

τάχα μ’ πως θεριεύω

μία σπιρουνιά και τ’ άλογο τσινάει

κάτω κοπανάει

τον αφέντη καβαλάρη και πετάει

πήγασος low fly

περίμενα καιρό την πόρτα να χτυπήσεις

χωρίς σταλιά ντροπή να με κατηγορήσεις

το σάββατο με ζόρισες, την κυριακή προχώρησες

δευτέρα τόπο, χρόνο και τρόπο όρισες

διάβηκες δρόμο μακρύ μα δεν κουράστηκες

το δέρμα σου τσιτώθηκε με καταράστηκες

σαν μπήκες στην αυλή, σα να μετάνιωσες

σκόνταψες σ’ ένα εμπόδιο και κοντοστάθηκες

ήταν ένα πουλί ετοιμοθάνατο

κελάδαε για τον έρωτα και για το θάνατο

Μάης 2009